Knox przeciwko Włochom

Wyrok dotyczący postępowania karnego prowadzącego do skazania Amandy Knox za fałszywe oskarżenie – wyrok ETPC z 24.1.2019 r. w sprawie Knox przeciwko Włochom (skarga nr 76577/13); jednomyślnie: naruszenie proceduralnego aspektu (śledztwo) Artykułu 3 (zakaz tortur oraz nieludzkiego lub poniżającego traktowania) Konwencji.

Sprawa dotyczyła postępowania karnego prowadzącego do skazania Amandy Knox za fałszywe oskarżenie. W czasie przesłuchania przez policję w dniu 6 listopada 2007 r. pani Knox oskarżyła managera pubu o zabicie jej współlokatorki. Jak się okazało, mężczyzna był niewinny a pani Knox wymierzono karę 3 lat pozbawienia wolności za fałszywe oskarżenia.

Trybunał uznał w szczególności, że pani Knox nie mogła skorzystać ze śledztwa zdolnego do wyjaśnienia faktów czy też czyjejkolwiek odpowiedzialności, a następnie co do jej zarzutów, że została poddana złemu traktowaniu w dniu 6 listopada 2007 – tj. w czasie, kiedy pozostawała całkowicie pod kontrolą policji. Tymczasem w stosunku do jej zrzutów, żadne śledztwo w sprawie domniemanego złego traktowania nie zostało przeprowadzone.

Brak naruszenia materialnego aspektu Artykułu 3 (zakaz tortur oraz nieludzkiego lub poniżającego traktowania) Konwencji.

Trybunał stwierdził, że nie było dowodów potwierdzających, że pani Knox została poddana nieludzkiemu lub poniżającemu traktowaniu.

Naruszenie Artykułu 6 ust. 1 i 3 lit. c (prawo do pomocy prawnej)

Trybunał uznał, że włoski rząd nie wykazał, aby ograniczenie dostępu skarżącej do adwokata w toku przesłuchania przez policję w dniu 6 listopada 2007 r. o godzinie 5:45 – w sytuacji, gdy ją oskarżono – nie osłabił nieodwracalnie rzetelności całego postępowania.

Naruszenie Artykułu 6 ust. 1 i 3 lit. e (prawo do obecności tłumacza) Konwencji.

Trybunał stwierdził, że władze nie oceniły zachowania tłumaczki (która postrzegała siebie jako mediatora i przyjęła matczyną relację w stosunku do skarżącej, podczas gdy ta ostatnia dawała wyjaśnienia), nie przeanalizowały, czy pomoc tłumacza była zgodna z gwarancjami wynikającymi z art. 6 ust. 1 i 3 lit. e Konwencji, ani nie uwzględniły, czy zachowanie to miało wpływ na wynik postępowania karnego przeciwko skarżącej. W ocenie Trybunału, początkowe zaniechanie miało reperkusje na inne prawa i naruszyło rzetelność całego postępowania.