Nieprzedłużenie kontraktu w instytucji publicznej asystentki socjalnej, która odmówiła zdjęcia chusty nie jest sprzeczne z Europejską Konwencją Praw Człowieka - sprawa Ebrahimian przeciwko Francji (64846/11) - brak naruszenia Artykułu 9 (prawo do wolności wyznania) Konwencji.
Skarżąca, która jest muzułmanką, została zatrudniona jako asystent socjalny w oddziale psychiatrycznym publicznego szpitala. Władze odmówiły przedłużenia jej kontraktu kiedy skarżąca odmówiła, mimo ostrzeżenia, zdjęcia chusty (zakrywającej jej włosy, uszy i szyję) w miejscu pracy. Sądy krajowe nie stwierdziły naruszenia, uznając decyzję za uzasadnioną potrzebą zapewnienia poszanowania dla konstytucyjnej zasady świeckości i równości wobec prawa, a także przez obowiązek pracowników służby cywilnej zachowania neutralności w zakresie okazywania swoich przekonań religijnych przy świadczeniu usług publicznych.
Skarżąca zarzuciła iż przedmiotowa decyzja naruszyła jej prawo do wolności religii chronionej Artykułem 9 Konwencji. Trybunał nie zgodził się z powyższym. Uznał, iż doszło do ingerencji w to prawo. Miała ona jednak podstawę prawną: sądy krajowe wyjaśniły to już sześć miesięcy przed zwolnieniem skarżącej, że obowiązek osób zatrudnionych przez państwo do neutralnego i bezstronnego religijnie działania odnosił się do wszystkich pracowników niezależnie od ich stanowiska. Jeśli chodzi o uzasadniony cel ingerencji, Trybunał podkreślił, że decyzja o nieprzedłużeniu kontraktu była motywowana potrzebą nadania odpowiedniej wagi obowiązkowi skarżącej do zachowania neutralności w szpitalu, nałożonego w celu poszanowania przekonań religijnych pacjentów, z którymi miała kontakt oraz zapewnienia ich, że jako klienci usług publicznych, będą traktowani równo przez państwo, niezależnie od ich przekonań religijnych. Powyższa decyzja miała więc chronić prawa i wolności innych.
Jeśli chodzi o konieczność ingerencji, Trybunał przypomniał, iż miał już okazję do wypowiedzenia się co do zasady dotyczącej możliwości oparcia się przez państwo na zasadach świeckości i neutralności by usprawiedliwić zakaz pracowników służby cywilnej do noszenia symboli religijnych, w szczególności nauczycieli pracujących w sektorze publicznym (sprawa Dahlab przeciwko Szwajcarii (decyzja), nr 42393/98; Kurtulmuş przeciwko Turcji (decyzja), nr 65500/01; oraz Ahmet Arslan i Inni przeciwko Turcji, nr 41135/98). Pracownicy służby cywilnej mają szczególny status, który odróżnia ich od innych kategorii zatrudnionych. W sprawie skarżącej, Trybunał uznał, że państwo mogło wymagać od skarżącej, biorąc pod uwagę charakter jej obowiązków, powstrzymania się od okazywania swoich przekonań religijnych by zapewnić pacjentom bezstronność osób odpowiedzialnych za zajmowanie się nimi. Taki obowiązek składa się z nadrzędnych wartości: świeckości i neutralności, które definiują stosunek państwa do religii. Oceniając proporcjonalność ingerencji, Trybunał wskazał, iż: po pierwsze, władze szpitala z należytą starannością odniosły się do odmowy skarżącej do zastosowania się do decyzji wymagającej od niej zdjęcia chusty i odpowiednio oceniły ciągły sprzeciw skarżącej wobec potrzeby zapewnienia poszanowania zasady neutralności; po drugie, skarżąca mogła odwołać się od nałożonej sankcji do sądu i podnosić argumenty dotyczące wolności wyznania w toku postępowania. Wyrok Trybunału jest szczególnie godny odnotowania z uwagi na położenie ciężaru na zasady świeckości, równości i neutralności przy ocenie uzasadnionego celu ingerencji jak i jej konieczności.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz