Drėlingas przeciwko Litwie

Brak naruszenia praw byłego sowieckiego funkcjonariusza służby bezpieczeństwa uznanego winnym ludobójstwa – wyrok ETPC z 12.3.2019 r. w sprawie Drėlingas przeciwko Litwie (skarga nr 28859/16); 5 głosami do 2:

Brak naruszenia Artykułu 7 (zakaz karania bez podstawy prawnej) Konwencji.

Sprawa dotyczyła skazania skarżącego za ludobójstwo z uwagi na udział w 1956 r. w operacji zatrzymania dwóch partyzantów, którzy opierali się sowieckiemu prawu.

Trybunał uznał, że litewski Sąd Najwyższy rozwiązał już wcześniej istniejące rozbieżności w krajowej praktyce co do postępowań dotyczących ludobójstwa. Te rozbieżności doprowadziły Trybunał do stwierdzenia naruszenia w podobnej sprawie Vasiliauskas przeciwko Litwie w 2015 r. W szczególności, Sąd Najwyższy wyjaśnił dlaczego partyzanci, którzy opierali się sowieckiemu prawu mogli być uznani za ważną część narodu i w ten sposób uzyskać ochronę międzynarodową zawartą w Artykule II Konwencji ONZ w sprawie zapobiegania i karania zbrodni ludobójstwa w czasie tamtych zdarzeń. Skarżący był świadomy że w latach 50tych mógł zostać oskarżony o ludobójstwo a jego skazanie było przewidywalne. Dlatego nie doszło do naruszenia Konwencji.