Nuh Uzun i inni przeciwko Turcji

Przesyłanie korespondencji więźniów na sądowy serwer informatyczny stanowiło naruszenie Konwencji.

Sprawa dotyczyła głównie przesyłania korespondencji skarżących podczas pobytu w areszcie na serwerze Krajowej Sieci Sądowej (Ulusal Yargı Ağı Bilişim Sistemi – „UYAP ”).

Wyrok ETPC z 29.3.2022 r. w sprawie Nuh Uzun i inni przeciwko Turcji (skarga nr 49341/18 i 13 innych skarg

- jednogłośnie: naruszenie Artykułu 8 (prawo do poszanowanie życia prywatnego i rodzinnego/prawo do poszanowania korespondencji) Europejskiej Konwencji Praw Człowieka;

- większością (6 głosów do 1), że stwierdzenie naruszenia samo w sobie stanowi wystarczające słuszne zadośćuczynienie z tytułu szkody niemajątkowej poniesionej przez skarżących.

Trybunał stwierdził, że umieszczenie na serwerze UYAP korespondencji osób tymczasowo aresztowanych i skazanych wynikało bezpośrednio i konkretnie z instrukcji wydanej przez Ministerstwo Sprawiedliwości w dniu 10 października 2016 r. i wydanej ponownie w dniu 1 marca 2017 r. Zauważył, że instrukcja została zaadresowana prokuratorom i władzom więziennym. Przedmiotowe dokumenty były zatem nieopublikowanymi dokumentami wewnętrznymi, które co do zasady nie miały mocy wiążącej. W opinii Trybunału teksty tego rodzaju, które nie zostały wydane w ramach jakichkolwiek uprawnień decyzyjnych, nie mogą być uznane za „prawo” o wystarczającej „jakości” dla celów orzecznictwa Trybunału. W konsekwencji nie można było stwierdzić, że ingerencja w prawo skarżących do poszanowania ich życia prywatnego i korespondencji była „zgodna z prawem” w rozumieniu art. 8 Konwencji.