Tydzień 38 - Solska i Rybicka przeciwko Polsce

Brak możliwości odwołania od decyzji prokuratury o ekshumacji ofiar katastrofy smoleńskiej narusza Europejską Konwencję Praw Człowieka - wyrok ETPC z 20.9.2018 r. w sprawie Solska i Rybicka przeciwko Polsce (skargi nr 30491/17 oraz 31083/17); jednomyślnie: naruszenie Artykułu 8 (prawo do poszanowania życia prywatnego i rodzinnego) Konwencji. 

Sprawa dotyczyła ekshumacji ofiar katastrofy smoleńskiej z 2010 r., w której zginęło 96 osób, w tym prezydent Lech Kaczyński. Prokuratura zarządziła w 2016 r. ekshumacje ciał ofiar w ramach toczącego się postępowania karnego w sprawie. Władze dokonywały sekcji zwłok w celu ustalenia przyczyn wypadku, sprawdzając w tym wersję ewentualnego wybuchu na pokładzie.

Skarżące, wdowy po dwóch ofiarach, sprzeciwiły się ekshumacji zwłok mężów - jednakże bezskutecznie. Zażalenia skarżących na postanowienia prokuratora o zarządzeniu ekshumacji pozostawiono bez rozpoznania z uwagi na to, że polskie prawo nie przewiduje możliwości odwołania do sądu w tym zakresie.

Trybunał stwierdził, że wymóg skutecznego śledztwa w sprawie wypadku o bezprecedensowej wadze państwowej musi zostać skonfrontowany z interesem skarżących – poszanowania zwłok ich mężów. Trybunał przyznał, że mogą istnieć okoliczności, w których ekshumacja jest uzasadniona pomimo sprzeciwu rodziny.

Tymczasem polskie prawo nie przewiduje mechanizmu dokonania oceny tych dwóch konkurujących interesów. Zarządzając ekshumację, prokurator nie był zobowiązany na podstawie Kodeksu postępowania karnego do oceny, czy cele śledztwa mogły zostać osiągnięte przez zastosowanie mniej restrykcyjnych środków oraz oceny możliwych skutków tych środków dla życia prywatnego i rodzinnego skarżących. Dodatkowo, nie przysługuje na to postanowienie zażalenie do sądu. Polskie prawo nie zawiera zatem odpowiednich zabezpieczeń przed arbitralnością postanowień prokuratora o zarządzeniu ekshumacji ani też mechanizmu kontroli proporcjonalności ingerencji w prawa skarżących. Ingerencja nie była więc zgodna z prawem.

Dlatego skarżące zostały pozbawione minimalnego stopnia ochrony, do którego były uprawnione w zakresie ich prawa do poszanowania życia prywatnego i rodzinnego.

Tydzień 38 - Annen przeciwko Niemcom

Wolność wypowiedzi nie daje prawa do określania aborcji wykonywanych przez wyznaczonych lekarzy jako „kwalifikowane morderstwo” - wyrok ETPC z 20.9.2018 r. w sprawie Annen przeciwko Niemcom (skargi nr 3682/10, 3687/10, 9765/10 oraz 70693/11); jednomyślnie: brak naruszenia Artykułu 10 Konwencji. 

Sprawa dotyczyła serii skarg aktywisty antyaborcyjnego na nakazy wydawane w postępowaniu cywilnym w zakresie różnych akcji, które podejmował jako część antyaborcyjnej kampanii. Powodowie w postępowaniu cywilnym byli czterema lekarzami, którzy przeprowadzali aborcje. 

Trybunał uznał w szczególności, że te nakazy ingerowały w wolność skarżącego do wypowiedzi, ale były konieczne w demokratycznym społeczeństwie. Dokonując oceny, czy istniała potrzeba takich ingerencji w interesie „ochrony reputacji czy praw innych”, a mianowicie lekarzy, rolą Trybunału było jedynie ustalenie, czy sądy krajowe wyważyły w sposób rzetelny między ochroną wolności wypowiedzi zagwarantowanej Artykułem 10 oraz prawem do poszanowania życia prywatnego chronionego Artykułem 8 Konwencji. 

Podsumowując, Trybunał stwierdził, że nakazy nie były nieproporcjonalne do poszukiwanego celu a przyczyny podane przez sądy były odpowiednie i wystarczające. Podkreślił, że władze krajowe przeprowadziły szczegółową analizę ulotek oraz strony prowadzonej przez skarżącego, a oskarżenia skarżącego przeciwko różnym lekarzom aborcyjnym były nie tylko bardzo poważne, ale mogły nawoływać do nienawiści i agresji. W tym względzie, Trybunał podzielił zdanie sądów krajowych, że oświadczenia skarżącego, w szczególności użycie terminu „kwalifikowane morderstwo” mogło być rozumiane jako spersonalizowane oskarżenia przeciwko lekarzom dokonującym czynu zabronionego w postaci kwalifikowanego morderstwa. 

Tydzień 38 - Mushegh Saghatelyan przeciwko Armenii

Złamanie przez policję protestu przeciwko wyborom prezydenckim w 2008 r. i oskarżenie aktywisty opozycyjnego naruszyło Konwencję - wyrok ETPC z 20.9.2018 r. w sprawie Mushegh Saghatelyan przeciwko Armenii (skarga nr 23086/08)

Sprawa dotyczyła zarzutu aktywisty opozycyjnego  o politycznie motywowane ukaranie w dniu 1 marca 2008 r. po szeroko zakrojonym proteście przeciwko wyborom prezydenckim. Skarżył się w szczególności na złe traktowanie przez policję, bezprawność zatrzymania oraz sfabrykowanie całego postępowania karnego wytoczonego przeciwko niemu. Ostatecznie został skazany za obrazę dwóch funkcjonariuszy policji oraz nielegalne posiadanie noża. 

Trybunał stwierdził jednomyślnie dwa naruszenia Artykułu 3 (zakaz nieludzkiego i poniżającego traktowania / śledztwo) Konwencji. 

Trybunał nie był przekonany, że obrażenia stwierdzone na głowie i ciele skarżącego pojawiły się na skutek starć między policją i protestującymi, zgodnie z oficjalną wersją, i stwierdził, że były wynikiem złego traktowania. 

Dodatkowo nigdy nie przeprowadzono oficjalnego śledztwa w zakresie zarzutów skarżącego co do spowodowania obrażeń na skutek brutalności policji.

naruszenie Artykułu 5 ust. 1 (prawo do wolności i bezpieczeństwa osobistego) Konwencji dotyczące zatrzymania skarżącego, które nie było zgodne z prawem, ponieważ nie zostało formalnie stwierdzone przez pierwsze 16 godzin i trwało 12 godzin ponad czas przewidziany ustawą na doprowadzenie podejrzanego przed sędziego;

naruszenie Artykułu 5 ust. 3 (prawo bycia sądzonym w rozsądnym terminie albo zwolnionym na czas postępowania) z uwagi na nieodpowiednie uzasadnienie aresztu skarżącego

naruszenie Artykułu 6 ust. 1 (prawo do rzetelnego procesu sądowego) z uwagi na to, że postępowanie karne przeciwko niemu, jako całe, było nierzetelne. W szczególności, sądy oparły się na zeznaniach policjantów aby go skazać, odrzucając z góry jego zarzuty niespójności w sprawie oraz wnioski powołania świadków obrony

naruszenie Artykułu 11 (wolność zgromadzeń i stowarzyszeń). Trybunał stwierdził, że rozpędzenie protestu, który był pokojowy i późniejsze otoczenie i aresztowanie aktywistów, jak skarżący, było nieproporcjonalne i niekonieczne. W rzeczywistości, wyglądało na to, że zostało wstępnie aresztowany i oskarżony tylko dlatego, że uczestniczył w proteście, podczas gdy jego ostateczne skazanie nastąpiło bez odpowiedniej oceny przez sądy krajowe. To nie tylko naruszyło jego prawo do wolności pokojowych zgromadzeń, ale również zniechęciło go i innych od uczestniczenia w przyszłych demonstracjach. 

Trybunał wezwał rząd do podjęcia kroków w celu ochrony ludzi, zapewniając, że nie będzie więcej odwetowych oskarżeń ani nadużywania prawa karnego przeciwko nim. 

Tydzień 38 - Aliyev przeciwko Azerbejdżanowi

Trybunał stwierdza naruszenie praw w sprawie prawnika aktywisty praw człowieka - wyrok ETPC z 20.9.2018 r. w sprawie Aliyev przeciwko Azerbejdżanowi (skarga nr 68762/14) 

Sprawa dotyczyła aresztowania prawnika oraz aktywisty praw człowieka pod zarzutem dotyczącym nielegalnego przedsiębiorstwa, przywłaszczenia i unikania podatków.

Jednomyślnie: naruszenie Artykułu 3 (zakaz tortur) Konwencji w związku z warunkami osadzenia w areszcie tymczasowym oraz brak naruszenia Artykułu 3 w związku z opieką medyczną w areszcie oraz warunków w późniejszym okresie osadzenia

naruszenie Artykułu 5 ust. 1 (prawo do wolności i bezpieczeństwa osobistego) Konwencji w związku z brakiem uzasadnionego podejrzenia, że popełnił czyn zabroniony jako podstawa jego aresztu

naruszenie Artykułu 5 ust. 4 (kontrola aresztu) z uwagi na brak odpowiedniej kontroli sądowej zgodności z prawem jego aresztowania

naruszenie Artykułu 8 (prawo do poszanowania życia prywatnego i korespondencji) z uwagi na przeszukanie jego biura i domu

naruszenie Artykułu 18 (granice stosowania ograniczeń praw) z uwagi na to, że Trybunał stwierdził, że środki przedsięwzięte przeciwko skarżącemu miały na celu jego uciszenie i ukaranie za działania w zakresie praw człowieka a nie uzasadniony cel wymieniony w Konwencji. 

Trybunał uznał w szczególności, że ta sprawa była częścią niepokojących przykładów arbitralnego zatrzymania i aresztu za krytykę rządu aktywisty społecznego i obrońcy praw człowieka. Wezwał rząd do podjęcia kroków w celu ochrony takich ludzi, zapewniając, że nie będzie już więcej oskarżeń odwetowych czy nadużywania prawa karnego przeciwko nim. 

Tydzień 38 - Lachiri przeciwko Belgii

Wyrzucenie z sali rozpraw kobiety noszącej muzułmańską chustę (hidżab): naruszenie Artykułu 9 Konwencji - wyrok ETPC z 18.9.2018 r. w sprawie Lachiri przeciwko Belgii (skarga nr 3413/09); 6 głosami do 1: naruszenie Artykułu 9 (wolność myśli, sumienia, wyznania) Konwencji. 

Sprawa dotyczyła wyrzucenia pani Lachiri z sali sądowej z uwagi na odmowę zdjęcia hidżabu. 

Trybunał stwierdził, że wyrzucenie pani Lachiri - zwykłej obywatelki, nie reprezentującej państwa  z sali sądowej doprowadziło do ograniczenia skorzystania przez nią z prawa do manifestowania swojej religii. Trybunał również uznał, że ograniczenie nie służyło uzasadnionemu celowi „ochrony porządku publicznego” mając na względzie przeciwdziałanie zachowaniu pozbawionemu szacunku w stosunku do sędziów lub zakłócającemu właściwy przebieg rozprawy. Trybunał stwierdził, mimo to, że zachowanie skarżącej wchodzącej na salę sądową nie było pozbawione szacunku i nie stanowiło - czy też mogło stanowić - zagrożenia dla właściwego przebiegu rozprawy. Dlatego Trybunał uznał, że potrzeba przedmiotowego ograniczenia nie została ustalona, a ingerencja w prawo skarżącej do wolności manifestowania jej religii nie była uzasadniona w demokratycznym społeczeństwie. 

Tydzień 37 - Big Brother Watch i Inni przeciwko Zjednoczonemu Królestwu

Masowa inwigilacja w Wielkiej Brytanii narusza prawo do prywatności i ogranicza wolność słowa – wyrok ETPC z 13.9.2018 r. w sprawie Big Brother Watch i Inni przeciwko Zjednoczonemu Królestwu (skargi nr  58170/13, 62322/14 oraz 24960/15)

Skarżący z organizacji Big Brother Watch zarzucili, że angielskie przepisy zostawiają zbyt wielką swobodę Rządowemu Centrum ds. Łączności na inwigilację. Inni skarżący (wśród nich Bureau of Investigative Journalism zajmujące się dziennikarstwem śledczym) dodali, że rząd mógł w łatwy sposób zdobyć informacje o ich informatorach i w ten sposób ograniczyć wolność słowa.

Sprawa dotyczyła skarg organizacji dziennikarzy na trzy różne reżimy inwigilacji: 1) masowe przechwytywanie komunikacji; 2) wymiana wywiadowcza z obcymi rządami; 3) otrzymywanie danych komunikacyjnych od dostawców usług łączności.

Pierwsze dwa reżimy maja podstawę prawną w ustawie z 2000 r. o unormowaniu uprawnień śledczych (the Regulation of Investigatory Powers Act 2000). Kiedy nowa ustawa z 2016 r. o tym samym tytule wejdzie w całości w życie, znacząco zmieni oba reżimy. Rozpoznając skargi Trybunał miał wzgląd na obowiązujące praw w dacie ich rozpoznania. Ponieważ postanowienia ustawy z 2016 r. zmieniające oba reżimy nie weszły w życie w czasie rozpoznawania skarg, Trybunał nie wziął ich pod uwagę.

W związku z powyższym, 5 głosami do 2 uznał, że reżim masowej inwigilacji naruszył Artykuł 8 (prawo do poszanowania życia prywatnego / komunikacje) Konwencji z uwagi na niedostateczny nadzór zarówno nad selekcją użytkowników Internetu do inwigilacji, jak i filtrowaniem, poszukiwaniem i selekcją inwigilowanej komunikacji. Wskazano również, że gwarancje rządzące selekcją „odpowiednich danych komunikacyjnych” do analizy były nieodpowiednie. Konkludując, Trybunał stwierdził, że operacja masowej inwigilacji sam w sobie nie narusza Konwencji, ale zauważył, że taki reżim musi spełniać kryteria wymienione w orzecznictwie ETPC.

Trybunał uznał również 6 głosami do 1, że reżim otrzymywania danych komunikacyjnych od dostawców usług łączności naruszył Artykuł 8 z uwagi na jego niezgodność z prawem; oraz że zarówno masowa inwigilacja jak i reżim otrzymywania danych komunikacyjnych od dostawców usług łączności naruszyły Artykuł 10 Konwencji z uwagi na niedostateczne zabezpieczenia w zakresie materiałów objętych tajemnicą dziennikarską.  

Następnie uznał, że reżim wymiany wywiadowczej z obcymi rządami nie naruszył ani Artykułu 8 ani Artykułu 10 Konwencji.

Trybunał jednomyślnie odrzucił skargi na Artykuł 6 (prawo do rzetelnego procesu sądowego) na krajową procedurę odwoławczą na środki inwigilacji oraz na Artykuł 14 (zakaz dyskryminacji) Konwencji.

Tydzień 36 - Dadayan przeciwko Armenii

Postępowanie przed ormiańskimi sądami dotyczące przemytu wzbogaconego uranu nie było rzetelne z uwagi na nieprzesłuchanie kluczowego świadka - wyrok ETPC z 6.9.2018 r. w sprawie Dadayan przeciwko Armenii (skarga nr 14078/12); jednomyślnie: naruszenie Artykułu 6 ust.1 i ust. 3 lit. d (prawo do rzetelnego procesu sądowego oraz prawo do przesłuchania świadka) Konwencji. 

Sprawa dotyczyła postępowania karnego przeciwko skarżącemu za pomocnictwo i współsprawstwo w przemycie wzbogaconego uranu z Gruzji. Dwóch przemytników zostało oskarżonych i skazanych w Armenii, głównie na podstawie zeznań świadków-przemytników złożonych w Gruzji.

Trybunał uznał, że prawo do obrony skarżącego zostało naruszone z uwagi na to, że sąd ormiański nigdy nie przesłuchał przemytników bezpośrednio. Gruzińskie władze odmówiły ich przekazania Armenii w toku postępowania karnego przeciwko nim w Gruzji. Jednocześnie ich zeznania były jedyną podstawą ustalenia zaangażowania skarżącego w sprzedaż radioaktywnej substancji. 

Tydzień 36 - Kontalexis przeciwko Grecji (Nr 2)

Odmowa wznowienia prawomocnie zakończonego postępowania karnego po wyroku ETPC nie naruszyło Konwencji - wyrok ETPC z 6.9.2018 r. w sprawie Kontalexis przeciwko Grecji (Nr 2) (skarga nr 29321/13); jednomyślnie: brak naruszenia Artykułu 6 ust. 1 (prawo do rzetelnego procesu sądowego) Konwencji. 

Sprawa dotyczyła oddalonego wniosku o wznowienie postępowania karnego po wyroku ETPC.

Trybunał stwierdził w szczególności że uzasadnienie sądu kasacyjnego, które skutkowało ograniczeniem sytuacji, które mogłyby doprowadzić do wznowienia prawomocnie zakończonego postępowania karnego albo przynajmniej czyniąc je przedmiotem swobodnej oceny sądów krajowych nie było arbitralne. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem ETPC Konwencja nie gwarantuje prawa do wznowienia postępowania karnego. Trybunał uznał również, mając na względzie margines swobody oceny przyznany władzom krajowym w dokonywaniu wykładni jego wyroków, sąd kasacyjny był upoważniony do uznania, że wyrok z 2011 r. nie podważał rzetelności postępowania ani niezależności czy bezstronności sądu. 

Tydzień 36 - Fatih Taş przeciwko Turcji (nr 5)

Postępowanie karne przeciwko wydawcy za oczernianie Republiki Turcji: naruszenie prawa do wolności wyrażania opinii - wyrok ETPC z 4.9.2018 r. w sprawie Fatih Taş przeciwko Turcji (nr 5) (skarga nr 6810/09); jednomyślnie: naruszenie Artykułu 10 (wolność wyrażania opinii) Konwencji. 

Sprawa dotyczyła postępowania karnego wszczętego przeciwko właścicielowi wydawnictwa za oczernianie Republiki Turcji w związku z publikacją książki dotyczącej zaginięcia dziennikarza w południowo-wschodniej Turcji w 1994 r. 

Trybunał uznał, że doszło do ingerencji w korzystanie przez skarżącego z wolności wyrażania opinii. Wyraził również wątpliwość co do przewidywalności przepisów, na podstawie których skazano wydawcę, wskazując na swoje orzecznictwo odnośnie jakości prawa. Trybunał również uznał, że fragmenty książki, która stanowiła przyczynę skazania, w żaden sposób nie były w sposób nieuzasadniony obraźliwe i nie wzywały do przemocy czy nienawiści, co zdaniem Trybunału było koniecznym elementem do uwzględnienia. Stwierdził następnie, że przedmiotowe postępowanie karne mogły mieć efekt mrożący na chęć skarżącego wyrażenia swoich poglądów w sprawach o publicznym znaczeniu, nie odpowiadało społecznej potrzebie oraz nie było proporcjonalne do poszukiwanego celu (ochrona bezpieczeństwa publicznego i narodowego). Nie były więc konieczne w demokratycznym społeczeństwie. 

Zgodnie z Artykułem 46 Konwencji, Trybunał uznał, że doprowadzenie do zgodności krajowego prawa z Artykułem 10 Konwencji oraz orzecznictwem Trybunału będzie stanowić odpowiednią formę wykonania, która zakończy naruszenia praw gwarantowanych Artykułem 10 w sprawach dotyczących postępowań karnych w sprawie oczerniania Republiki Turcji. 

Tydzień 35 - Somorjai przeciwko Węgrom

Odmowa węgierskich sądów zwrócenia się do TSUE z pytaniem prejudycjalnym bez podania przyczyn nie była arbitralna – wyrok ETPC z 28.8.2018 r. w sprawie Somorjai przeciwko Węgrom (skarga nr 60934/13); 5 głosami do 2: skarga w zakresie nieprawidłowego uzasadnienia orzeczenia dotyczącego potencjalnego przekazania pytania prejudycjalnego do TSUE jest niedopuszczalna. Jednomyślnie stwierdzono naruszenie Artykułu 6 ust. 1 (prawo do rzetelnego procesu sądowego w rozsądnym terminie) Konwencji z uwagi na przewlekłość postepowania.

Sprawa dotyczyła węgierskiego Sądu Najwyższego (Kuria), który nie podał przyczyn oddalenia wniosku o zwrócenie się z pytaniem prejudycjalnym dotyczącym sprawy emerytalnej do TSUE oraz przewlekłości postepowania przed sądami krajowymi.

Trybunał uznał, że odmowa przekazania sprawy do TSUE w zakresie pytania prejudycjalnego czy też brak uzasadnienia nie mogą być postrzegane jako arbitralne. Skarżący w istocie nie wnosił o takie przekazanie do TSUE w odpowiednim stadium postepowania. Ponadto, sądy krajowe wyraziły pogląd, że prawo węgierskie oraz prawo UE nie były sprzeczne w tym zakresie. Dlatego skarga została odrzucona przez Trybunał jako oczywiście bezzasadna.

W zakresie długości postepowania, Trybunał uznał, że szczególna staranność była wymagana w sporach emerytalnych. Stwierdził, że długość przedmiotowego postępowania była nadmierna i nie spełniała wymogów wynikających z orzecznictwa ETPC („rozsądny czas”).

Tydzień 35 - Savva Terentyev przeciwko Rosji

Skazanie za obraźliwe komentarze wobec policji nie było uzasadnione – wyrok ETPC z 28.8.2018 r. w sprawie Savva Terentyev przeciwko Rosji (skarga nr 10692/09); jednomyślnie: naruszenie Artykułu 10 (wolność wyrażania opinii) Konwencji.

Sprawa dotyczyła skazania skarżącego za podżeganie do nienawiści po kilku obraźliwych stwierdzeniach dotyczących funkcjonariuszy policji w komentarzach pod postem na blogu.

Trybunał uznał w szczególności, że podczas gdy język skarżącego był obraźliwy i szokujący, to samo to nie wystarczyło, aby uzasadnić ingerencję w jego prawo do wolności wyrażania opinii. Sądy krajowe powinny były ujrzeć ogólny kontekst tych komentarzy, który stanowił raczej prowokacyjną próbę wyrażenia jego gniewu na to, jak postrzegał ingerencję policji niż wezwanie do przemocy fizycznej przeciwko policji.

Tydzień 35 - Vizgirda przeciwko Słowenii

Tłumaczenie na rosyjski Litwinowi w Słowenii naruszyło prawo do rzetelnego procesu – wyrok ETPC z 28.8.2018 r. w sprawie Vizgirda przeciwko Słowenii (skarga nr  59868/08); 5 głosami do 2: naruszenie Artykułu 6 ust. 1 i 3 (prawo do rzetelnego procesu sądowego / prawo do niezwłocznego otrzymania szczegółowej informacji w języku dla niego zrozumiałym o istocie i przyczynie skierowanego przeciwko niemu oskarżenia / prawo do tłumacza) Konwencji.

Sprawa dotyczyła skargi Litwina na brak rzetelnego procesu karnego, po tym jak został oskarżony o rozbój z uwagi na to, że nie rozumiał przydzielonego mu tłumacza, który przekładał ze słoweńskiego na rosyjski.

Trybunał stwierdził, że władze krajowe nigdy nie sprawdziły, czy skarżący znał rosyjski na tyle dobrze, by móc bronić się skutecznie w tym języku. Odrzucił również argument rządu, że znajomość tego języka można domniemywać z faktu, że rosyjskiego używa się powszechnie na Litwie. Trybunał uznał, że brak zarzutu skarżącego w toku procesu w tym zakresie wynikał częściowo z faktu, że nigdy nie został pouczony o prawie do tłumacza w języku ojczystym oraz że był wrażliwy jako cudzoziemiec, który musiał stawić czoło zarzutom karnym. Podsumowując, język tłumaczenia jaki otrzymał nie pozwolił mu na aktywne uczestniczenie w jego procesie, co skutkowało nierzetelnością procesu i naruszeniem jego praw.

Tydzień 35 - Ibragim Ibragimov i Inni przeciwko Rosji

Zakaz publikowania i rozpowszechniania islamskich książek w Rosji naruszył wolność wyrażania opinii – wyrok ETPC z 28.8.2018 r. w sprawie Ibragim Ibragimov i Inni przeciwko Rosji (skargi nr 1413/08 oraz 28621/11); jednomyślnie: naruszenie Artykułu 10 (wolność wyrażania opinii) Konwencji.

Sprawa dotyczyła prawa antyekstremistycznego w Rosji oraz zakazu publikowania i dystrybuowania islamskich książek. Trzech skarżących w sprawie: Rosjanin, wydawca i stowarzyszenie religijne zarzucało, że rosyjskie sądy orzekły w 2007 i 2010 r., że książki Saida Nursiego, znanego tureckiego teologa islamskiego i komentatora Koranu były ekstremistyczne i zakazały ich publikacji i rozpowszechniania. Skarżący zarówno opublikowali książki Nursiego czy też zleciły ich publikację.

Trybunał uznał w szczególności, że rosyjskie sądy nie uzasadniły dlaczego zakaz był konieczny. Głównie oparły swoje ustalenia na opinii biegłych lingwistów i psychologów, bez przeprowadzenia własnej analizy, czy też uznając książki czy poszczególne zwroty za problematyczne. Dodatkowo z góry odrzuciły wnioski dowodowe skarżące mające wyjaśnić, że książki Nursiego należały do umiarkowanego głównego nurtu Islamu. Analiza sądów spraw skarżących nie wykazała w jaki sposób książki Nursiego, publikowane 7 lat przed zakazem spowodowały czy groziły spowodowaniem napięć religijnych prowadzących do przemocy w Rosji albo w innych krajach, gdzie były powszechnie dostępne.