Zakaz budowy na nieruchomości skarżącego włączonej do parku narodowego nie naruszał jego praw właścicielskich - Sprawa Matczyński przeciwko Polsce (no. 32794/07) – brak naruszenia Artykułu 1 Protokołu dodatkowego (ochrona własności) do Konwencji.
Sprawa dotyczyła skarżącego, któremu nie pozwolono na budowę na jego nieruchomości, kupionej w latach 1975-1979 z uwagi na utworzenie Wigierskiego Parku Narodowego w 1976 roku, który objął nieruchomość skarżącego w 1988 r. na podstawie rozporządzenia Rady Ministrów. Następnie, zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego z 1994 roku, nieruchomość skarżącego nie mogła być przeznaczona na cele budowy. Skarżący zachował, mimo wszystko, prawo własności do nieruchomości i mógł dokonać podziału oraz swobodnie nią rozporządzać. Skarżący wystąpił o odszkodowanie z uwagi na wydanie planu zagospodarowania przestrzennego, który uniemożliwił mu budowę na jego nieruchomości. Jego wniosek został uznany za bezzasadny z uwagi na to, że plan nie zmieniał przeznaczenia jego nieruchomości, która zawsze miała charakter rolny i nie można było na niej budować. Jego kolejne próby celem uzyskania pozwolenia na budowę okazały się bezskuteczne. W końcu skarżący zaproponował parkowi narodowemu odkupienie jego nieruchomości, w zamian za zmiany w planie zagospodarowania przestrzennego, na co nie zgodził się dyrektor parku narodowego mimo zainteresowania kupnem. Skarżący zarzucał naruszenie Artykułu 1 Protokołu dodatkowego z uwagi na zakazanie jakiejkolwiek budowy na jego nieruchomości, co stanowiło de facto wywłaszczenie, wskazując jednocześnie, że właściciele sąsiednich działek otrzymali pozwolenia na budowę domów wypoczynkowych.
Trybunał wskazał, iż ograniczenia w zagospodarowaniu nieruchomości skarżącego istniały już przed powstaniem parku narodowego i wynikały z planu zagospodarowania przestrzennego. Odszkodowanie było dostępne tylko dla właścicieli, których nieruchomości zmieniły przeznaczenie, co nie miało miejsca w przypadku skarżącego (nieruchomość zawsze miała charakter rolny). Stąd skarżący nie miał prawa do odszkodowania. Co do zarzutu, że jego sąsiedzi otrzymali zezwolenia na budowę, Trybunał odniósł się do ustaleń poczynionych przez władze krajowe, które podkreśliły, iż zezwolenia odnosiły się do istniejących już budynków i wyposażenia, podczas gdy skarżący domagał się pozwolenia na budowę nowych budynków. Stąd Trybunał uznał, iż dokonano rzetelnego wyważenia pomiędzy ochroną prawa własności skarżącego oraz wymaganiami interesu ogólnego, zaś skarżący nie został obciążony koniecznością ponoszenia zbyt surowych konsekwencji.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz