Władze austriackie nie naruszyły wynikającego z Konwencji obowiązku ochrony życia skarżącej i jej dzieci - wyrok ETPC (Wielka Izba) z 15.6.2021 r. w sprawie Kurt p. Austrii (skarga nr 62903/15); 10 głosami do 7:
brak naruszenia art. 2 (prawo do życia) Konwencji.
Sprawa dotyczyła skargi skarżącej, że władze austriackie nie chroniły jej i jej dzieci przed jej brutalnym mężem, co doprowadziło do zamordowania przez niego ich syna. W tym wyroku Wielka Izba po raz pierwszy wyjaśniła ogólne zasady mające zastosowanie w sprawach dotyczących przemocy domowej na podstawie Artykułu 2 Konwencji. Rozwinęła te zasady na podstawie „testu Osmana” (Osman przeciwko Wielkiej Brytanii, 28 października 1998).
Trybunał powtórzył, że władze musiały udzielić natychmiastowej odpowiedzi na zarzuty dotyczące przemocy w rodzinie i że wymagana jest od nich szczególna staranność przy zajmowaniu się takimi sprawami. Władze musiały ustalić, czy istnieje realne i bezpośrednie zagrożenie życia jednej lub więcej zidentyfikowanych ofiar; w tym celu mieli obowiązek przeprowadzenia niezależnej, proaktywnej i kompleksowej oceny ryzyka. Musieli ocenić realność i bezpośredniość zagrożenia, z należytym uwzględnieniem szczególnego kontekstu przypadków przemocy domowej. Jeżeli w wyniku oceny ryzyka zaistniało rzeczywiste i bezpośrednie zagrożenie życia, uruchamiany był obowiązek podjęcia przez władze prewencyjnych działań operacyjnych. Takie środki musiały być odpowiednie i proporcjonalne do poziomu oszacowanego ryzyka.
Trybunał zgodził się z rządem, że na podstawie tego, co było znane władzom w przedmiotowym czasie, nic nie wskazywało na rzeczywiste i bezpośrednie ryzyko dalszej przemocy wobec syna skarżącej poza obszarami, dla których obowiązujący zakaz został wydany, nie mówiąc już o ryzyku śmierci. Ocena władz wskazała pewien poziom nieśmiercionośnego ryzyka dla dzieci w kontekście przemocy domowej popełnionej przez ojca, której głównym celem był skarżący. Środki zarządzone przez władze wydawały się być wystarczające, aby ograniczyć ryzyko dalszej przemocy wobec dzieci, a władze podjęły wszelkie niezbędne środki ochronne w sposób dokładny i sumienny. Nie było dostrzegalnego realnego i bezpośredniego ryzyka ataku na życie dzieci. W związku z tym w okolicznościach niniejszej sprawy na władzach nie ciążył obowiązek podjęcia dalszych zapobiegawczych środków operacyjnych w szczególności w odniesieniu do dzieci skarżącego, zarówno w przestrzeni prywatnej, jak i publicznej, takich jak wydanie zakazu w odniesieniu do szkoła dla dzieci.
Biorąc pod uwagę wymogi austriackiego prawa karnego oraz te wynikające z art. 5 Konwencji chroniącego prawa oskarżonych, Trybunał nie znalazł powodu, by kwestionować ustalenia austriackich sądów, które postanowiły nie nakazywać prewencji E. - areszt na rozprawę. W związku z tym Trybunał powtórzył, że zgodnie z Artykułem 5 żadne zatrzymanie nie jest dopuszczalne, chyba że jest zgodne z prawem krajowym.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz