Zatrzymanie osoby, która cierpi na chroniczną chorobę autoimmunologiczną oraz fakt, że nie nie miała dostępu do odpowiedniej opieki medycznej w czasie zatrzymania narusza Konwencję - Lavrentiadis przeciwko Grecji - naruszenie Artykułu 3, 5 i 13 Konwencji.
Skarżący cierpiał na młodzieńcze reumatoidalne zapalenie stawów, chorobę która uniemożliwia poruszanie się oraz czyniła go niezdolnym do samodzielnego zaspokajania podstawowych potrzeb. Skarżący, tymczasowo aresztowany w sprawie, wnosił o uchylenie aresztu z uwagi na stan zdrowia. Tuż przed rozprawą dotyczącą jego wniosku wniósł o jej odroczenie z uwagi na pogorszenie się jego stanu zdrowia. Sąd uznał jednak, że jego stawiennictwo nie jest konieczne i rozpoznał jego wniosek pod jego nieobecność.
Trybunał uznał, że stan zdrowia oraz stopień niepełnosprawności skarżącego uzasadniał konieczność osobistego stawiennictwa w sądzie, tym bardziej, że pisemne stanowisko prokuratora odnośnie zwolnienia skarżącego z aresztu nie zostało mu nawet doręczone przed rozpatrzeniem sprawy przez sąd - nie mógł więc poznać argumentów prokuratora, który wnosił o odrzucenie wniosku. Stąd Trybunał uznał, że doszło do naruszenia Artykułu 5 § 4 Konwencji.
Trybunał stwierdził również naruszenie Artykułu 3 z uwagi na fakt braku właściwej i wyspecjalizowanej opieki medycznej w areszcie, brak właściwego miejsca na przechowywanie strzykawek dla niego, które musiał dzielić z innymi osobami seropozytwnymi, umieszczenia skarżącego w celi na 3 piętrze pomimo że jedyna toaleta, z której mógł korzystać i do której musiał być dowożony znajdowała się na parterze. Mimo braku intencji władz w tym zakresie, Trybunał uznał, że powyższe uchybienia stanowiły poniżające traktowanie.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz