Tydzień 37 i 38 - Zima przeciwko Polsce oraz Sobczyk przeciwko Polsce

Niezłożenie skargi o wznowienie postępowania po wyroku Trybunału Konstytucyjnego orzekającego niezgodność przepisu, na podstawie którego wydano orzeczenie, powoduje niedopuszczalność skargi indywidualnej z uwagi na niewykorzystanie krajowych środków odwoławczych - decyzje w sprawach Zima przeciwko Polsce oraz Sobczyk przeciwko Polsce. 

Skarżącym zostało przyznane prawo do wcześniejszej emerytury dla pracowników wychowujących dzieci wymagające stałej opieki (tzw. emerytura EWK). Zasady jej przyznawania regulowało Rozporządzenie Rady Ministrów z dn. 15 maja 1989 w sprawie uprawnień do wcześniejszej emerytury pracowników opiekujących się dziećmi wymagającymi stałej opieki. Następnie ZUS, na podstawie art. 114 ust. 1a ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, wznowił postępowanie dotyczące przyznania skarżącej prawa do emerytury. W wyniku postępowania Zakład uznał, iż stan zdrowia syna nie uzasadniał przyznania jej prawa do wcześniejszej emerytury. ZUS wydał więc decyzję wstrzymującą wypłatę świadczenia i uchylające poprzednią decyzję o przyznaniu wcześniejszej emerytury. Decyzja została podtrzymana przez sądy krajowe. Wyrokiem z dnia 28 lutego 2012 roku Trybunał Konstytucyjny uznał, że art. 114 ust. 1a ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych jest niezgodny z zasadą zaufania obywateli do państwa i stanowionego przez nie prawa wynikającą z art. 2 oraz z art. 67 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. Trybunał uznał, że fakt niezłożenia przez skarżące skarg o wznowienie postępowania administracyjnego w terminie 3 miesięcy od uprawomocnienia się wyroku Trybunału Konstytucyjnego mimo dostępności tego środka przesądził o niedopuszczalności skargi z uwagi na niewykorzystanie krajowych środków odwoławczych.