Zwolnienie pracownika sektora publicznego za polubienie postów na Facebooku: naruszenie jej prawa do wolności wypowiedzi - wyrok ETPC z 15.6.2021 r. w sprawie Melike p. Turcji (skarga nr 35786/19); jednogłośnie:
naruszenie art. 10 (wolność wypowiedzi) Konwencji.
Sprawa dotyczyła zwolnienia pani Melike, pracownika kontraktowego w Ministerstwie Edukacji Narodowej, za klikanie „Lubię to” w różne artykuły na Facebooku (opublikowane w serwisie społecznościowym przez osobę trzecią). Władze uznały, że przedmiotowe stanowiska mogą zakłócać spokój i ciszę w miejscu pracy, twierdząc, że nauczyciele dopuścili się gwałtów, zawierały oskarżenia przeciwko przywódcom politycznym i związane z partiami politycznymi.
Trybunał zauważył, że na przedmiotowe treści składały się zjadliwa krytyka polityczna rzekomo represyjnych praktyk ze strony władz, wezwania i zachęty do demonstracji w proteście przeciwko tym praktykom, wyrazy oburzenia z powodu zabójstwa prezesa izby adwokackiej, donosy na rzekome znęcanie się nad uczniami w placówkach kontrolowanych przez władze oraz ostra reakcja na postrzeganą jako seksistowską wypowiedź znanej postaci religijnej.
Trybunał uznał, że były to zasadniczo i bezdyskusyjnie kwestie interesu ogólnego. Powtórzył, że na mocy art. 10 ust. 2 Konwencji istnieje niewielkie pole do ograniczenia wolności wypowiedzi w dwóch obszarach: wypowiedzi politycznej i spraw interesu publicznego. Zauważył również, że komisja dyscyplinarna i sądy krajowe nie wzięły pod uwagę wszystkich istotnych faktów i czynników, dochodząc do wniosku, że działania skarżącej zakłócały spokój i ciszę w jej miejscu pracy. W szczególności władze krajowe nie dążyły do oceny możliwości wywołania przez odnośne „polubienia” niepożądanych reakcji w miejscu pracy pani Melike, biorąc pod uwagę treść materiałów, do których się odnosiły, kontekst zawodowy i społeczny, w którym zostały dokonane oraz ich potencjalny zakres i oddziaływanie. W związku z tym powody podane w niniejszej sprawie uzasadniające zwolnienie skarżącej nie mogły zostać uznane za stosowne i wystarczające. Trybunał uznał również, że kara nałożona na panią Melike (natychmiastowe rozwiązanie jej umowy o pracę bez prawa do odszkodowania) była wyjątkowo surowa, w szczególności ze względu na staż pracy skarżącej na jej stanowisku oraz jej wiek. Wreszcie stwierdził, że z uwagi na brak odpowiednich i wystarczających powodów uzasadniających kwestionowany środek, sądy krajowe nie zastosowały standardów, które były zgodne z zasadami zapisanymi w art. 10 Konwencji. W każdym razie nie było rozsądnego związku proporcjonalności między ingerencją w prawo pani Melike do wolności wypowiedzi a uzasadnionym celem realizowanym przez władze krajowe.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz