Obniżenie wartości obligacji należących do jednostek zmierzające do restrukturyzacji greckiego długu publicznego w czasie kryzysu nie naruszyło praw własności - Sprawa Mamatas i Inni przeciwko Grecji (63066/14, 64297/14 i 66106/14) - brak naruszenia Artykułu 1 Protokołu 1 (ochrona własności) i brak naruszenia Artykułu 14 (zakaz dyskryminacji) w związku z Artykułem 1 Protokołem 1 Konwencji.
Sprawa dotyczyła zmuszenia skarżących, którzy posiadali greckie obligacje państwowe, do wymiany obligacji na inne instrumenty finansowe o mniejszej wartości w celu zmniejszenia greckiego długu publicznego. W 2012 roku nowe prawo, wprowadzone decyzją kwalifikowanej większości, zmieniło warunki rządzące obligacjami wprowadzając klauzule zbiorowych akcji umożliwiające posiadaczom obligacji zawarcie umowy z państwem. Wspomniana większość została uzyskana dzięki udziałowi inwestorów (banki i instytucje kredytowe). Wprowadzono więc w życie nowe warunki w stosunku do wszystkich posiadaczy obligacji, łącznie ze skarżącymi, mimo ich późniejszego sprzeciwu. Ich obligacje unieważniono i zastąpiono przez nowe papiery wartościowe o wartości 53,5 % mniejszej niż wartość nominalna obligacji.
To wymuszenie wzięcia udziału w obniżeniu obligacji stanowiło ingerencję w prawa skarżących do poszanowania ich własności zgodnie z Artykułem 1 Protokołem 1 do Konwencji. Nie mniej jednak, ta ingerencja zmierzała do realizacji publicznego celu, tj. zachowania stabilności ekonomicznej oraz restrukturyzacji długu państwowego, w czasie kiedy Grecja topiła się w poważnym kryzysie ekonomicznym. Z tych przyczyn Trybunał wskazał, że skarżący nie ponieśli żadnego nadmiernego ciężaru, biorąc pod uwagę dodatkowo szeroki margines oceny państwa w tej sferze oraz redukcję wartości rynkowej obligacji, którą już wcześniej de facto obniżono przez ograniczoną wypłacalność państwa, które prawdopodobnie nie mogłoby wykonać swoich zobowiązań wynikających z klauzul zawartych w starych obligacjach przed wejściem w życie nowego prawa. Trybunał również zauważył, że klauzula akcji zbiorowych oraz restrukturyzacja długu publicznego stanowiły odpowiednie i konieczne środki obniżenia długu publicznego oraz uchronienia państwa przed bankructwem; że inwestowanie w obligacje nigdy nie było wolne od ryzyka oraz że skarżący powinni byli być świadomi wahań rynku finansowego oraz ryzyka możliwego spadku wartości ich obligacji, biorąc pod uwagę deficyt Grecji oraz wysoki dług, nawet przed wybuchem kryzysu w 2009 roku.
Trybunał również uznał, że procedura wymiany obligacji nie była dyskryminacyjna, zwłaszcza z uwagi na trudność w lokowaniu posiadaczy obligacji na tak zmiennym rynku, trudność w ustaleniu precyzyjnych kryteriów rozróżnienia pomiędzy posiadaczami obligacji, ryzyko narażenia na niebezpieczeństwo całej operacji, z katastrofalnymi skutkami dla gospodarki, oraz z uwagi na potrzebę szybkiego działania w celu restrukturyzacji długu.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz