Tydzień 16 - Karwowski przeciwko Polsce

Władze nie wskazały wystarczających oraz odpowiednich przyczyn, które usprawiedliwiłyby zastosowanie tak surowych środków (kwalifikowanie tymczasowo aresztowanego jako stwarzającego poważne zagrożenie społeczne) - Sprawa Karwowski przeciwko Polsce (29869/13) – naruszenie Artykułu 3 (zakaz nieludzkiego albo poniżającego traktowania) Konwencji.

Sprawa dotyczy systemu kwalifikowania w polskich zakładach karnych tymczasowo aresztowanych jako stwarzających poważne zagrożenie społeczne. Skarżący był oskarżony o morderstwo i inne przestępstwa z użyciem przemocy. Skarżący został zakwalifikowany jako tzw. „więzień niebezpieczny” od stycznia 2006 roku do listopada 2013. Wydano w tym celu około 30 decyzji, które opierały się na tej samej przesłance, a mianowicie fakcie, że poprzednie przyczyny takiej kwalifikacji wciąż istniały.

Skarżący w tym czasie był poddawany przeszukaniom za każdym razem, gdy wchodził albo opuszczał celę, a także znacznie ograniczono jego prawo do wizyt. Ponadto był umieszczony w celi izolacyjnej, która była stale monitorowana.

Trybunał stwierdził, że stosowanie przez osiem lat codziennej rutynowej kontroli osobistej, bez żadnego ryzyka zagrożenia i uzasadnienia, musiały spowodować u skarżącego uczucie niższości oraz skumulowanego cierpienia, które przekroczyły nieunikniony stopień dolegliwości oraz poniżenia związany z zastosowaniem tymczasowego aresztowania. Władze nie podały żadnych szczególnych przyczyn leżących za zakwalifikowaniem skarżącego jako szczególnie niebezpiecznego. Kolejne decyzje przedłużające trwanie tej kwalifikaji odnosiły się zaś jedynie do przyczyn wcześniej podanych, które wciąż istniały. Trybunał zauważył więc, że procedura kontroli statusu więźnia niebezpiecznego stała się czystą formalnością, ograniczając się do podawania tych samych przyczyn w kolejnych decyzjach. W związku z tym Trybunał stwierdził, że jego długość oraz dolegliwość nałożonych środków przekroczyła wymagania bezpieczeństwa w więzieniu i nie była konieczna w całości do osiągnięcia legitymowanego celu przez władze.