Tydzień 12 - F.G. przeciwko Szwecji

Szwedzkie władze powinny były ocenić skutki przejścia Irańczyka na chrześcijaństwo przed jego wydaleniem do Iranu – sprawa F.G. przeciwko Szwecji (43611/11) – naruszenie Artykułu 2 (prawo do życia) i Artykułu 3 (zakaz tortur oraz nieludzkiego lub poniżającego traktowania) Konwencji.

Sprawa dotyczyła odmowy przyznania azylu obywatelowi Iranu, który przeszedł na chrześcijaństwo w Szwecji. Skarżący zarzucał, że wydalenie go do Iranu naraziłoby go na realne ryzyko skazania i wymierzenia kary albo skazania na karę śmierci w związku z jego polityczną przeszłością i konwersją z islamu na chrześcijaństwo.

Trybunał podkreślił, że w sprawa odnosiła się do ważnych kwestii związanych z obowiązkami państwa w postępowaniu o udzielenie azylu. Trybunał wskazał, iż nie było żadnych dowodów, które by potwierdziły zarzut, że władze krajowe, w swoich decyzjach odmawiających udzielenia azylu, nie miały racji uznając, że skarżący był nieznanym aktywistą czy politycznym dysydentem i że nie potrzebował ochrony w Szwecji. Wręcz przeciwnie, władze wzięły pod uwagę polityczną aktywność skarżącego przeciwko reżimowi w Iranie, jak i fakt, że był wielokrotnie zatrzymywany oraz wzywany przez irańskie sądy. Trybunał nie mógł uznać, aby postępowanie o udzielenie azylu było niewłaściwe w odniesieniu do oceny politycznej aktywności skarżącego. Mimo to, w zakresie konwersji skarżącego na chrześcijaństwo, szwedzkie władze nigdy nie dokonały oceny ryzyka, jakie skarżący mógłby ponieść w razie powrotu do Iranu. Niezależnie od zachowania skarżącego (fakt, że nie wskazał kwestii inwersji jako podstawy udzielenia azylu w postępowaniu), Trybunał uznał, że szwedzkie władze mają teraz obowiązek – biorąc pod uwagę istotę Artykułu 2 i 3 Konwencji – do dokonania ponownej oceny wszystkich informacji, na które zwrócono im uwagę zanim zadecydowały o wydaleniu.