Osadzenie więźniów tysiące kilometrów od ich bliskich naruszyło prawo
do poszanowania ich życia rodzinnego – wyrok ETPC z 7.03.2017 r. w sprawie Polyakova i Inni przeciwko
Rosji (35090/09, 35845/11, 45694/13 i 59747/14); jednomyślnie: naruszenie
Artykułu 8 (prawo do poszanowania życia prywatnego I rodzinnego) w stosunku do
każdego skarżącego oraz naruszenie Artykułu 6 (prawo do rzetelnego procesu sądowego)
w stosunku do jednego ze skarżących.
Skarżący są albo osadzonymi albo
członkami rodzin osadzonych, którzy zostali wzajemnie dotknięci decyzjami
Rosyjskich Federalnych Władz Penitencjarnych (RFWP) o osadzeniu więźniów tysiące
kilometrów od ich rodzin. Skarżący zarzucali, że decyzje o umieszczeniu
więźniów w odległych zakładach karnych oraz następnie niezdolność do uzyskania
zgody na przeniesienie, naruszyły ich prawo do poszanowania życia rodzinnego. Trybunał
uznał, że odległość pomiędzy zakładami karnymi a domami rodzinnymi osadzonych,
wahająca się między 2,000 i 8,000 km, była tak duża, że stanowiła przeszkodę
dla skarżących. W szczególności, jeden ze skarżących (osadzony) nie mógł
zobaczyć swojej matki przed jej śmiercią; podczas, gdy druga ze skarżących
(młode dziecko urodzone przed osadzeniem swojego ojca) nie widziała nigdy
swojego ojca. Miejsce osadzenia stanowiło więc ingerencję w prawo skarżących do
poszanowania ich życia rodzinnego. Ponadto, ta ingerencja nie była zgodna z
prawem. Jakość standardów prawnych wymaga aby prawo krajowe przyznawało ochronę
przeciwko arbitralności w wykonywaniu władzy dyskrecjonalnej pozostawionej
władzy wykonawczej. Mimo to, rosyjskie prawo nie wymagało aby RFWP rozważało
wpływ miejsca zakładu karnego na życie rodzinne skarżących. Dodatkowo, prawo
nie przyznawało skarżącym rzeczywistej możliwości uzyskania przeniesienia do
innego zakładu karnego na podstawie prawa do poszanowania życia rodzinnego –
ani przez skargę do RFWP, ani w drodze sądowej kontroli tych decyzji.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz