Arbitralna i nadużywana tajna kontrola rozmów telefonicznych prowadzonych na telefonach komórkowych w Rosji – sprawa Roman Zakharov przeciwko Rosji (47143/06) – naruszenie Artykułu 8 (prawo do poszanowania życia prywatnego i korespondencji).
Sprawa dotyczyła systemu tajnego przechwytywania rozmów telefonicznych prowadzonych na telefonach komórkowych w Rosji. Skarżący, wydawca w wydawnictwie, skarżył się w szczególności, że firmy operatorów komórkowych w Rosji, zgodnie z prawem rosyjskim, musiały zainstalować urządzenie pozwalające odpowiednim władzom przeprowadzanie czynności operacyjnych oraz bez odpowiednich zabezpieczeń w prawie rosyjskim, pozwalało na przejmowanie dowolnych rozmów. Trybunał wskazał, ze skarżący miał prawo uważać się za ofiarę naruszenia Konwencji, nawet jeśli nie mógł wskazać, iż był podmiotem konkretnego środka kontroli. Biorąc pod uwagę brak środków na poziomie krajowym, jak i również tajny charakter środków kontroli oraz fakt ze dotyczyły wszystkich użytkowników telefonów komórkowych, Trybunał uznał za usprawiedliwione zbadanie odpowiedniego ustawodawstwa nie z punktu widzenia szczególnego środka kontroli, którego ofiara stał się skarżący, ale w oderwaniu od konkretnego przypadku. Ponadto, Trybunał uznał, że skarżący nie musiał udowodnić, że istniało ryzyko, że jego rozmowy były objęte kontrola. Biorąc pod uwagę, że system krajowy nie zapewniał skutecznego środka osobie, która podejrzewa, że może być podmiotem tajnej kontroli, samo istnienie spornego prawa prowadziła samo w sobie do ingerencji w prawa skarżącego pod Artykułem 8 Konwencji.
Trybunał uznał, że zajęcie rozmów służyło uzasadnionemu celowi ochrony bezpieczeństwa narodowego oraz publicznego, zapobieganiu przestępstwom oraz ochronie stanu ekonomicznego kraju. Mimo to, w świetle ryzyka, jakie system tajnej kontroli powodował żeby zapewnić bezpieczeństwo, (osłabienie a nawet zniszczenie demokracji pod płaszczykiem ochrony), wymaga się odpowiednich i skutecznych gwarancji przeciwko nadużyciom.
Trybunał wskazał, iż rosyjskie prawo określające przejęcie rozmów nie zapewniało odpowiednich i skutecznych gwarancji przeciwko arbitralności oraz ryzyku nadużyć, które jest związane z każdym systemem tajnej inwigilacji, i które było wyjątkowo wysokie w takim systemie jak w Rosji, gdzie tajne służby oraz policja miały bezpośredni dostęp, technicznie rzecz biorąc, do wszystkich rozmów telefonicznych prowadzonych przez aparaty komórkowe.
W szczególności, Trybunał wskazał na braki w ustawodawstwie w następujących dziedzinach: okoliczności, w jakich władze publiczne w Rosji zostały upoważnione do korzystania ze środków tajnej kontroli; długość stosowania takich środków, mianowicie okoliczności w jakich powinny być zakończone; procedury uprawniające do zajęcia jak i przechowywania czy niszczenia zajętych danych; nadzór nad przejęciem. Ponadto, skuteczność dostępnych środków do uchylenia przejęcia komunikacji została osłabiona przez fakt, że były dostępne jedynie dla osób, które udowodniły przejęcie oraz że uzyskanie takiego dowodu było niemożliwe z uwagi na brak systemu powiadamiania oraz brak dostępu do informacji o przejęciu rozmów.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz