Ciągłe przenoszenie do kolejnych zakładów karnych, stosowanie szczególnego reżimu przeznaczonego dla więźniów niebezpiecznych, brak dostępu do odpowiedniego leczenia w zakładach karnych stanowi poniżające traktowanie - Sprawa Bamouhammad przeciwko Belgii (47687/13) - naruszenie Artykułu 3 (zakaz nieludzkiego i poniżającego traktowania) i Artykułu 13 (prawo do skutecznego środka odwoławczego) Konwencji.
Sprawa dotyczyła warunków osadzenia skarżącego w więzieniu i w konsekwencji pogorszenia stanu jego zdrowia psychicznego. Skarżący ma Zespół Gansera (otępienie rzekome, zespół przybliżonych odpowiedzi) zwany również „psychozą więzienną”. Skarżący został skazany za morderstwo, rozbój i wzięcie zakładnika.
Trybunał zwrócił uwagę na sposób wykonania kary pozbawienia wolności, włączając ciągłe przenoszenie do kolejnych zakładów karnych (między 2006 a 2014 rokiem był przenoszony czterdziestokrotnie) oraz powtarzające się stosowanie szczególnego reżimu przeznaczonego dla więźniów niebezpiecznych (pojedyncze cele, noszenie kajdanek poza nimi, ciągłe przeszukania). Ponadto Trybunał wskazał na opóźnienie władz więziennych w zapewnieniu skarżącemu odpowiedniego leczenia oraz odmowę zastosowania alternatywnego do więzienia środka po 30-letnim okresie odbywania kary mimo pogorszenia się stanu jego zdrowia. Powyższe naraziło skarżącego na dolegliwości, których intensywność przekroczyła nieunikniony poziom cierpienia związany z osadzeniem w zakładzie karnym. Naruszenie było na tyle poważne ze traktowanie zostało uznane za poniżające w rozumieniu Artykułu 3.
Ponadto Trybunał na podstawie Artykułu 46 (wiążący charakter i wykonanie wyroków) Konwencji polecił Belgii wprowadzenie środka w belgijskim prawie pozwalającego więźniom skarżyć się na przenoszenie do innych zakładów karnych oraz na nakładanie na nich specjalnych środków.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz