Tydzień 12 - Radomilja i Inni przeciwko Chorwacji

Wielka Izba nie stwierdza naruszenia w dwóch sprawach dotyczących zasiedzenia - wyrok ETPC (Wielka Izba) z 22.3.2018 r. w sprawie Radomilja i Inni przeciwko Chorwacji (skargi nr 37685/10 oraz 22768/12); większością, że skargi dotyczące okresu między 6 kwietnia 1941 r. i 8 października 1991 r. były niedopuszczalne oraz 14 głosami do 3: brak naruszenia Artykułu 1 Protokołu nr 1 (ochrona własności) Konwencji. 

Sprawa dotyczyła odmowy przez sądy krajowe uznania własności nieruchomości skarżących, którzy twierdzili, że nabyli je przez zasiedzenie. W czerwcu 2016 r. dwa wyroki Izby Trybunały stwierdziły naruszenie rpaw własności skarżących, oparte na wcześniejszym orzeczeniu ETPC - Trgo przeciwko Chorwacji. 

Wielka Izba stwierdziła, że przed Izbą skarżący nie opierali się na okresie między 6 kwietnia 1941 r. i 8 października 1991 r., co eliminowało go ze stanu faktycznego w ich skargach. Biorąc ten okres pod uwagę Trybunał wyszedł poza ramy skargi. Skarżący mogli oprzeć się na tym okresie w postępowaniu przed Wielką Izbą. Mimo to, doprowadziło to do powstania nowej skargi, niedopuszczalnej jednak z uwagi na niezachowanie sześciomiesięcznego terminu. Wielka Izba uznała, że pozostała część skargi odnosiła się do zastosowania i wykładni prawa przez sądy oraz oceny faktów. Żadna z tych podstaw nie pozwalała na uznanie ich roszczeń jako mienie w rozumieniu Konwencji, co powodowało iż nie doszło do naruszenia ich praw własności. 

Tydzień 12 - Tlapak i Inni przeciwko Niemcom oraz Wetjen i Inni przeciwko Niemcom

Trybunał zaaprobował orzeczenia niemieckich sądów by zabrać dzieci Kościoła Dwunastu Plemion pod opiekę z uwagi na chłostę - wyrok ETPC z 22.3.2018 r. w sprawie Tlapak i Inni przeciwko Niemcom (skargi nr 11308/16 oraz 11344/16) oraz  Wetjen i Inni przeciwko Niemcom (skargi nr 68125/14 oraz 72204/14); jednomyślnie: brak naruszenia Artykułu 8 (prawo do poszanowania życia prywatnego i rodzinnego) Konwencji.

Sprawy dotyczyły ograniczenia władzy rodzicielskiej oraz otoczenia opieką dzieci należących do Kościoła Dwunastu Plemion, żyjącego w dwóch społecznościach w Bawarii. W 2012 r. w prasie ukazały się reportaże wskazujące, że członkowie kościoła karali swoje dzieci chłostą. Reportażom towarzyszyły nagrania video chłosty z ukrytej kamery w jednej ze społeczności. Opierając się na reportażach prasowych, podobnie jak na zeznaniach dawnych członków kościoła, dzieci żyjące w społecznościach zostały odebrane pod opiekę we wrześniu 2013 r. na mocy orzeczenia sądu. Skargi wniosły cztery rodziny, które są członkami Kościoła Dwunastu Plemion. Skarżyli się na ograniczenie władzy rodzicielskiej przez niemieckie sądy oraz rozbicie rodzin. 

Trybunał zgodził się z niemieckimi sądami, że ryzyko systematycznych i regularnych chłost dzieci uzasadniało ograniczenie władzy rodzicielskiej oraz wzięcie dzieci pod opiekę. Ich orzeczenia zostały oparte na ryzyku nieludzkiego lub poniżającego traktowania, które jest absolutnie zakazane przez Konwencję. 

Trybunał podkreślił ponadto, że niemieckie sądy szczegółowo uzasadniły przyczyny, dla których nie istniał inny alternatywny środek ochrony dzieci. W szczególności, rodzice byli niezmiennie przekonani w toku postępowania o słuszności kar cielesnych, a nawet gdyby nie zgodzili się na chłostę, nie było żadnych gwarancji, że nie zostaną zastosowane przez innych członków społeczności. Dlatego niemieckie sądy, w rzetelnym i rozsądnym postępowaniu, w którym sprawa każdego dziecka była rozpatrzona indywidualnie, wyważyły między interesami rodziców i najlepszymi interesami dzieci. 

Tydzień 12 - Tkachenko przeciwko Rosji

Skarżący zostali pozbawieni ich prawa własności z naruszeniem procedury wywłaszczenia przewidzianej w rosyjskim prawie - wyrok ETPC z 20.3.2018 r. w sprawie Tkachenko przeciwko Rosji (skarga nr 28046/05); jednomyślnie: naruszenie Artykułu 1 Protokołu 1 (ochrona własności) Konwencji.

Sprawa dotyczyła wywłaszczenia domu skarżących, który znajdował się na działce należącej do miasta. Miasto zdecydowało wynająć tą działkę prywatnemu przedsiębiorcy pod budowę bloków mieszkalnych. Ten ostatni wytoczył postępowanie przeciwko skarżącym, wnosząc o odebranie im prawa własności. Sądy krajowe uwzględniły powództwo. 

Trybunał uznał w szczególności, że ingerencja w prawo skarżących do korzystania z ich własności nie była zgodna z wymogami rosyjskiego prawa.

Po pierwsze, procedura przewidziana w rosyjskim kodeksie cywilnym w związku z wywłaszczeniem miała na celu zapewnienie wywłaszczanym odpowiednich gwarancji, których nie zapewniono. Po drugie, sąd rejonowy odniósł się do art. 239 k.c. uwzględniając wniosek przedsiębiorcy o odebraniu skarżącym prawa własności, pomimo że ten przepis pozwalał jedynie organom władzy na składanie podobnych wniosków.

Tydzień 12 - Mehmet Hasan Altan przeciwko Turcji

Wyrok dotyczący skargi dziennikarza Mehmeta Hasana Altana, który został zatrzymany i aresztowany po próbie przewrotu wojskowego - wyrok ETPC z 20.3.2018 r. w sprawie Mehmet Hasan Altan przeciwko Turcji (skarga nr 13237/17); 6 głosami do 1: naruszenie Artykułu 5 ust. 1 (prawo do wolności i bezpieczeństwa osobistego) Konwencji; 6 głosami do 1: naruszenie Artykułu 10 (wolność wyrażania opinii) oraz jednogłośnie: brak naruszenia Artykułu 5 ust. 4 (prawo do prawo odwołania się do sądu w celu ustalenia bezzwłocznie przez sąd legalności pozbawienia wolności) z uwagi na rzekomy brak bezzwłocznej kontroli przez Trybunał Konstytucyjny. 

Artykuł 5 ust. 1

Trybunał uznał w szczególności, że dalsze tymczasowe aresztowanie skarżącego po jasnym i jednoznacznym wyroku TK z 11.1.2008 r. stwierdzającym naruszenie Artykułu 19 § 3 Konstytucji, nie mogło być uznane za „zgodne z prawem” czy też „zgodne z przewidzianą prawem procedurą” jak wymaga tego prawo do wolności i bezpieczeństwa osobistego. W związku z tym Trybunał stwierdził, że przyczyny podane w wyroku sądu w Istambule odrzucającego wniosek skarżącego o zwolnienie, po wydaniu prawomocnego i wiążącego wyroku Trybunału Konstytucyjnego, nie mogą być uznane za spełniające wymagania art. 5 ust. 1 Konwencji. Trybunał uznał, że kwestionowanie przez sąd krajowy mocy związanej z prawomocnym, ostatecznym i wiążącym wyrokiem TK wydanym w sprawie indywidualnej jest sprzeczne z podstawowymi zasadami praworządności oraz pewności prawnej, które są nieodzowne dla ochrony przyznanej art. 5 Konwencji i stanowią kamienie węgielne gwarancji przeciwko arbitralności.

Trybunał podkreślił, że dalsze tymczasowe aresztowanie skarżącego po wydaniu wyroku TK, ujawniło poważne wątpliwości co do skuteczności środka skargi indywidualnej do Trybunału Konstytucyjnego w sprawach dotyczących tymczasowego aresztowania. 

Mimo to, Trybunał powtórzył za swoją decyzją z 1.7.2014 r. w sprawie nr 77428/12, Koçintar przeciwko Turcji (§ 44) , że prawo do złożenia skargi indywidualnej do TK stanowi skuteczny środek odnośnie skarg osób pozbawionych wolności. Niemniej, Trybunał zastrzegł prawo do oceny skuteczności systemu skargi indywidualnej do TK w sprawach dotyczących art. 5 Konwencji, w szczególności w zakresie oceny rozwoju orzecznictwa sądów I i II instancji odnośnie mocy wyroków TK. 

Artykuł 10 Konwencji.

Trybunał uznał w szczególności, że nie było podstaw do innego wniosku niż ten, do którego doszedł TK stwiedzając, że początkowe i późniejsze trwanie aresztu skarzącego, po wyrażeniu przez niego swoich poglądów, stanowiły ciężki środek, który nie mógł być uznany za konieczną i proporcjonalną ingerencję w demokratycznym społeczeństwie. W związku z tym, Trybunał wskazał w szczególności, że krytykowanie rządów i publikowanie informacji postrzeganych przez osoby stojące na czele państwa za zagrażające narodowym interesom nie powinny skutkować zarzutami karnymi za szczególnie poważne czyny takie jak: udział albo pomoc w organizacji terrorystycznej, usiłowanie obalenia rządu czy też porządku konstytucyjnego albo rozpowszechnianie propagandy terrorystycznej. 

Artykuł 5 ust. 4

W odniesieniu do zarzutu dotyczącego przewlekłości postępowania przed TK (14 miesięcy i 3 dni), Trybunał stwierdził, że sytuacji w niniejszej sprawie była wyjątkowa, w szczególności z uwagi na złożoność sprawy i ówczesne obciążenie TK. 

W końcu, Trybunał jednomyślnie odrzucił skargi dotyczące bezprawności pozbawienia wolności skarżącego na komisariacie policji (art. 5 ust. 3) z uwagi na niewyczerpanie środków krajowych, a także skargi dotyczące braku dostępu do akt śledztwa (art. 5 ust. 4) czy też prawo do odszkodowania za bezprawne pozbawienie wolności (art. 5 ust. 5) jako oczywiście bezzasadne. 
Zobacz również: wyrok ETPC z 20.3.2018 r. w sprawie nr 16538/17, Şahin Alpay przeciwko Turcji. 

Tydzień 12 - Irlandia przeciwko Zjednoczonemu Królestwu

Trybunał odrzuca irlandzki wniosek o rewizję, aby stwierdzić tortury w wyroku z 1978 r. przeciwko Zjednoczonemu Królestwu - wyrok ETPC z 20.3.2018 r. w sprawie Irlandii przeciwko Zjednoczonemu Królestwu (skarga nr 5310/71); wniosek oddalony 6 głosami do 1. Decyzja jest ostateczna. 

Trybunał odrzucił wniosek Irlandii o rewizję wyroku z 1978 r. celem ustalenia, że mężczyźni pozbawieni wolności przez Zjednoczone Królestwo w czasie zamieszek społecznych w Irlandii Północnej zostali poddani torturom, a nie tylko nieludzkiemu i poniżającemu traktowaniu. Irlandia sporządziła wniosek o rewizję tej sprawy z uwagi na pojawienie się nowych dowodów, w szczególności, że skutki złego traktowania miały długotrwałe i ciężkie konsekwencje. Trybunał ustalił, że rząd Irlandii nie wykazał istnienia nieznanych Trybunałowi faktów w czasie wydawania orzeczenia, ani takich które mogłyby mieć decydujący wpływ na pierwotny wyrok. Nie było więc uzasadnienia dla rewizji wyroku. Wniosek o rewizję został więc oddalony. Irlandzki sędzia sporządził zdanie odrębne do wyroku. 

Ludzie, których dotyczyła niniejsza sprawa byli osadzeni w 1971 r. Musieli stać z wyciągniętymi rękoma w pozycji orła, z zakrytymi głowami, pozbawiani żywności i snu, poddani ciągłemu, głośnemu syczącemu hałasowi. Metody te są znane jako „pięć technik”. 

Tydzień 11 - Nait-Liman przeciwko Szwajcarii

Odmowa rozpoznania przez szwajcarskie sądu powództwa o odszkodowanie za tortury w Tunezji: brak naruszenia - wyrok ETPC z 15.3.2018 r. (Wielka Izba) w sprawie Nait-Liman przeciwko Szwajcarii (skarga nr 51357/07); 15 głosami do 2: brak naruszenia Artykułu 6 ust. 1 (prawo dostępu do sądu) Konwencji.

Sprawa dotyczyła odmowy przez szwajcarskie sądy rozpoznania powództwa cywilnego skarżącego o zadośćuczynienie za krzywdę wynikającą z tortur, których był ofiarą w Tunezji.

Trybunał uznał, na podstawie analizy prawnoporównwaczej, że prawo międzynarodowe nie nakładało na szwajcarskie władze obowiązku rozpoznania merytorycznego powództwa odszkodowawczego skarżącego ani na podstawie powszechnej jurysdykcji cywilnej w zakresie tortur ani też z konieczności. Wynikało raczej, że władze szwajcarskie posiadały szeroki margines oceny w tym zakresie. Odnośnie co do kryterium zawartym w prawie krajowym, Trybunał stwierdził, że wprowadzenie konieczności jako kryterium wymienionego w art. 3 prawa federalnego dotyczącego prawa prywatnego międzynarodowego, szwajcarski ustawodawca nie przekroczył marginesu oceny. Jeśli chodzi o margines oceny sądów krajowych, Trybunał nie znalazł arbitralnych czy oczywiście bezzasadnych elementów w wykładni wyroku Federalnego Sądu Najwyższego z 22 maja 2007 r., którym oddalono apelację skarżącego, wskazując na brak jurysdykcji sądów szwajcarskich. 

Trybunał przypomniał, mimo to, że powyższa konkluzja nie kwestionuje szerokiego konsensusu w ramach społeczności międzynarodowej co do istnienia prawa ofiar tortur do otrzymania odpowiedniego i skutecznego odszkodowania, ani faktu, że państwa są zachęcane do uskuteczniania tego prawa.

Tydzień 11 - Vilches Coronado i Inni przeciwko Hiszpanii

Rozprawa apelacyjna która doprowadziła do skazania skarżących po uniewinnieniu w pierwszej instancji wypełniła wymagania prawa do rzetelnego procesu sądowego - wyrok ETPC z 13.3.2018 r. w sprawie Vilches Coronado i Inni przeciwko Hiszpanii (skarga nr 55517/14); jednomyślnie: brak naruszenia Artykułu 6 ust. 1 (prawo do rzetelnego procesu sądowego) Konwencji.

Sprawa dotyczyła skazania skarżących za oszustwo na szkodę Skarbu Państwa po rozprawie apelacyjnej, mimo że skarżący zostali uniewinnieni w pierwszej instancji.

Trybunał zauważył, że rozprawa miała charakter jawny i pozwalała na interwencję skarżących w każdej chwili. Nie można więc sądowi zarzucić braku staranności w zakresie prawa skarżących do rzetelnego procesu sądowego. Skarżący skorzystali z prawa do zabrania głosu na rozprawie przed sądem drugiej instancji.

Tydzień 11 - C.M. przeciwko Belgii

Niewykonanie orzeczenia sądu nakazującego sąsiadowi rozbiórkę budynku: naruszenie prawa do sądu - wyrok ETPC z 13.3.2018 r. w sprawie C.M. przeciwko Belgii (skarga nr 67957/12); 5 głosami do 2: naruszenie Artykułu 6 ust. 1 (prawo dostępu do sądu) Konwencji.

Sprawa dtoyczyła niewykonania orzeczenia sądowego nakazującego sąsiadowi skarżącemu przeprowadzenie prac rekonstrukcyjnych mających na celu dostosowanie się do regulacji zagospodarowania miejskiego. 

Trybunał uznał w szczególności, że C.M. nie otrzymał skutecznej pomocy od władz administracyjnych w celu zmuszenia sąsiada do wykonania wyroku nakazujacemu mu przeprowadzenie tych prac. Dodatkowo, ani procedura ukarania grzywną ani przeprowadzenie przez C.M. prac na koszt sąsiada nie okazały się odpowiednimi w praktyce środkami w niniejszej sytuacji.

Tydzień 11 - Kuznetsov i Inni przeciwko Rosji

W sprawach apelacji złożonych po terminie sądy krajowe nie powinny być nadmiernie formalne - wyrok ETPC z 13.3.2018 r. w sprawie Kuznetsov i Inni przeciwko Rosji (skarga nr 24970/08); jednomyślnie: naruszenie Artykułu 6 ust. 1 (prawo dostępu do sądu) Konwencji w sprawie Pana Kuznetsova. Skargi pozostałych dwóch skarżących Trybunał uznał za niedopuszczalne. 

Sprawa dotyczyła oddalenia apelacji wniesionych przez skarżących w postępowaniu cywilnym, którego byli stronami. Oddalenie apelacji nastapiło z uwagi na upływ terminu na ich złożenie. Ich kolejne wnioski o przywrócenie terminu na złożenie apelacji również zostały oddalone. 

Trybunał uznał, że skuteczność środka zmierzającego do przywrócenia terminu do wniesienia apelacji nie była kwestionowana. Skarżący musieli więc skorzystać z tego środka. W sprawie panów Bezzubko i Trubitsina Trybunał uznał, że skarżący nie wykazali się należytą starannością, gdyż złożyli wnioski o przywrócenie terminu cztery miesiące po odrzuceniu ich apelacji. Uwzględnienie ich wniosku w tej sytuacji mogłoby naruszyć zasadę pewności prawa. 

W sprawie pana Kuznetsova Trybunał stwierdził, że decyzja o odrzuceniu jego wniosku cechowała się nadmiernym formalizmem. Tym samym odrzucił zarzuty rządu dotyczące niewyczerpania środków krajowych. 

Tydzień 11 - Ebedin Abi przeciwko Turcji

Wyżywienie niezgodne z dietą przepisaną przez lekarza więziennego: naruszenie Artykułu 3 Konwencji - wyrok ETPC z 13.3.2018 r. w sprawie Ebedin Abi przeciwko Turcji (skarga nr 10839/09); jednomyślnie: naruszenie Artykułu 3 (zakaz nieludzkiego lub poniżającego traktowania) Konwencji. 

Sprawa dotyczyła głównie diety skarżącego w czasie pobytu w zakładzie karnym w Erzurum między 2008 i 2009 r. Pan Abi skarżył się na niezapewnienie wyżywienia zgodnego z dietą przepisaną mu przez lekarza, co skutkowało pogorszeniem się jego stanu zdrowia. 

Trybunał uznał w szczególności, że władze krajowe nie wzięły pod uwagę środków koniecznych do ochrony zdrowia i samopoczucia skarżącego oraz nie zapewniły by jego warunki osadzenia były odpowiednie i szanowały ludzką godność, co naruszyło Artykuł 3 Konwencji. 

.

Tydzień 11 - Stern Taulats i Roura Capellera przeciwko Hiszpanii

Naruszenie wolności wyrażania opinii dwóch osób skazanych za spalenie zdjęcia hiszpańskiej pary królewskiej w 2007 roku – wyrok ETPC z 13.3.2018 r. w sprawie Stern Taulats i Roura Capellera przeciwko Hiszpanii (skarga nr 51168/15); jednomyślnie: naruszenie Artykułu 10 (wolność wyrażania opinii) Konwencji.

Sprawa dotyczyła skazania dwóch Hiszpanów za podpalenie fotografii królewskiej prawy podczas publicznej demonstracji w Gironie – w czasie oficjalnej wizyty króla we wrześniu 2007 r.

Trybunał uznał w szczególności, że czyn popełniony przez skarżących był częścią raczej politycznej niż personalnej krytyki instytucji monarchii w ogólności, a w szczególności Królestwa Hiszpanii jako narodu. Trybunał zauważył, że to było jedno z „prowokujących” wydarzeń, które były coraz częściej „wystawiane” by wzbudzić uwagę mediów i które nie przekraczały dozwolonego poziomu prowokacji w celu przekazania krytycznej informacji w ramach wolności słowa. Dodatkowo, Trybunał zauważył, że przedmiotowy akt nie stanowił nawoływania do nienawiści czy przemocy. W końcu, uznał, że kara pozbawienia wolności odbyta przez skarżących nie była ani proporcjonalna ani uzasadniona celem ochrony reputacji czy praw innych, ani również konieczna w demokratycznym społeczeństwie.

Tydzień 9 - Selami i Inni przeciwko Macedonii

Spadkobierca uprawniony do większego odszkodowania za tortury i pozbawienie wolności jego ojca - wyrok ETPC z 1.3.2018 r. w sprawie Selami i Inni przeciwko Macedonii (skarga nr 78241/13); jednomyślnie: naruszenie Artykułu 3 (zakaz tortur) w proceduralnym aspekcie; naruszenie Artykułu 5 ust. 5 Konwencji (prawo do odszkodowania za bezprawne pozbawienie wolności). 

Sprawa dotyczyła skargi rodziny, że odszkodowanie przyznane za bezprawne aresztowanie i złe traktowanie ich męża i ojca było zbyt niskie. Pan S. Selami został zatrzymany przez policję w 2002 r. Został pobity w czasie zatrzymania, miał operację mózgu i pozostawał w śpiączce przez dwa tygodnie. Wystąpił o odszkodowanie w 2004 r., ale zmarł w 2011 r. w toku postępowania apelacyjnego. Czwarty skarżący, syn pana Selamiego i jego jedyny spadkobierca, przystąpił do postępowania. Cała rodzina, mianowicie wdowa po panu Selamim i troje jego dzieci, również uczestniczyła w postępowaniu we własnym imieniu. Postępowanie apelacyjne zakończyło się przyznaniem jedynie części dochodzonego odszkodowania i oddaleniem powództwa w pozostałym zakresie.

Trybunał uznał, że pan Selami był bezspornie ofiarą tortur i bezprawnego aresztowania. Podczas gdy troje skarżących nie miało prawa występować w imieniu pana Selamiego, to jednak czwarty skarżący - jego spadkobierca, został zakwalifikowany jako „pośrednia ofiara” z uwagi na jego silny moralny interes w sprawie i nabycie uprawnień do kontynuowania postępowania w imieniu ojca. Trybunał stwierdził, że sądy krajowe nie zapewniły odpowiedniego odszkodowania za tortury oraz aresztowania pana Selamiego i przyznał słuszne zadośćuczynienie za naruszenie jego prawa pod Artykułem 3 oraz 5 ust. 5 Konwencji. 

Tydzień 9 - Sinkova przeciwko Ukrainie

Skazanie studentki za smażenie jaj na pomniku wojennym nie naruszyło jej wolności wyrażania opinii ale jej areszt w czasie postępowania sądowego był bezprawny - wyrok ETPC w sprawie Sinkova przeciwko Ukrainie (skarga nr 39496/11).

Sprawa dotyczyła zatrzymania, aresztu oraz skazania 19-letniej studentki za smażenie jaj na ogniu na grobie nieznanego żołnierza w Kijowie w 2010 r. Później zamieściła nagranie z tego zdarzenia w Internecie, tłumacząc, że protestowała przeciwko marnowaniu cennego gazu naturalnego. Została zatrzymana w 2011 r. oraz aresztowana na 3 miesiace w czasie postępowania karnego za zbezczeszczenie grobu. Ostatecznie została skazana na karę pozbawienia wolności z zawieszeniem jej wykonania. 

W dzisiejszym wyroku Trybunał orzekł: jednomyślnie: brak naruszenia Artykułu 5 ust. 1 (prawo do wolności i bezpieczeństwa osobistego) Konwencji w zakresie zatrzymania skarżącej, którego podstawą był nakaz sądowy i zmierzał do zapewnienia jej obecności na przesłuchaniu w jej sprawie, gdyż pomimo wysiłków policji nie można było jej odnaleźć aż do marca 2011 r.; jednomyślnie: naruszenie Artykułu 5 ust. 1, 3 i 5 Konwencji z uwagi na aresztowanie skarżącej od 29 maja do 17 czerwca 2011 r. bez podstawy w postaci orzeczenia sądowego; całość jej aresztu od 29 marca do 30 czerwca 2011 r. nie została uzasadniona; prawo ukraińskie nie przewidywało wykonalnego prawa do odszkodowania za bezprawność aresztu oraz; 4 głosami do 3: brak naruszenia Artykułu 10 (wolność wyrażania opinii). Trybunał uznał w szczególności, że skazanie skarżącej za wyrażenie pogardy dla grobu nieznanego żołnierza naruszył jej wolność słowa, ale był proporcjonalnym ograniczeniem zgodnie z prawem krajowym.

Tydzień 9 - Mockutė przeciwko Litwie

Szpital psychiatryczny naruszył prawo pacjenta do prywatności oraz prawo do wolności wyznania - wyrok ETPC z 27.2.2018 r. w sprawie Mockutė przeciwko Litwie (skarga nr 66490/09); jednomyślnie: naruszenie Artykułu 8 (prawo do poszanowania życia prywatnego) Konwencji oraz 5 głosami do 2: naruszenie Artykułu 9 (prawo do wolności myśli, sumienia i wyznania) Konwencji. 

Sprawa dotyczyła zarzutów skarżącej Neringa Mockutė, że publiczny szpital ujawnił bardzo osobistą i wrażliwą poufną informację o jej życiu prywatnym dziennikarzom i jej matce oraz że przeszkodzono jej w praktykowaniu religii z uwagi na restrykcyjne środowisko szpitalne i nieprzyjazne podejście lekarzy. 

Trybunał uznał, że szpital bezprawnie ujawnił prywatną informację o skarżącej, naruszając przepisy prawa krajowego i międzynarodowego, a także wolność wyznania skarżącej pozbawiając ją bezprawnie wolności oraz przymuszając ją do „poprawnych” wyznań i praktyk. 

Tydzień 9 - Agit Demir przeciwko Turcji

Zastosowanie wobec trzynastolatka tymczasowego aresztowania w związku z udziałem w demonstracji stanowi naruszenie Konwencji - wyrok ETPC z 27.2.2018 r. w sprawie Agit Demir przeciwko Turcji (skarga nr 36475/10); jednomyślnie: naruszenie Artykułu 5 ust. 1 (prawo do wolności i bezpieczeństwa osobistego) Konwencji oraz naruszenie Artykułu 11 (wolność zgromadzeń i stowarzyszeń) Konwencji. 

Sprawa dotyczyła umieszczenia w areszcie śledczym skarżącego, który był wówczas nieletni, za wzięcie udziału w demonstracji i rzucanie kamieniami w siły porządkowe. 

Trybunał uznał w szczególności, że umieszczenie trzynastolatka w areszcie nie mogło być uznane za zgodne z prawem dla celów Artykułu 5 ust. 1 Konwencji, ponieważ nie rozważono żadnych środków alternatywnych, pomimo iż zostały przewidziane prawem krajowym.

Trybunał również stwierdził, że zastosowanie oraz przedłużanie tymczasowego aresztowania jak i wyrok w zawieszeniu doprowadziły do ingerencji w jego prawo do wolności zgromadzeń (artykuł 11 Konwencji w związku z Artykułem 10). 

Odnosząc się do sprawy Gülcü przeciwko Turcji wskazał, że przyczyny wskazane przez rząd turecki w sprawie Demira nie mogą zostać uznane za wystarczająco usprawiedliwiające przedmiotową ingerencję i nie istniał racjonalny związek proporcjonalności między środkami przedsięwziętymi przeciwko niemu oraz uzasadnionym celem (ochrona bezpieczeństwa narodowego i porządku publicznego). 

Tydzień 9 - Guja przeciwko Mołdawii (nr 2)

Mołdawski sygnalista - pracownik służby cywilnej wygrywa po raz drugi sprawę w Strasburgu - wyrok ETPC z 27.2.2018 r. w sprawie Guja przeciwko Mołdawii (nr 2) (skarga nr 1085/10); jednomyślnie: naruszenie Artykułu 10 (wolność wyrażania opinii) Konwencji.

Sprawa dotyczyła zarzutu ciągłego naruszenia prawa skarżącego do wolności wyrażania opinii po incydencie związanym z sygnalizacją, pomimo wcześniejszego wyroku Wielkiej Izby stwierdzającego naruszenie (wyrok ETPC z 12.2.2008 r. w sprawie nr 14277/04, Guja v. Mołdawia). Zarzucał władzom symulowanie wykonania przedmiotowego wyroku ETPC polegającego na przywróceniu go do pracy, gdyż następnie zgrabnie przeprowadzono jego kolejne zwolnienie. 

Trybunał uznał, że pomimo rzekomego wykonania poprzedniego wyroku, mołdawski rząd nigdy nie zamierzał w rzeczywistości przywrócić skarzącego do pracy. W rzeczywistości, jego drugie zwolnienie stanowiło ciągły środek odwetowy za sygnalizację z 2003 r. Dodatkowo, sądy krajowe przyczyniły się do naruszenia praw skarżącego odmawiając rozpoznania jego zarzutów i wniosków dowodowych, ignorując tym samym zasady wynikające z wcześniejszego wyroku w sprawie Guja.