Uzan i Inni przeciwko Turcji

Zastosowanie środka karnego w postaci zajęcia nieruchomości trzech osób bliskich menedżerów Imarbanku oraz ich dwóch pracowników: naruszenie prawa do własności – wyrok ETPC z 5.3.2019 r. w sprawie Uzan i Inni przeciwko Turcji (skargi nr 19620/05, 41487/05, 17613/08 oraz 19316/08);

Większością głosów w stosunku do Jasmin Paris Uzan oraz Renç Emre Uzan

Jednomyślnie co do Ayla Uzan-Ashaboğlu, Nimet Hülya Talu i Bilge Doğru

Naruszenie Artykułu 1 Protokołu Nr 1 (ochrona własności)

Sprawa dotyczyła zastosowania środka karnego w postaci zajęcia nieruchomości skarżących na tej podstawie, że ich bliscy, czy w niektórych przypadkach ich menedżerowie, zostali oskarżeni o sprzeniewierzenie majątku publicznego w sprawach dotyczących ich działalności w banku Türkiye İmar Bankası, który był kontrolowany od 1984 r. przez grupę Uzan i której licencja bankowa została cofnięta, po tym jak zarejestrowała stratę kilku miliardów euro.

Trybunał stwierdził, że tureckie władze nie wyważyły w sposób odpowiedni pomiędzy imperatywami interesu publicznego oraz wymogami ochrony prawa skarżących do poszanowania ich własności.

W uzasadnieniu Trybunał zauważył, że okres ważności przedmiotowych ograniczeń wynosił prawie 10 lat w sprawie jednego skarżącego oraz od 12 do 15 lat w przypadku innych. Trybunał również uznał automatyczny, systemowy oraz nieelastyczny charakter tych środków, podobnie jak szeroki zakres (dwóch skarżących, którzy byli nieletni w tamtym czasie zostali pozbawieni możliwości nabycia szerokiego zasobu dóbr, podczas gdy inni skarżący nie mogli korzystać ze swoich wynagrodzeń, prywatnych samochodów, etc.). W końcu Trybunał odnotował brak dowodów na udział skarżących w jakichkolwiek czynnościach dotyczących oszustwa.

Trybunał podkreślił, że ingerencja w prawa przewidziane Artykulem 1 Protokołu Nr 1 była nieuzasadniona przy braku kontradyktoryjnego postępowania zgodnego z zasadą równości broni. W tym zakresie, zauważył, że skarżący, którzy nie byli stronami postępowania głównego nie mogli skorzystać z przedmiotowych gwarancji procesowych.

Trybunał orzekł, że za wcześnie jeszcze na wydanie orzeczenia co do słusznego zadośćuczynienia.