J.D. i A. przeciwko Zjednoczonemu Królestwu

Nowy przepis dotyczący brytyjskiego zasiłku mieszkaniowego dyskryminował kobietę – ofiarę przemocy domowej – wyrok ETPC z 24.10.2019 r. w sprawie J.D. i A. przeciwko Zjednoczonemu Królestwu (skargi nr 32949/17 oraz 34614/17); jednomyślnie:

Brak naruszenia Artykułu 14 (zakaz dyskryminacji) w związku z Artykułem 1 Protokołu Nr 1 (ochrona własności) Konwencji co do pierwszego skarżącego

Oraz 5 głosami do 2:

Naruszenie Artykułu 14 w związku z Artykułem 1 do Protokołu Nr 1 do Konwencji co do drugiego skarżącego.

Sprawa dotyczyła skargi na nowe przepisy dotyczące zasiłku mieszkaniowego w sektorze lokali socjalnych (nieformalnie nazwany „podatkiem sypialnianym”) dyskryminujące ich z uwagi na ich szczególną sytuację: pierwsza skarżąca zajmowała się niepełnosprawną córką, podczas gdy druga była ofiarę przemocy domowej. Oboje mieszkały w specjalnie zaadaptowanych mieszkaniach.

Trybunał stwierdził, że skarżące były szczególnie dotknięte środkiem, który prowadził do redukcji ich rent, jeżeli mieszkańcy mieli więcej pokoi niż byli uprawninie posiadać zgodnie z prawem, w celu zachęcenia ich do opuszczenia mieszkania. Uznał, że Dyskrecjonalne Płatności Mieszkaniowe (DPM), które miały uzupełnić niedobory w czynszu, uprawniały do uznania, że różnica w traktowaniu pierwszej skarżącej była uzasadniona.

Mimo to nie było tak w sprawie drugiej skarżącej: stanowiła część innego systemu, którego celem było pozwolenie ofiarom przemocy domowej na pozostanie w ich domach a DPM nie mógł rozwiązać konfliktu między tym celem a celem podatku sypialnianego, który miał zachęcać do wyniesienia się z mieszkania.