Tydzień 26 - Duceau przeciwko Francji

Odrzucenie apelacji z uwagi na niezgodne z prawem ustanowienie nowego obrońcy w toku postępowania przygotowawczego naruszyło prawo do rzetelnego procesu - Sprawa Duceau przeciwko Francji (29151/11) - naruszenie Artykułu 6 § 1 (prawo do rzetelnego procesu sądowego) Konwencji.

Sprawa dotyczyła odrzucenia apelacji w powodu ustanowienia nowego obrońcy sprzecznie z Artykułem 115 francuskiego kodeksu postępowania karnego.

Trybunał zauważył, że sędzia śledczy był poinformowany o zmianie obrońcy w toku postępowania przygotowawczego. Pomimo początkowego uznania, że ustanowienie było niedopuszczalne sędzia zatwierdził je, jak wynika wprost z postanowienia z dnia 29 czerwca 2009 r. Trybunał wskazał, że oskarżyciel publiczny w Sądzie Kasacyjnym, w swojej apelacji co do prawa, również podkreślił, że nowy obrońca był uprawniony do działania z uwagi na to, że został ustanowiony zgodne z prawem. W ocenie Trybunału, uznanie apelacji za niedopuszczalną apelacji naruszyło prawo skarżącego do rzetelnego procesu sądowego. 

Tydzień 26 - Taddeucci i McCall przeciwko Włochom

Odmowa zezwolenia na pobyt dla pary gejów z przyczyn rodzinnych była nieusprawiedliwioną dyskryminacją - Sprawa Taddeucci i McCall przeciwko Włochom (51362/09) - naruszenie Artykułu 14 (zakaz dyskryminacji) w związku z Artykułem 8 (prawo do poszanowania życia prywatnego i rodzinnego) Konwencji.

Sprawa dotyczyła odmowy przez włoskie władze udzielenia zezwolenia na pobyt z przyczyn rodzinnych parze gejów (Włochowi i Nowozelandczykowi) .

Trybunał uznał w szczególności, że sytuacja skarżących, pary homoseksualistów, nie mogła być rozumiana jako porównywalna do pary heteroseksualnej nie pozostającej w związku małżeńskim. Ponieważ nie mogli się pobrać ani, w tamtym czasie, otrzymać innej formy prawnego uznania ich sytuacji we Włoszech, nie mogli zostać zakwalifikowani jako „małżonkowie” zgodnie z prawem krajowym. Restrykcyjna wykładnia pojęcia członka rodziny stanowiła, dla par homoseksualnych, przeszkodę nie do pokonania w uzyskaniu zezwolenia na pobyt z przyczyn rodzinnych. Tego typu restrykcyjna wykładnia pojęcia członka rodziny, jak zastosowana w przypadku jednego ze skarżących, nie brała pod uwagę osobistej sytuacji skarżących, a w szczególności niemożliwości otrzymania formy prawnego uznania ich związku we Włoszech. 

Decydując o tym by traktować pary homoseksualne w takim sam sposób jak pary heteroseksualne nie będących małżonkami, państwo naruszyło prawo skarżących do nie bycia poddanym dyskryminacji opartej na orientacji seksualnej przy korzystaniu z ich praw wynikających z Artykułu 8 Konwencji. 

Tydzień 26 - Malec przeciwko Polsce

Brak odpowiednich kroków polskich władz w celu zapewnienia skarżącemu kontaktu z jego córką - Sprawa Malec przeciwko Polsce (28623/12) – naruszenie Artykułu 8 (prawo do poszanowania życia prywatnego i rodzinnego) Konwencji.

Sprawa dotyczyła kontaktów skarżącego z jego córką. Skarżący rozstał się ze swoją żoną w 2008 r., kiedy jego córka miała 4 lata. W 2012 r. się rozwiódł. Strony ustaliły zasady kontaktów skarżącego z córką, ale problem rozpoczęły się z momentem wydania postanowienia zabezpieczającego dotyczącego kontaktów w postępowaniu rozwodowym w 2010 r., od kiedy to kontakty stały się nieregularne (między majem 2011 a styczniem 2012 nie miał żadnego kontaktu) a konflikt z żoną narastał.  Skarżący złożył ponad 50 wniosków o wykonanie postanowienia z uwagi na odmowę swojej byłej żony do zastosowania się do ustalonych kontaktów. Skutkowały one jedynie nakazywaniem matce zastosowania się do ustalonych kontaktów oraz jedynie dwoma grzywnami.

Trybunał podkreślił, że nie przedstawiono żadnych dowodów na to, aby konflikt między rodzicami wpłynął w jakikolwiek sposób na wykonanie postanowienia o kontaktach. W ocenie Trybunału, biorąc pod uwagę upływ czasu oraz kryteria wynikające z jego orzecznictwa, niezależnie od marginesu oceny państwa, polskie władze nie podjęły odpowiednich ani skutecznych kroków w celu zapewnienia skarżącemu jego praw rodzicielskich oraz prawa kontaktu z jego dzieckiem.

Tydzień 26 - Józef Woś przeciwko Polsce

Użycie siły przez funkcjonariuszy Policji było konieczne z uwagi na agresywne zachowanie skarżącego - Sprawa Józef Woś przeciwko Polsce (6058/10) – brak naruszenia Artykułu 3 (zakaz nieludzkiego lub poniżającego traktowania) Konwencji.

Sprawa dotyczyła nadmiernego użycia siły przez Policję. W dniu 26 stycznia 2009 r. skarżący wraz z żoną jechał samochodem, kiedy został zatrzymany przez Policję, która odnotowała brak tylnego światła oraz brak oświetlenia tablicy rejestracyjnej. Zdaniem skarżącego czynności trwały dwie godziny i zakończyły się wymierzeniem grzywny jego żonie. Zniecierpliwiony skarżący nazwał policjantów żebrakami, którzy, jak podał, spryskali go całą puszką gazu pieprzowego. Następnie został zabrany na komisariat Policji, skąd wypuszczono go następnego dnia. Po wypuszczeniu udał się do szpitala, gdzie stwierdzono bliznę na prawej ręce oraz chemiczne poparzenie prawego oka. Sąd krajowy, rozpoznając zażalenie skarżącego na zatrzymanie, ustalił, że Policja w odpowiedzi na zniewagę skarżącego ostrzegła go, że zostanie aresztowany za znieważenie funkcjonariuszy Policji. Trybunał przyjął wersję polskiego sądu, że skarżący popchnął policjanta i chciał uciec, został złapany i obalony przez drugiego z nich i zastosowano gaz pieprzowy. Trybunał uznał użycie siły w tym wypadku za konieczne i wywołane zachowaniem skarżącego, a poziom doznanego przez niego cierpienia był związany z odpowiedzią na jego agresywne zachowanie. Trybunał uznał również przeprowadzone w sprawie śledztwo co do nadużycia uprawnień za skuteczne.

Tydzień 26 - Janusz Wojciechowski przeciwko Polsce

309 dni w przeludnionej celi - Sprawa Janusz Wojciechowski przeciwko Polsce (no. 54511/11) – naruszenie Artykułu 3 (zakaz nieludzkiego lub poniżającego traktowania) Konwencji.

Sprawa dotyczy skargi na nieodpowiednie warunki w więzieniu.

Skarżący odbywał karę pozbawienia wolności w zakładzie półotwartego, a następnie zamkniętego w Areszcie Śledczym w Koszalinie. W związku z powyższym wytoczył powództwo o naruszenie jego dóbr osobistych w związku z przebywaniem w zaludnionych celach, brakiem dostępu do odpowiedniej opieki medycznej oraz zbyt duże obostrzenia w związku z ograniczeniem możliwości uczestniczenia w niedzielnej mszy w areszcie śledczym. Sądy krajowe przyznały mu zadośćuczynienie w wysokości 5,000 złotych i oddalił powództwo w pozostałej części, podkreślając, że miał dostęp do dermatologa, który nie potwierdził u skarżącego infekcji skóry oraz że skarżący uczestniczył w mszach czterokrotnie między wrześniem i listopadem 2008 r.

Trybunał wskazał, iż doszło do naruszenia Artykułu 3 Konwencji z uwagi na to, że skarżący w okresie 309 dni przebywał w przeludnionych celach, dodatkowo bez należycie oddzielonej toalety, miał zapewnioną jedynie godzinę zajęć poza celą oraz cztery-pięć pryszniców w miesiącu. Tego typu warunki przekroczyły nieunikniony poziom cierpienia związany z pobytem w zakładzie karnym.

Jednocześnie Trybunał nie potwierdził zarzutu skarżącego co do braku dostępu do odpowiedniej opieki medycznej ani co do ograniczenia możliwości udziału w niedzielnych mszach.

Tydzień 26 - Halime Kılıç przeciwko Turcji

Tureckie władze nie chroniły skutecznie życia kobiety, której mąż groził pozbawieniem jej życia  - Sprawa Halime Kılıç przeciwko Turcji (63034/11) – naruszenie Artykułu 2 (prawo do życia) Konwencji oraz naruszenie Artykułu 14 (zakaz dyskryminacji) w związku z Artykułem 2.

Sprawa dotyczyła śmierci córki skarżącego Farmy Babatli, która została zamordowana przez jej męża pomimo składania skarg I otrzymania trzech decyzji odnośnie jej ochrony. Trybunał uznał w szczególności, że postępowanie krajowe nie spełniło wymogów Artykułu 2 Konwencji, gdyż nie ochroniło Fatmy Babatli. Poprzez brak ukarania męża Fatmy Babatli za nie zastosowanie się do decyzji wydanych przeciwko niemu, władze krajowe pozbawiły de facto decyzje skuteczności i przez to stworzyły wrażenie bezkarności, upoważniając go do powtarzania ataków na swoją żonę bez żadnych konsekwencji. Trybunał uznał również za niedopuszczalne to, że ofiara została pozostawiona bez żadnych środków ochrony w obliczu pełnego przemocy zachowania męża oraz że przymykając oczy na akty przemocy oraz groźby śmierci przeciwko ofierze, władze stworzyły atmosferę sprzyjającą przemocy domowej.

Tydzień 25 - Baka przeciwko Węgrom

Przedwczesne wygaszenie mandatu Prezesa Sądu Najwyższego w związku z krytykowaniem reform legislacyjnych było sprzeczne z Konwencją – Sprawa Baka przeciwko Węgrom (20261/12) – Wyrok Wielkiej Izby - głosami 15 do 2 naruszenie Artykułu 6 § 1 (prawo dostępu do sądu) Konwencji i 15 głosami do 2 naruszenie Artykułu 10 (wolność wyrażania opinii) Konwencji.

Sprawa dotyczyła przedwczesnego zakończenia mandatu Prezesa Węgierskiego Sądu Najwyższego, po skrytykowaniu przez niego legislacyjnych reform oraz braku możliwości odwołania się do sądu. Jego sześcioletnia kadencja została zakończona trzy i pół roku przed przewidywaną datą wygaśnięcia wskutek wejścia w życia Prawa Podstawowego (nowej konstytucji), która przewidywała powstanie tzw. Kurii, najwyższego sądu na Węgrzech, która miała zastąpić Sąd Najwyższy.

Trybunał uznał w szczególności, że skarżący nie miał prawa dostępu do sądu, z uwagi na to, że zakończenie jego kadencji wynikało z przepisów przejściowych do Prawa Podstawowego, ustawodawstwa konstytucyjnego, które nie było poddane żadnej formie sądowej kontroli. W ocenie Trybunału, brak kontroli sądowej wynikał z ustawodawstwa, którego zgodność z wymogamia zasady rządów praw była wątpliwa. Trybunał podkreślił również wage interwencji władzy, która była niezależna od władzy wykonawczej i ustawodawczej w stosunku do każdej decyzji dotyczącej zakończenia kadencji sędziego.

Trybunał uznał również, że przedwczesne wygaszenie mandatu skarżącego doprowadziło do ingerencji w jego prawo do wolności wyrażania opinii, biorąc pod uwagę, że wynikało z opinii oraz krytyki wyrażanej przez niego publicznie, w ramach wykonywania swojej funkcji w sprawach interesu ogólnego; było sprzeczne z celem zachowania niezależności sądownictwa; miało niewątpliwie skutek chłodzący nie tylko na skarżącego ale również na innych sędziów i prezesów sądów, zniechęcając ich od brania udziału w publicznej debacie na temat reform legislacyjnych dotyczących sądów oraz spraw niezależności sądownictwa; oraz, z proceduralnego punktu widzenia, ograniczeniu prawa do wolności wyrażania opinii nie towarzyszyły skutecznego i odpowiednie zabezpieczenia przeciwko jego nadużyciu.

.

Tydzień 25 - Brambilla i Inni przeciwko Włochom

Skazanie dziennikarzy, który bezprawnie podsłuchiwali komunikację radiową między funkcjonariuszami państwowymi nie naruszyło ich prawa do wolności wyrażania opinii – Sprawa Brambilla i Inni przeciwko Włochom ( 22567/09) – brak naruszenia Artykułu 10 (wolność wyrażania opinii) Konwencji.

Sprawa dotyczyła skazania trzech dziennikarzy, którzy podsłuchiwali komunikację radiową pomiędzy funkcjonariuszami carabinieri, aby móc przybyć szybko na miejsce zbrodni i napisać sprawozdanie dla lokalnej prasy.

Podkreślając pojęcie odpowiedzialnego dziennikarstwa oraz biorąc pod uwagę fakt, że decyzje sądów krajowych były należycie uzasadnione oraz skupiały się na potrzebie zapewnienia bezpieczeństwa krajowego oraz zapobiegania przestępczości i chaosowi, Trybunał uznał w szczególności, że sądy prawidłowo rozróżniły z jednej strony obowiązek trzech dziennikarza postępowania zgodnie z prawem krajowym, które zabraniało podsłuchiwania rozmów innych osób nieprzeznaczonych dla nich, włączając w to agencje bezpieczeństwa, a z drugiej strony wykonywanie zadań dziennikarza, które nie były ograniczone same w sobie. Trybunał również zauważył, że kary zarządzone przez sądy krajowe, składały się z zajęcia sprzętu radiowego oraz nałożenie kar pozbawienia wolności, nie były nieproporcjonalne, jako że te ostatnie zostały zawieszone a władze nie zakazały im zwrócenia uwagi publiki na zamieszczone przez nich informacje.

Tydzień 25 - Al-Dulimi i Montana Management Inc. Przeciwko Szwajcarii

Szwajcarskie władze powinny były sprawdzić czy listy sankcji ONZ nie były arbitralne – Sprawa Al-Dulimi i Montana Management Inc. Przeciwko Szwajcarii (5809/08) – wyrok Wielkiej Izby – naruszenie Artykułu 6 § 1 (prawo do rzetelnego procesu sądowego) Konwencji.

Sprawa dotyczyła zamrożenia środków w Szwajcarii skarżącego oraz jego firmy Montana Management Inc. Zgodnie z Rezolucją 1483 (2003) Rady Bezpieczeństwa ONZ, która dotyczyła sankcji przeciwko dawnego reżimowi w Iraku.

Trybunał uznał, że żadne z postanowień Rezolucji 1483 (2003) nie zakazywało wyraźnie szwajcarskim sądom sprawdzania, by zapewnić poszanowanie praw człowieka, powziętych na poziomie krajowym środków by wprowadzić w życie decyzję Rady Bezpieczeństwa. Włączenie na listę osób fizycznych oraz prawnych objętych sankcjami ONZ pociągnęło za sobą w praktyce ingerencję, która mogła być bardzo poważna dla praw konwencyjnych osób nimi dotkniętych.

W ocenie Trybunału, przed podjęciem takich środków, szwajcarskie władze miały obowiązek zapewnienia aby lista nie była arbitralna. Sąd Federalny jedynie sprawdził czy nazwiska (nazwy) skarżących nie widnieją na liście Komitetu Sankcji oraz czy przedmiotowe środki nie należały do nich.

Skarżący powinni byli, z drugiej strony, dostać przynajmniej rzeczywistą możliwość przedłożenia odpowiedniego materiału dowodowego do sądu, w celu rozpoznania co do meritum, by pokazać, że włączenie ich na listę mogło być arbitralne. W efekcie, esencja ich prawa dostępu do sądu została naruszona.

Ostatecznie, odnotowując, że system sankcji ONZ, a w szczególności procedura umieszczania na liście osób fizycznych i prawnych, a także sposób, w jaki rozpoznaje się wnioski o usunięcie z listy, były przedmiotem bardzo poważnej, powtarzającej się i trwałej krytyki, Trybunał uznał, że dostęp do procedury usunięcia z listy nie mógł zastąpić odpowiedniego sądowego rozpoznania sprawy na poziomie państwa ani nawet częściowo skompensować jego braku.

Tydzień 25 - Oleynik przeciwko Rosji

Okoliczności towarzyszące niepotwierdzonemu aresztowaniu funkcjonariusza Policji podejrzanego o wzięcie łapówki były sprzeczne z Konwencją – Sprawa Oleynik przeciwko Rosji (23559/07) – naruszenie Artykułu 5 § 1 (prawo do wolności i bezpieczeństwa osobistego) Konwencji, naruszenie Artykułu 3 (zakaz nieludzkiego i poniżającego traktowania) w zakresie materialnym i proceduralnym oraz naruszenie Artykułu 8 (prawo do poszanowania życia prywatnego i rodzinnego) Konwencji.

Sprawa dotyczyła zarzutów złego traktowania złożonych przez skarżącego, funkcjonariusza Policji podejrzanego o zabieganie o łapówki, braku skutecznego śledztwa w tym zakresie, nagrywania rozmów oraz jego niepotwierdzonego aresztu w siedzibie Federalnego Biura Bezpieczeństwa.

Trybunał uznał w szczególności, że skarżący został poddany niepotwierdzonemu aresztowaniu przy braku protokołu jego zatrzymania, oraz że jego sytuacja doprowadziła do całkowitego pozbawienia go gwarancji, które są przyznane osobom pozbawionym wolności i stanowiła w efekcie bardzo poważne naruszenie Artykułu 5.

Trybunał uznał następnie, że skarżący był ofiarą nieludzkiego i poniżającego traktowania, od kiedy władzom nie udało się zapewnić wiarygodnych wyjaśnień co do pochodzenia ran odnotowanych w szpitalu w dniu jego zwolnienia oraz że nie przeprowadzono skutecznego śledztwa w tym zakresie.

Ostatecznie, Trybunał wskazał, że ingerencja w prawo skarżącego do poszanowania jego życia prywatnego i rodzinnego nie była zgodna z prawem w rozumieniu Artykułu 8 § 2 Konwencji, ponieważ użyciu nagrań jego rozmów nie towarzyszyły odpowiednie zabezpieczenia przeciwko podobnym możliwym naruszeniom.

Tydzień 25 - Ramos Nunes de Carvalho E Sá przeciwko Portugalii

Niewystarczająca kontrola Sądu Najwyższego nad decyzjami dyscyplinarnymi Najwyższej Rady Sądowniczej w zakresie wymogów rzetelnego procesu – Sprawy Ramos Nunes de Carvalho E Sá przeciwko Portugalii (55391/13, 57728/13 et 74041/13) i Tato Marinho Dos Santos Costa Alves Dos Santos et Figueiredo przeciwko Portugalii (9023/13 et 78077/13) – naruszenie Artykułu 6 § 1 (prawo do rzetelnego procesu sądowego) Konwencji.

Sprawa dotyczyła postępowań dyscyplinarnych prowadzonych przeciwko trzem sędziom, na których Najwyższa Rada Sądownicza nałożyła kary dyscyplinarne, oraz kontroli przeprowadzonej przez Sąd Najwyższy jako sąd odwoławczy.

Podnosząc, że na łonie Najwyższej Rady Sądowniczej sędziowie tworzyli, poza kilka wyjątkami, mniejszość członków rozpoznających sprawę skarżących, Trybunał uznał, że ta sytuacja stanowi problem z punktu widzenia Artykułu 6 § 1 Konwencji i że niezależność i niezawisłość Rady może być w ten sposób podważona.

Trybunał ocenił równocześnie, ze w przypadku trzech sędziów, kontrola przeprowadzona przez Sąd Najwyższy odnośnie decyzji dyscyplinarnych Rady była niewystarczająca, z uwagi na to, że sąd odwoławczy nie dokonał ponownej oceny kontestowanych faktów przez skarżących podczas gdy chodziło o ważne argumenty mające istotne znaczenie dla wyniku postępowania.  

Trybunał uznał w końcu, że w przypadku skarżących, władze krajowe nie zagwarantowały jawności postępowania, uniemożliwiając skarżącym obronę w swojej sprawie oraz przedstawienie świadków, na szkodę gwarancji zachowania rzetelnego procesu.

Tydzień 25 - Ramadan przeciwko Malcie

Odebranie obywatelstwa nie było arbitralne i nie miały nieproporcjonalnych skutków – Sprawa Ramadan przeciwko Malcie (76136/12) – brak naruszenia Artykułu 8 (prawo do poszanowania życia prywatnego i rodzinnego) Konwencji.

Sprawa dotyczyła odebrania nabytego obywatelstwa. Skarżący, oryginalnie obywatel Egiptu, nabył maltańskie obywatelstwo po zawarciu małżeństwa z Maltanką. Obywatelstwo zostało odebrane przez Ministra Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych, po wyroku unieważniającym małżeństwo na tej podstawie, że jedyną przyczyną jego zawarcia było pozostanie na Malcie i otrzymanie maltańskiego obywatelstwa.

W okolicznościach sprawy, Trybunał uznał, że decyzja pozbawiająca go obywatelstwa, która miała jasną podstawę prawną zgodnie z odpowiednim prawem krajowym oraz której towarzyszyły posiedzenia i środki zgodne z procesową rzetelnością, nie była arbitralna.

Poza tym, skarżący, który nie był zagrożony wydaleniem z Malty, mógł mimo wszystko zdolny do kontynuowania swojej biznesowej działalności oraz pobytu na Malcie, a także wciąż otwartą była kwestia ubiegania się o zezwolenie na pracę i na pobyt, co mogło ostatecznie ułatwić uzyskanie obywatelstwa. W końcu, nie wykazał wystarczająco, aby zrzekł się egipskiego obywatelstwa ani nie udowodnił, że nie mógłby go odzyskać, gdyby tak zrobił.

Tydzień 25 - Nait-Liman przeciwko Szwajcarii

Odmowa szwajcarskich sądów do rozpoznania sprawy odnośnie tortur popełnionych w Tunezji nie naruszyła prawa skarżącego dostępu do sądu – Sprawa Nait-Liman przeciwko Szwajcarii (51357/07) – brak naruszenia Artykułu 6 § 1 (prawo dostępu do sądu) Konwencji.

Sprawa dotyczyła odmowy szwajcarskich sądów cywilnych do rozpoznania powództwa skarżącego o zadośćuczynienie w związku z krzywdą spowodowaną torturowaniem go w Tunezji.

Trybunał uznał, że postanowienie szwajcarskich sądów nie uznające swojej jurysdykcji dotyczącej powództwa skarżącego pomimo całkowitego zakazu tortur wynikającego z prawa międzynarodowego publicznego nie naruszyło jego prawa dostępu do sądu, było zgodne z usprawiedliwionym celem oraz proporcjonalnego do tego celu. W związku z tym nie doszło do naruszenia prawa dostępu do sądu odnośnie powództw przeciwko Tunezji oraz A.K., ówczesnemu Ministrowi Spraw Wewnętrznych w Tunezji.

Tydzień 25 - Tchankotadze przeciwko Gruzji

Skazanie w postępowaniu karnym byłego prezesa Gruzińskiej Agencji Lotnictwa Cywilnego nie było oparte na wystarczających podstawach – Sprawa Tchankotadze przeciwko Gruzji (15256/05) – naruszenie Artykułu 5 § 1 (prawo do wolności i bezpieczeństwa osobistego) i Artykułu 6 § 1 (prawo do rzetelnego procesu sądowego).

Sprawa dotyczyła tymczasowego aresztowania byłego prezesa Agencji Lotnictwa Cywilnego w Gruzji i jego skazania za przekroczenie uprawnień.

Trybunał zauważył, że władze gruzińskie oskarżyły skarżącego za nie zastosowanie się do wyroku Trybunału Konstytucyjnego ze stycznia 2003 r., który zakazał agencji naliczania opłat od spółek lotniczych. Mimo to, Trybunał odnotował w szczególności, że mając na uwadze uzasadnienie wyroku ze stycznia 2003 r., można było wywieść, iż Trybunał Konstytucyjny całkowicie zakazał Agencji Lotnictwa Cywilnego zawierania jakichkolwiek umów usługowych ze spółkami lotnictwa cywilnego.

W związku z powyższym Trybunał uznał za trudne do zrozumienia, że sąd karny, w czasie skazywania skarżącego, nie dał żadnej odpowiedzi na zarzut obrony, że skarżący tylko zastosował się do wskazań TK odnośnie tego typu kontraktowych stosunków.

Tydzień 24 - Pugžlys przeciwko Polsce

Umieszczenie skarżącego w klatce na rozprawach stanowiło poniżające traktowanie - Sprawa Pugžlys przeciwko Polsce (446/10) - naruszenie Artykułu 3 (zakaz poniżającego traktowania) Konwencji. 

Sprawa dotyczy skargi na upokarzające środki jakim został poddany w toku postępowania karnego przeciwko niemu. Skarżący był oskarżony w dwóch postępowaniach karnych o rozbój z użyciem broni oraz porwanie dla okupu oraz przewodzenie zorganizowanej grupie przestępczej, za co został skazany na 12 lat pozbawienia wolności. W toku postępowania skarżący wielokrotnie zwracał się do przewodniczącego o uwolnienie go z metalowej klatki na sali sądowej oraz zdjęcie kajdanek. 

Trybunał zauważył, że postępowanie sądowe miało 65 rozpraw, które trwały każda przeciętnie 7 godzin. Ponadto, w rozprawach uczestniczyła publiczność. Trybunał wskazał, że nie istniała żadna decyzja sądu, która uzasadniałaby zastosowanie wobec skarżącego tak drastycznego środka. Trybunał podkreślił również okoliczność braku rozpoznania wniosków skarżącego o uwolnienie z metalowej klatki. Fakt, iż skarżący w ten sposób miał się bronić narusza również zasadę domniemania niewinności. W ocenie Trybunału, zastosowanie tego typu upokarzających środków stanowiło poniżające traktowanie w rozumieniu Artykułu 3 (zakaz poniżającego traktowania). 

Tydzień 24 - Koniuszewski przeciwko Polsce

Skarżący miał prawo nazwać sprzedaż gorszej jakości paliwa oszustwem - Sprawa Koniuszewski przeciwko Polsce (619/12) - naruszenie Artykułu 10 (swoboda wyrażania opinii) Konwencji. 

Sprawa dotyczyła postępowania karnego o zniesławienie w związku publikacją artykułów skarżącego w tygodniku Auto Świat o powszechnej praktyce w Polsce sprzedaży gorszego paliwa do silników aut. W swoich materiałach oparł się na raportach zamieszczonych na oficjalnej stronie UOKiK streszczających dochodzenia w sprawie jakości sprzedawanego paliwa na stacjach. W jednym z artykułów zatytułowanym "Paliwowi oszuści" wymienił adresy i nazwy miejsc, gdzie sprzedawane było paliwo niskiej jakości. W efekcie jeden z właścicieli wymienionych stacji wystąpił przeciwko skarżącemu z prywatnym aktem oskarżenia. Skarżący został skazany i ukarany karą grzywny. W ocenie Trybunały sądy krajowe za bardzo skupiły się na samym tytule, zapominając, że sprzedawanie gorszej jakości paliwa jest w rzeczy samej oszustwem. Ponadto, nie zostało wykazane aby treść tego artykułu była nieprawdziwa. 

Tydzień 24 - Buczek przeciwko Polsce

Zawyżając dochodzone roszczenie skarżący nie mógł oczekiwać, że zostanie całkowicie zwolniony od kosztów - Sprawa Buczek przeciwko Polsce (31667/12) – brak naruszenia Artykułu 6 § 1 (prawo dostępu do sądu) Konwencji.

Sprawa dotyczy skargi na odmowę zwolnienia skarżącego z kosztów sądowych w całości. Skarżący odbywał karę pozbawienia wolności w Zakładzie Karnym w Wojkowicach. Wytoczył powództwo przeciwko Skarbowi Państwa o zadośćuczynienie za naruszenie jego dóbr osobistych oraz godności z uwagi na to, że wychowawca miał rzekomo zobowiązać go do otwarcia drzwi kluczem i odznaką, kopiąc go po kostkach i uderzając w plecy, mówiąc przy tym, że to miał być żart. Skarżący żądał 60,000 złotych zadośćuczynienia oraz wniósł o zwolnienie od kosztów sądowych. Sąd krajowe zwolniły go ostatecznie od kosztów powyżej 150 zł, której skarżący ostatecznie nie uiścił co skutkowało zwrotem pozwu.

W ocenie Trybunału, jako że skarżący przeszacował wartość dochodzonych roszczeń znacznie je zawyżając, nie mógł oczekiwać, że zostanie całkowicie zwolniony od kosztów ani od obowiązku poniesienia kosztów wywołanych swoim powództwem. Trybunał zauważył ponadto, że skarżący został de facto zwolniony od 95% kosztów powództwa. Zwrot pozwu w przypadku niezapłacenia ich nie stanowił więc naruszenia prawa skarżącego dostępu do sądu.

Tydzień 24 - Versini-Campinchi i Crasnianski przeciwko Francji

Brak naruszenia Konwencji w związku z transkrypcją konwersacji telefonicznej pomiędzy prawniczką i jej klientem skutkującej powstaniem domniemania, że prawniczka współdziałała w popełnieniu czynu zabronionego – Sprawa

Versini-Campinchi i Crasnianski przeciwko Francji (49176/11) – brak naruszenia Artykułu 8 (prawo do poszanowania życia prywatnego i rodzinnego) Konwencji.

Sprawa dotyczyła przejęcia, transkrypcji oraz wykorzystania w postępowaniu dyscyplinarnym przeciwko skarżącej rozmów, które jako prawnik, odbyła z jednym z jej klientów.

Trybunał uznał, że transkrypcja konwersacji pomiędzy skarżącą i jej klientem była oparta na fakcie, że jej treść rodziła domniemanie, że skarżąca sama popełniła czyn zabroniony, zaś sądy krajowe uznały za wystarczające wyjaśnienie, że transkrypcja nie naruszyła prawa jej klienta do obrony, a fakt, że była jego prawnikiem nie wystarczy do naruszenia Artykułu 8 w stosunku do skarżącej.

Tydzień 24 - Sihler-Jauch i Jauch przeciwko Niemcom

Skarga na reportaż na temat ślubu znanego prezentera telewizyjnego: niedopuszczalna – Sprawa Sihler-Jauch i Jauch przeciwko Niemcom (68273/10 i 34194/11) – decyzja o niedopuszczalności skargi.

Sprawa dotyczyła publikacji artykułu w niemieckim tygodniku Bunte o ślubie znanego prezentera telewizyjnego, a także bezskutecznych prób jego oraz jego żony otrzymania odszkodowania przed niemieckimi sądami.

Trybunał odrzucił skargę na wynik postępowania przed niemieckimi sądami uznając ją za oczywiście bezzasadną z uwagi na to, że sądy starannie wyważyły prawo skarżących do poszanowania ich życia prywatnego ze swobodą wyrażania opinii tygodnika.

Tydzień 24 - Biržietis przeciwko Litwie

Absolutny zakaz zapuszczania brody w więzieniu nie był usprawiedliwiony – Sprawa Biržietis przeciwko Litwie (49304/09) – naruszenie Artykułu 8 (prawo do poszanowania życia prywatnego) Konwencji.

Skarżący skarżył się na nałożony na niego zakaz zapuszczania brody w czasie odbywania kary pozbawienia wolności w latach 2006-2009 w Marijampole.

Trybunał uznał w szczególności, że absolutny zakaz zapuszczania brody w warunkach sprawy skarżącego, niezależnie od higieny, estetyki czy innych elementów, nie był proporcjonalny w stosunku do celu, wskazanego przez rząd, zapobiegania nieporządkowi oraz przestępstwom wśród więźniów. Rządowi nie udało się wykazać, że istniała społeczna potrzeba usprawiedliwiająca decyzję o całkowitym zakazie zapuszczania brody w więzieniu w stosunku do skarżącego, decyzję, która odnosiła się do prawa skarżącego do wyrażania jego osobowości i tożsamości.

Tydzień 24 - Merabishvili przeciwko Gruzji

Tymczasowe aresztowanie byłego premiera Gruzji było zgodne z prawem oraz oparte na uzasadnionych podstawach, ale zostało również użyte żeby wywrzeć na nim presję – sprawa Merabishvili przeciwko Gruzji (72508/13) – brak naruszenia Artykułu 5 § 1 (prawo do wolności i bezpieczeństwa osobistego) co do zgodności z prawem postanowień sądu z dnia 22 i 25 maja 2013 r. w zakresie tymczasowego aresztowania skarżącego; brak naruszenia Artykułu 5 § 3 (prawo do niezwłocznego postawienia przed sędzią i do sądzenia w rozsądnym terminie albo zwolnienia na czas postępowania) co do postanowienia sądu z 25 września 2013 rozpoznającego zasadność tymczasowego aresztowania; naruszenie Artykułu 18 (granice stosowania ograniczeń praw) w związku z Artykułem 5 § 1 Konwencji co do faktu, że tymczasowe aresztowanie skarżącego zostało użyte przez prokuraturę jako okazja do wywarcia wpływu na inne niepowiązanie śledztwo, a mianowicie co do śmierci innego byłego premiera Gruzji, Zuraba Zhvanii, oraz do przeprowadzenia dochodzenia w sprawie działań finansowych byłego prezydenta Gruzji.  

Tydzień 24 - Philippou przeciwko Cyprowi

Automatyczna utrata emerytury przysługującej pracownikowi służby cywilnej I jego zwolnienie nie było nadmierne – sprawa Philippou przeciwko Cyprowi (71148/10) – brak naruszenia Artykułu 1 Protokołu 1 (ochrona własności) Konwencji.

Sprawa dotyczyła pracownika służby cywilnej, który automatycznie utracił emeryturę przysługującą tego typu pracownikom, w chwili gdy został zwolniony po zakończeniu postępowania dyscyplinarnego przeciwko niemu w 2005 r. Biorąc pod uwagę powagę czynów popełnionych przez skarżącego, włączając w to oskarżenia o 223 czyny (nieuczciwość, wyłudzanie pieniędzy, podrabianie czeków oraz naruszenie uprawnień) oraz skutek w postaci środków dyscyplinarnych, Trybunał uznał, że nie poniósł on nadmiernego indywidualnego ciężaru.

Tydzień 24 - Aldeguer Tomás przeciwko Hiszpanii

Partner tej samej płci, który przeżył swojego partnera nie mógł otrzymać renty po zmarłym partnerze: brak dyskryminacji – Sprawa Aldeguer Tomás przeciwko Hiszpanii (35214/09) – brak naruszenia Artykułu 14 (zakaz dyskryminacji) w związku z Artykułem 8 Konwencji (prawo do poszanowania życia prywatnego i rodzinnego) i Artykułem 1 Protokołu 1 (ochrona własności) Konwencji.

Sprawa dotyczyła skargi na dyskryminację z uwagi na orientację seksualną skarżącego, ponieważ odmówiono mu renty po zmarłym partnerze, z którym żył w de facto związku małżeńskim. Skarżący, nie mógł poślubić swojego partnera zgodnie z prawem obowiązującym za jego życia. Trzy lata po jego śmierci, prawo legalizujące małżeństwa jednopłciowe w Hiszpanii weszło w życie.

Trybunał uznał, że nie doszło do dyskryminacji w sprawie skarżącego. W szczególności, jego sytuacja po wejściu w życiu prawa legalizującego małżeństwa jednopłciowe w Hiszpanii w 2005 roku nie była odpowiednio podobna do partnera, który przeżył śmierć swojego partnera w heteroseksualnym związku, który nie mógł się ożenić przed legalizacją rozwodów w 1981 roku i który kwalifikował się do renty po zmarłym partnerze na podstawie przepisów tego prawa.

Ponadto, państwa miały, w tamtym czasie, pewne pole manewru, w stosunku do czasu wprowadzenia zmian legislacyjnych w zakresie uznania par jednopłciowych oraz nadania im odpowiedniego statusu, dziedzinie, która była postrzegana, jako ewoluujące prawa bez ustalonego konsensusu.

Tydzień 23 - Karabeyoğlu przeciwko Turcji

Nielegalne użycie informacji uzyskanej w drodze nagrywania rozmów telefonicznych w toku postępowania dyscyplinarnego przeciwko prokuratorowi - Sprawa Karabeyoğlu przeciwko Turcji (30083/10) - brak naruszenia Artykułu 8 (prawo do poszanowania życia prywatnego i rodzinnego) w stosunku do nagrywania rozmów telefonicznych w związku z postępowaniem karnym, naruszenie Artykułu 8 w związku z użyciem w postępowaniu dyscyplinarnym informacji uzyskanych w wyniku nagrywania rozmów telefonicznych oraz naruszenie Artykułu 13 (prawo do skutecznego środka odwoławczego). 

Sprawa dotyczyła kontroli operacyjnej polegającej na podsłuchiwaniu rozmów telefonicznych skarżącego, prokuratora, w czasie postępowania karnego przeciwko nielegalnej organizacji Ergenekon, a następnie użycia informacji w ten sposób uzyskanej w kontekście odrębnego postępowania dyscyplinarnego.

Trybunał uznał w szczególności, że w czasie śledztwa skarżący korzystał w minimalnym stopniu z wymaganej zasadą prawa w demokratycznym społeczeństwie ochrony, jako że nagrywanie rozmów zostało zarządzone na podstawie obiektywnie istniejącego podejrzenia oraz poprowadzone zgodnie z odpowiednim ustawodawstwem. W ocenie Trybunału, naruszenie prawa skarżącego do poszanowania jego życia prywatnego i rodzinnego było konieczne w interesie bezpieczeństwa narodowego oraz w celu zapobiegania nieporządkowi oraz przestępstwom. 

Mimo to, użycie informacji tak uzyskanej w postępowaniu dyscyplinarnym nie było zgodne z prawem a odpowiednie ustawodawstwo zostało naruszone w dwojaki sposób: informacja została użyta dla celów innych niż te dla których została zebrana oraz nie została zniszczona w terminie 15 dni po zakończeniu postępowania karnego. Trybunał stwierdził, że ingerencja w prawo skarżącego do poszanowania jego życia prywatnego i rodzinnego nie była zgodna z prawem, jeśli chodzi o postępowanie dyscyplinarne. 

Trybunał następnie zauważył, że ani w postępowaniem karnym ani dyscyplinarnym skarżący nie miał żadnego środka w celu sprawdzenia czy ingerencja była zgodna z jego prawem do poszanowania życia prywatnego i rodzinnego. 

Tydzień 23 - Enver Aydemi przeciwko Turcji

Złe traktowanie osoby odmawiającej służby wojskowej oraz ubiegającej się o status obdżektora - Sprawa Enver Aydemi przeciwko Turcji (26012/11) - naruszenie Artykułu 3 (zakaz nieludzkiego lub poniżającego traktowania) Konwencji. 

Sprawa dotyczyła odmowy skarżącego odbycia służby wojskowej z powodu przekonań religijnych, oraz w efekcie postępowania przeciwko niemu, a także jego złego traktowania w związku z odmową. 

Trybunał uznał w szczególności, że skarżący został poddany nieludzkiemu i poniżającemu traktowaniu, ponieważ został napadnięty i pobity w czasie tymczasowego aresztu z 24 na 25 grudnia 2009 r., a następnie był wielokrotnie oskarżany i skazywany. 

Trybunał wskazał, że władze nie zachowały koniecznej staranności w prowadzeniu śledztwa, jako że zeznania skarżącego zostały przyjęte ponad miesiąc od zdarzeń i złożenia skargi, a postępowanie karne wszczęte przeciwko napastnikom wciąż jeszcze trwało sześć lat po tych zdarzeniach. 

Zdaniem Trybunału sprzeciw skarżącego przeciwko odbywaniu przymusowej służby wojskowej na rzecz świeckiej Republiki Turcji nie był objęty Artykułem 9 (prawo do wolności myśli, sumienia i religii) Konwencji, z uwagi na to, że przyczyny z jakich twierdził, że ma status obdżektora nie były podyktowane religijnymi motywami. W związku z tym Trybunał odrzucił skargę w tym zakresie na podstawie Artykułu 35 § 3 Konwencji. 

Tydzień 23 - Popovi przeciwko Bułgarii

Medialne publikacje odnośnie zatrzymania byłego sekretarza generalnego w Ministerstwie Finansów skutkowały wielokrotnymi naruszeniami Konwencji - Sprawa Popovi przeciwko Bułgarii (39651/11) - naruszenie Artykułu 3 (zakaz nieludzkiego lub poniżającego traktowania oraz brak skutecznego śledztwa), naruszenie Artykułu 6 § 2 (domniemanie niewinności) w zakresie oświadczeń Ministra Spraw Wewnętrznych w dniu zatrzymania skarżącego oraz brak naruszenia tego artykułu w zakresie oświadczeń premiera i prokuratura w dniu zatrzymania, naruszenie Artykułu 8 (prawo do poszanowania życia prywatnego i rodzinnego) w zakresie medialnego zainteresowania aresztem skarżącego oraz przeszukaniem i zajęciem przeprowadzonym w biurach żony skarżącego, naruszenie Artykułu 13 (prawo do skutecznego środka odwoławczego) w związku z Artykułami 3, 8 i 6 § 2. 

Sprawa dotyczyła zatrzymania skarżącego, byłego sekretarza generalnego w Ministerstwie Finansów, w czasie policyjnej operacji, która cieszyła się ogromnym zainteresowaniem mediów.  

Trybunał uznał, że skarżący został poddany poniżającemu traktowaniu przez Policję w czasie zatrzymania oraz że toczące się śledztwo nie było ani wystarczająco sprawne ani staranne. Nie pozwoliło na ustalenie ani faktów ani odpowiedzialności funkcjonariuszy Policji. Jako że skarżący został później uniewinniony przez sądy, Trybunał uznał, że oświadczenia Ministra Spraw Wewnętrznych złożone w dniu zatrzymania, skutkowały naruszeniem zasady domniemania niewinności. Trybunał nie mógł stwierdzić naruszenia w tym zakresie, jeśli chodzi o oświadczenia premiera czy też prokuratora. Medialne publikacje na temat zatrzymania oraz przeszukania i zajęcia przeprowadzonego w biurach notarialnych naruszyły prawo skarżących do poszanowania życia prywatnego. Na koniec, Trybunał przyjął, że skarżący nie mieli żadnego środka zgodnie z prawem krajowym, który pozwoliłby im na zapewnienie odpowiednich praw. 

Tydzień 23 - Madaus przeciwko Niemcom

Decyzja niemieckich sądów dotycząca wyłączenia jawności rozprawy w sprawie wywłaszczenia skutkowała nierzetelnością postępowania - Sprawa Madaus przeciwko Niemcom (44164/14) - naruszenie Artykułu 6 § 1 (prawo do rzetelnego procesu sądowego) Konwencji. 

Sprawa dotyczyła skargi osoby, która wszczął na podstawie ustawy o karnej rehabilitacji postępowanie w imieniu swojego ojca, który został wywłaszczony mieszkając w strefie okupowanej przez Sowietów - podnosząc, że nie miał on możliwości uczestniczenia w rozprawie.

Trybunał uznał, że nie istniały żadne wyjątkowe okoliczności usprawiedliwiające odejście od przeprowadzenia publicznej rozprawy i odwołanie wcześniej zaplanowanego przesłuchania tuż przed przewidzianą datą. W szczególności, fakt, że sądy krajowe nie zgodziły się ze sposobem w jaki prawnicy skarżącego informowali o sprawie publikę - opublikowali komunikat prasowy, w którym przedstawili swoją interpretację, dlaczego sądy odwołały rozprawę - nie może zostać uznany za wyjątkowe okoliczności. 

Tydzień 23 - Sismanidis i Sitaridis przeciwko Grecji

Naruszenie prawa do nie bycia ponownie sądzonym lub karanym za ten sam czyn oraz naruszenie domniemania niewinności w sprawach dotyczących oskarżeń o przemyt - Sprawa Sismanidis i Sitaridis przeciwko Grecji (66602/09 i 71879/12) - naruszenie Artykułu 4 Protokołu 7 (zakaz ponownego sądzenia i karania) oraz Artykułu 6 § 1 i 2 (prawo do rzetelnego procesu sądowego w rozsądnym terminie oraz domniemanie niewinności) Konwencji w stosunku do skarżącego Sitaridisa. 

Sprawa dotyczyła wszczęcia postępowania przeciwko każdemu ze skarżących za przemyt pomimo faktu, że sądy karne już prawomocnie uniewinniły ich od tych samych czynów. 

W sprawie pierwszego skarżącego Trybunał uznał, że postępowanie administracyjne dotyczyło drugiego czynu wywodzącego się z identycznych działań, który były już poddane ocenie sądu karnego, który go uniewinnił. W sprawie drugiego skarżącego, Trybunał doszedł do wniosku, że sądy administracyjne naruszyły zasadę domniemania niewinności ustalonej już poprzez uniewinnienie przez Sąd Apelacyjny w Salonikach. Uznał również, że długość postępowania przed Sądem Administracyjnym i Sądem Apelacyjnym w Salonikach - około 6 lat i 10 miesięcy była nadmierna i nie spełniła wymogu „rozsądnego czasu”. 

Tydzień 23 - Pilav przeciwko Bośni i Hercegowinie

Wykluczenie z wyborów prezydenckich w Bośni i Hercegowinie polityka bośniackiego rezydującego w Republice Serbskiej było dyskryminujące - Sprawa Pilav przeciwko Bośni i Hercegowinie (41939/07) - naruszenie Artykułu 1 Protokołu 12 (ogólny zakaz dyskryminacji) Konwencji. 

Sprawa dotyczy polityka zamieszkałego w Republice Serbskiej (jednym z krajów tworzących Bośnię i Hercegowinę) i deklarującego się Bośniakiem, który skarżył się na brak prawnej możliwości brania udziału w wyborach prezydenckich w Bośni i Hercegowinie. 

Trybunał stwierdził, że skarżący, z uwagi na to, że należał do jednego z „narodów tworzących”, miał konstytucyjne prawo do brania udziału w wyborach prezydenckich, wymagano by więc od niego aby opuścił swój dom i przeprowadził się do Federacji Bośni i Hercegowiny (innego kraju tworzącego Bośnię i Hercegowinę) aby skutecznie skorzystać z prawa wyborczego. Trybunał uznał, że wyłączenie skarżącego z wyborów prezydenckich było oparte na połączeniu pochodzenia etnicznego z miejscem zamieszkania i skutkowało dyskryminującym traktowaniem. 

Tydzień 22 - Beleri i Inni przeciwko Albanii

Skarga na postępowanie karne prowadzone przeciwko greckojęzycznej mniejszości w Albanii: niedopuszczalna z powodu braku wyczerpania środków krajowych - Sprawa Beleri i Inni przeciwko Albanii (39468/09). 

Sprawa dotyczyła skargi grupy Albańczyków należących do greckojęzycznej mniejszości na ich skazanie w Albanii za podżeganie do nienawiści narodowej oraz oczernianie republiki i jej symboli. Trybunał uznał w szczególności, że skarżący nie podnieśli w swoich apelacjach  przed sądami krajowymi zarzutu naruszenia Artykułu 10 (wolność wyrażania opinii). Nie zarzucili oni, że nałożone na nich sankcje naruszyły ich wolność wyrażania opinii. Ta część ich skargi musiała więc zostać odrzucona z powodu niewyczerpania środków krajowych.

Tydzień 22 - Papaioannou przeciwko Grecji

Warunki dopuszczalności apelacji do greckiego Naczelnego Sądu Administracyjnego (NSA) nie naruszyły prawa dostępu do sądu - Sprawa Papaioannou przeciwko Grecji (18880/15) - brak naruszenia Artykułu 6 § 1 (prawo dostępu do sądu) Konwencji. 

Sprawa dotyczyła odrzucenia apelacji skarżącego do greckiego NSA na podstawie art. 12 prawa nr. 3900/2010, zgodnie z którym apelujący byli zobowiązani do wykazania, że sąd nie orzekał jeszcze w zakresie danego specyficznego zagadnienia prawnego.

Trybunał uznał w szczególności, że skarżący nie miał nieproporcjonalnego ograniczenia jego prawa dostępu do sądu. Uzależnienie dopuszczalności apelacji od wykazania przez apelującego istnienia obiektywnych okoliczności, jak przewiduje prawo i zgodnie z wykładnią sądów administracyjnych, nie było na tyle nieproporcjonalne aby naruszyć prawo dostępu do NSA. Ograniczenia wynikające z art. 12 służyły usprawiedliwionemu celowi, a mianowicie ograniczeniu pochopnego korzystania z procedury odwoławczej oraz obłożenie Naczelnego Sądu Administracyjnego sprawami, a także celem uniknięcia opóźnień w wymiarze sprawiedliwości. Zachowano więc racjonalne relacje pomiędzy użytymi środkami oraz poszukiwanym celem. 

Tydzień 22 - Geotech Kancev GmbH przeciwko Niemcom

Zobowiązanie spółki do udziału w budowaniu przemysłowego funduszu socjalnego  nie naruszyło jej praw wynikających z Konwencji - Sprawa Geotech Kancev GmbH przeciwko Niemcom (23646/09) - brak naruszenia Artykułu 11 (wolność zgromadzeń i stowarzyszeń) oraz brak naruszenia Artykułu 1 Protokołu 1 (ochrona własności) Konwencji. 

Sprawa dotyczyła skargi spółki na zobowiązanie jej do udziału w funduszu socjalnym utworzonym wspólnie ze stowarzyszeniami pracowniczymi oraz związkiem zawodowym w przemyśle budowniczym. 

Trybunał uznał, że podczas gdy zobowiązanie do we współfinansowaniu funduszu może być postrzegane jako tworzące zachętę dla skarżącej spółki aby przyłączyła się do jednego ze stowarzyszeń pracowniczych w przemyśle budowlanym aby móc sprawować kontrolę na działalnością funduszu, taka zachęta był zbyt słaba aby naruszyć istotę jej prawa do wolności stowarzyszeń. Trybunał odnotował w szczególności, że wsparcie finansowe spółki mogło być używane wyłącznie w celu zarządzania oraz wprowadzaniem systemu socjalnego; członkowie stowarzyszeń, które utworzyły funduszu nie byli przez to lepiej traktowani niż nie-członkowie jeśli chodzi o przejrzystość i odpowiedzialność; oraz zapewniono wysoki stopień kontroli przez władze publiczne. 

Tydzień 22 - Yunusova i Yunusov przeciwko Azerbejdżanowi

Powszechnie znani azescy obrońcy praw człowieka nie mieli dostępu do odpowiedniej opieki medycznej w związku z poważnymi problemami zdrowotnymi w zakładzie karnym - Sprawa Yunusova i Yunusov przeciwko Azerbejdżanowi (59620/14) - naruszenie Artykułu 34 (prawo do skargi indywidualnej) oraz Artykułu 3 (zakaz nieludzkiego lub poniżającego traktowania) Konwencji. 

Sprawa dotyczyła skargi małżeństwa powszechnie znanych obrońców praw człowieka oraz społecznych aktywistów na nieodpowiednią opiekę medyczną w zakładzie karnym. W czasie postępowania przed Trybunałem, w trybie środka tymczasowego - Rule 39 zapewniono skarżącym odpowiednią opiekę medyczną w zakładzie karnym.

Trybunał wskazał, że pomimo comiesięcznych raportów na temat stanu zdrowia skarżących oraz badania medycznego po zastosowaniu środka tymczasowego, rząd azerski nie dostarczył dowodów medycznych - takich jak recepty lekarskie czy wskazania lekarzy - aby wykazać ich twierdzenia, że stan zdrowia skarżących był stabilny oraz że nie wymagali przewiezienia do szpitala. Szczególnym celem środka tymczasowego zastosowanego przez Trybunał było przeciwdziałanie narażeniu skarżących na nieludzkie i poniżające traktowanie w związku z ich słabym stanem zdrowia oraz zapewnienie by otrzymali odpowiednią opiekę medyczną w zakładzie karnym. Ponadto, z uwagi na niedostarczenie przez rząd pełnej informacji na temat leczenia zapewnionego skarżącym, Trybunał doszedł do wniosku, że nie mieli oni dostępu do odpowiedniej opieki medycznej w zakładzie karnym. W rezultacie, skarżący zostali narażeni na długotrwałe psychiczne i fizyczne cierpienie prowadzące do nieludzkiego i poniżającego traktowania. 

Tydzień 22 - Mergen i Inni przeciwko Turcji

Arbitralne aresztowanie pod zarzutem brania udziału w zorganizowanej grupie przestępczej - Sprawa Mergen i Inni przeciwko Turcji (44062/09, 55832/09, 55834/09, 55841/09 i 55844/09) i Ayse Yüksel i Inni przeciwko Turcji (55835/09, 55836/09 i 55839/09) - naruszenie Artykułu 5 § 1 (prawo do wolności i bezpieczeństwa osobistego) Konwencji. 

Sprawa dotyczyła zatrzymania oraz aresztowania członków Stowarzyszenia Wspierającego Życie Współczesne (Çaǧdaş Yaşamı Destekleme Derneǧi – ÇYDD - stowarzyszenie, które daje granty studentom, w szczególności w celu promocji edukacji dziewczynek) pod zarzutem przynależności do zorganizowanej grupy przestępczej Ergenekon, której członkowie byli oskarżeni o działalność mającą na celu obalenie rządu przy użyciu siły i przemocy oraz planowanie zamachu wojskowego. 

Trybunał uznał w szczególności, że rząd nie dostarczył odpowiednich dowodów na powiązanie pomiędzy skarżącymi oraz organizacją Ergenekon. Dlatego stwierdził, że wykładnia oraz zastosowanie przepisów, na których oparły się władze krajowe było na tyle nieuzasadnione, że skutkowało bezprawnym i arbitralnym pozbawieniem wolności skarżących. 

Tydzień 22 - Beortegui Martinez przeciwko Hiszpanii

Hiszpańskie władze powinny były zredagować w sposób jasny kodeks postępowania w sprawie przesłuchania osób przetrzymywanych w odosobnieniu w policyjnej izbie zatrzymań - Sprawa Beortegui Martinez przeciwko Hiszpanii (36286/14) - naruszenie Artykułu 3 (zakaz tortur, nieludzkiego oraz poniżającego traktowania) Konwencji w związku ze śledztwem prowadzonym przez władze krajowe oraz brak naruszenia Artykułu 3 w związku ze skargą na złe traktowanie w związku z zatrzymaniem. 

Sprawa dotyczyła rzekomego braku śledztwa w sprawie zarzutu skarżącego, że został źle potraktowany przez oficerów Gwardii Cywilnej podczas przetrzymywania w odosobnieniu w policyjnej izbie zatrzymań pod zarzutem udziału w organizacji terrorystycznej (ETA). 

Trybunał uznał w szczególności, że nie było całościowego i skutecznego śledztwa w zakresie zarzutów skarżącego dotyczących jego złego traktowania w  czasie zatrzymania na posterunku Policji. W wyniku braku takiego śledztwa, Trybunał nie miał wystarczającego materiału dowodowego, aby ustalić czy skarżący był poddany złemu traktowaniu, które osiągnęło minimalny poziom dotkliwości zgodnie z Artykułem 3. 

Trybunał również powtórzył istotne znaczenie przyjęcia środków rekomendowanych przez Europejski Komitet ds. Zapobiegania Torturom w związku z poprawą jakości badań biegłych sądowych z zakresu medycyny osób przetrzymywanych w odosobnieniu oraz upomniał władze hiszpańskie by zredagowały w sposób jasny kodeks postępowania funkcjonariuszy odpowiedzialnych za kontrolę nad takimi aresztowanymi oraz procedury przesłuchania ich i zapewnienia im fizycznego bezpieczeństwa. 

Tydzień 22 - Nadtoka przeciwko Rosji

Skazanie redaktora naczelnego gazety za zniewagę naruszyło jego wolność wyrażania opinii  -Sprawa Nadtoka przeciwko Rosji (38010/05) - naruszenie Artykułu 10 (wolność wyrażania opinii) Konwencji. 

Sprawa dotyczyła skazania, za zniewagę, dziennikarza i redaktora naczelnego gazety, w którym ukazał się obraźliwy artykuł. 

Trybunał uznał w szczególności, że obraźliwy artykuł miał na celu ujawnienie korupcji po stronie burmistrza Nowoczerkaska. Tego typu temat jest sprawą zainteresowania publicznego a dyskusje na ten temat przyczyniła się do politycznej debaty. 

Jeżeli chodzi o samo postępowanie, Trybunał zauważył, że sądy krajowe na żadnym etapie postępowanie nie dokonały porównania prawa do poszanowania reputacji burmistrza Nowoczerkaska, o którym był artykuł, z prawem do wolności wyrażania opinii skarżącej, redaktorki naczelnej. W ocenie Trybunału, doszło do problematycznego zaniechania. W związku z tym ingerencja w prawo skarżącej nie była konieczna w demokratycznym społeczeństwie dla ochrony reputacji i praw innych osób. 

Tydzień 22 - Gankin i Inni przeciwko Rosji

Rosyjskie sądy nie zbadały czy strony postępowania cywilnego zostały poinformowane w odpowiednim czasie o rozprawie apelacyjnej - Sprawa Gankin i Inni przeciwko Rosji (2430/06. 1454/08, 11670/10 i 12938/12) - naruszenie Artykułu 6 § 1 (prawo do rzetelnego procesu sądowego) Konwencji. 

Sprawa dotyczyła braku powiadomienia o rozprawie apelacyjnej w postępowaniu cywilnym, którego skarżący byli stronami.

Trybunał uznał w szczególności, że postępowanie rozpoznające co do meritum apelacje skarżących bez zbadania czy byli oni powiadomieni o dacie i czasie rozprawy, pozbawiło skarżących możliwości skutecznego zaprezentowania ich stanowiska. Trybunał oparł się w swych ustaleniach na bogatym orzecznictwie w sprawach rosyjskich, w których stwierdzono naruszenie z uwagi na brak powiadomienia przez sądy skarżących w odpowiednim czasie o dacie i miejscu rozprawy apelacyjnej.