Jarrand przeciwko Francji

Nalot na dom skarżącego w przyspieszonym śledztwie policyjnym: brak naruszenia Artykułu 8; skarżący przesłuchiwany na komisariacie policji bez umieszczenia w areszcie policyjnym, mimo że został tam zabrany siłą: naruszenie Artykułu 5 – wyrok ETPC z 9.12.2021 r. w sprawie Jarrand przeciwko Francji (skarga nr 56138/16); jednogłośnie:

naruszenie Artykułu 5 ust. 1 (prawo do wolności i bezpieczeństwa osobistego) Europejskiej Konwencji Praw Człowieka

naruszenie art. 5 ust. 5 (prawo do odszkodowania za bezprawne pozbawienie wolności) Konwencji,

brak naruszenia Artykułu 8 (prawo do poszanowania własnego domu).

Sprawa dotyczyła nalotu policji na dom pana Jarranda po tym, jak nie oddał swojej starszej, zależnej i bardzo bezbronnej matki do jej domu opieki, z naruszeniem nakazu umieszczenia, oprócz jego aresztowania i przesłuchania na komisariacie policji bez formalnego zatrzymania przez policję.

Skarżący zakwestionował konieczność ingerencji w jego prawo do poszanowania życia prywatnego spowodowanej interwencją policji w jego domu. Trybunał uznał, że zachowanie skarżącego sprawiło, że interwencja policji była konieczna w kontekście przyspieszonego śledztwa policyjnego wszczętego w związku ze „złym traktowaniem osoby bezbronnej”. Mając na uwadze margines oceny przyznany w takich sprawach pozwanemu państwu i biorąc pod uwagę szczególne okoliczności sprawy oraz pilną potrzebę społeczną nalotu na dom, Trybunał przyznał, że było to konieczne w demokratycznym społeczeństwie. Dlatego nie doszło do naruszenia Artykułu 8 Konwencji.

Skarżący skarżył się ponadto na warunki, w jakich był przesłuchiwany na komisariacie policji. Trybunał stwierdził, że środek ten stanowił „pozbawienie wolności” w rozumieniu art. 5 Konwencji. Zauważywszy, że w prawie krajowym istniał już wówczas konstytucyjny wymóg, aby każdy, kto został postawiony przed funkcjonariuszem policji siłą, korzystał ze szczególnych gwarancji przewidzianych w ramach zatrzymania policyjnego, Trybunał zauważył, że był przesłuchiwany na zewnątrz tych ram, stwierdzając tym samym, że nie został on zatrzymany „zgodnie z procedurą przewidzianą przez prawo”, jak wymaga tego Artykuł 5 ust. 1. W bardzo szczególnych okolicznościach sprawy, w której sądy rozpatrujące skargę skarżącego nie czy jego aresztowanie było zgodne z Artykułem 5 ust. 1 Konwencji, Trybunał stwierdził, że doszło również do naruszenia Artykułu 5 ust. 5, ponieważ nie mógł on dochodzić odszkodowania za bezprawne zatrzymanie z naruszeniem Artykułu 5 ust. 1.