Ilıcak przeciwko Turcji (nr 2)

Dwa naruszenia Konwencji z powodu tymczasowego aresztowania dziennikarki Nazlı Ilıcak – wyrok ETPC z 14.12.2021 r. w sprawie Ilıcak przeciwko Turcji (nr 2) (skarga nr 1210/17):

Sprawa dotyczyła zatrzymania i tymczasowego aresztowania Nazlı Ilıcak po próbie zamachu stanu z 15 lipca 2016 r. w Turcji. Pani Ilıcak jest znaną dziennikarką, znaną ze swoich krytycznych poglądów na politykę obecnego rządu.

Trybunał stwierdził, sześcioma głosami do jednego, że doszło do naruszenia Artykułu 5 ust. 1 (prawo do wolności i bezpieczeństwa osobistego) Konwencji.

Trybunał uznał, że nie istniał żaden wiarygodny powód, by podejrzewać panią Ilıcak o popełnienie przestępstwa przynależności do organizacji terrorystycznej lub próby obalenia rządu lub utrudniania jego funkcjonowania. W szczególności Trybunał zauważył, że pisma, na których opierały się zarzuty wobec skarżącej i jej aresztowania, dotyczyły kwestii interesu publicznego, związanych z faktami i zdarzeniami, które były już znane, wchodziły w zakres wolności konwencyjnych i nie wspierały ani nie promowały stosowanie przemocy w sferze politycznej. Nie odzwierciedlały też żadnego możliwego zamiaru ze strony skarżącej, aby przyczynić się do nielegalnych celów organizacji terrorystycznych, a mianowicie użycia przemocy i terroru do celów politycznych, ani do obalenia rządu lub porządku konstytucyjnego. Nie można zatem uznać za dopuszczalne, aby władze w niniejszej sprawie oparły swoje oskarżenia o działalność terrorystyczną jedynie na pracy skarżącej jako dziennikarki w niektórych mediach, a w szczególności na jej tweetach wyrażających wątpliwości co do możliwych sprawców próby zamachu stanu .

Trybunał orzekł stosunkiem sześciu głosów do jednego, że doszło do naruszenia Artykułu 10 (wolność wypowiedzi).

Trybunał stwierdził, że tymczasowe aresztowanie nałożone na panią Ilıcak – w kontekście prowadzonego przeciwko niej postępowania karnego za przestępstwa, które zostały surowo ukarane i były bezpośrednio związane z jej pracą dziennikarską – stanowiło „ingerencję” w jej prawo do wolności ekspresji. W opinii Trybunału ta ingerencja nie była przewidziana przez prawo.

Trybunał orzekł jednogłośnie, że nie doszło do naruszenia Artykułu 5 ust. 4 (długość postępowania przed tureckim Trybunałem Konstytucyjnym). Trybunał zauważył, że okres podlegający rozpatrzeniu trwał 15 miesięcy i dwa dni w stanie wyjątkowym. Jego ustalenia w sprawach Mehmet Hasan Altan, Şahin Alpay oraz Sabuncu i in. były również ważne w niniejszej sprawie, a zatem nie doszło do naruszenia art. 5 ust. 4 Konwencji