N.D. i N.T. p. Hiszpanii

Hiszpania nie naruszyła Konwencji zwracając do Maroka imigrantów, którzy usiłowali przekroczyć płot enklawy w Melilli – wyrok ETPC (Wielka Izba) z 13.2.2020 r. w sprawie Hiszpania nie naruszyła Konwencji zwracając do Maroka imigrantów, którzy usiłowali przekroczyć płot enklawy w Melilli – wyrok ETPC (Wielka Izba) z 13.2.2020 r. w sprawie N.D. i N.T. p. Hiszpanii (skargi nr 8675/15 i 8697/15); jednomyślnie:

Brak naruszenia art. 4 Protokołu Nr 4 (zakaz zbiorowego wydalania cudzoziemców) Konwencji;

Brak naruszenia art. 13 (prawo do skutecznego środka odwoławczego) w zw. z art. 4 Protokołu Nr 4.

Sprawa dotyczyła natychmiastowego powrotu do Maroka Malijczyka i Iworyjczyka, którzy w dniu 13 sierpnia 2014 r. usiłowali wkroczyć na terytorium Hiszpanii w sposób nieuprawniony poprzez wspięcie się na płot otaczający hiszpańską enklawę Melilli na wybrzeżu w Północnej Afryce.

Trybunał uznał, że skarżący faktycznie sami postawili się w bezprawnej sytuacji, kiedy umyślnie chcieli wkroczyć do Hiszpanii w dniu 13 sierpnia przez przekroczenie ogrodzenia na granicy w Melilli w większej grupie i w niezidentyfikowanym miejscu, korzystając z liczebności grupy i użycia siły. Sami więc nie skorzystali z prawnych procedur, które obowiązywały, celem zgodnego z prawem wejścia na terytorium Hiszpanii. W konsekwencji, Trybunał uznał, że brak indywidualnych orzeczeń o wydaleniu mógł wiązać się z faktem, że skarżący – uwzględniając, że mogli chcieć skorzystać z praw pod Konwencją – nie zastosowali istniejących procedur legalnego wejścia w tym celu i dlatego był skutkiem ich własnego zachowania.

Ponieważ ustalono, że brak zindywidualizowanej procedury wydalenia był skutkiem zachowania skarżących, dlatego Trybunał nie mógł pociągnąć do odpowiedzialności państwa za brak środków w Melilli pozwalających im zakwestionować wydalenie.