poniedziałek, 15 lutego 2021

Jurčić przeciwko Chorwacji

 Ciężarna kobieta dyskryminowana przez zakład ubezpieczeń – wyrok ETPC z 4.02.2021 r. w sprawie Jurčić przeciwko Chorwacji (skarga nr 54711/15); jednomyślnie:

Naruszenie art. 14 (zakaz dyskryminacji) Konwencji w zw. z art. 1 Protokołu Nr 1 (ochrona własności) do Konwencji.

Sprawa dotyczyła odmowa ubezpieczenia zdrowotnego zatrudnienia skarżącej w czasie ciąży. Władze uznały, że ostatnio przez nią podpisana umowa pracy była fikcyjna i nie powinna była zaczynać pracy w żadnym wypadku w toku poddawania się zapłodnieniu in vitro.

Trybunał uznał, że władze chorwackie nie wykazały żadnego oszustwa i założyły, że ciężarna kobieta nie powinna szukać pracy, dyskryminując ją w ten sposób.

X i Inni przeciwko Bułgarii

 Nieskuteczne śledztwo w sprawie zarzutów seksualnego wykorzystywania w bułgarskim domu dziecka – wyrok z 2.02.2021 r. w sprawie X i Inni przeciwko Bułgarii (skarga nr 22457/16);

Sprawa dotyczyła zarzutów seksualnego wykorzystywania wobec trójki dzieci w bułgarskim domu dziecka przed ich adoptowaniem przez włoską parę w czerwcu 2012 r.

ETPC uznał, że:

-         Skarżący, z uwagi na ich młody wiek oraz status dziecka pozostawieni bez władzy rodzicielskiej i umieszczeni w instytucji, byli w szczególnie wrażliwej sytuacji a wykorzystanie seksualne i przemoc, której zostali poddani, jeżeli doszłoby do takiego ustalenia, były wystarczająco poważne by wejść w zakres zastosowania art. 3 Konwencji;

-          Jednomyślnie, że nie doszło do naruszenia materialnego aspektu art. 3 (zakaz nieludzkiego lub poniżającego traktowania) Konwencji. Trybunał uznał w szczególności, że nie posiadał wystarczającej informacji by uznać, że władze bułgarskie wiedziały albo powinny były wiedzieć o realnym i bezpośrednim zagrożeniu dla skarżących poddania ich złemu traktowaniu takiemu by powstał obowiązek działań prewencyjnych celem ochrony ich przed takim zagrożeniem.

-          Większością (9 głosów do 8), że doszło do naruszenia proceduralnego aspektu art. 3 Konwencji. Stwierdził, że organy ścigania, które nie skorzystały z dostępnych mechanizmów śledztwa i współpracy międzynarodowej, nie podjęły wszystkich rozsądnych środków by ujawnić fakty w niniejszej sprawie, a także nie dokonały pełnej i starannej analizy materiału dowodowego. Dostrzeżone zaniechania okazały się wystarczająco poważne by uznać, że przeprowadzone śledztwo nie okazało się skuteczne dla celów art. 3 Konwencji, wykładanego w świetle innych znajdujących zastosowanie instrumentów międzynarodowych, a w szczególności Konwencji Rady Europy o ochronie dzieci przed seksualnym wykorzystywaniem i niegodziwym traktowaniem w celach seksualnych, sporządzona w Lanzarote dnia 25 października 2007 r.