Wymaganie od obywatela Szwecji wytoczenia powództwa o zniesławienie przed brytyjskimi sądami po wyświetleniu programu telewizyjnego nadawanego z innego kraju nie było rozsądne – Sprawa Arlewin przeciwko Szwecji (22302/10) – naruszenie Artykułu 6 (prawo dostępu do sądu) Konwencji.
Sprawa dotyczyła decyzji szwedzkich sądów w sprawie uznania braku jurysdykcji krajowej w postępowaniu o zniesławienie, w związku z emisją programu telewizyjnego nadawanego z innego kraju. Przedmiotowy program był wyświetlany na żywo w Szwecji. W programie oskarżono skarżącego o zorganizowaną przestępczość w mediach i branży reklamowej. Szwedzkie sądy odmówiły uznania swojej jurysdykcji, uznając, że przedsiębiorstwo, które transmitowało program drogą satelitarną i było odpowiedzialne za program, miało siedzibę w Wielkiej Brytanii.
Zdaniem Trybunału, za wyjątkiem technicznego szczegółu, że program był nadawany z Wielkiej Brytanii, to jego treść oraz cele związane były ze Szwecją. Ponadto, szkoda, jaką poniósł skarżący, została wyrządzona w Szwecji. W tych okolicznościach, Szwecja miała obowiązek wynikający z Artykułu 6 Konwencji zapewnić skarżącemu skuteczny dostęp do sądu. Mimo to, skarżący został postawiony w sytuacji, w której nie mógł na podstawie szwedzkiego prawa dochodzić swoich roszczeń wynikających ze zniesławienia. Wymaganie, aby wytoczył powództwo przed brytyjskimi sądami nie mogło zostać uznane za rozsądną ani praktyczną alternatywę dla niego. W ocenie Trybunału, ograniczenie prawa skarżącego dostępu do sądu było w tym wypadku zbyt daleko idące i nie mogło zostać uznane za proporcjonalne.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz