Zakazanie więźniowi dostępu do stron internetowych zawierających legalne informacje naruszyło jego prawo do informacji – Sprawa Kalda przeciwko Estonii (17429/10) - naruszenie Artykułu 10 (wolność wyrażania opinii) Konwencji.
Skarżący, odbywający karę pozbawienia wolności, skarżył się na odmowę dostępu do niektórych stron internetowych co uniemożliwiło mu zdobycie odpowiednich informacji prawnych. Pośród tych stron była strona Biura Informacji Rady Europy oraz niektóre prowadzone przez państwo bazy danych zawierające ustawodawstwo i orzecznictwo. Sąd Najwyższy uznał, że zagwarantowanie dostępu do stron internetowych poza tymi dopuszczonymi przez dyrekcję zakładu karnego mogłyby zwiększyć ryzyko odbywania zakazanej komunikacji, zwiększając tym samym potrzebę podwyższonego poziomu monitorowania użycia komputerów.
Trybunał zgodził się, że zakazanie dostępu do przedmiotowych stron naruszyło prawo skarżącego do otrzymania informacji, która była bezpłatnie dostępna na domenie publicznej. Trybunał zauważył naruszenie nie w sytuacji braku ujawnienia wymaganej informacji, ale w znaczeniu zakazania dostępu przy użyciu Internetu do informacji, która była już ujawniona, m.in. przez państwo na jego oficjalną stronie zawierającej informację prawną. Trybunał powtórzył, że Internet odgrywa ważną rolę wzmacniając rozpowszechnianie informacji, która ma bardzo ważne znaczenie dla więźniów, zwłaszcza jeśli chodzi o wyroki Trybunału czy jego tłumaczenia, dostępne jedynie w Internecie. Artykuł 10 nie może być interpretowany jako nakładający ogólny obowiązek zapewnienia dostępu do Intenreu, albo do poszczególnych stron internetowych dla więźniów. Fakty poszczególnej sprawy będą decydujące w tym zakresie. W niniejszej sprawie, Trybunał uznając, iż doszło do naruszenia Artykułu 10 położył nacisk na fakt, iż prawo skarżonego państwa nie zakazywało więźniom dostępu do stron informacyjnych w Internecie. Co do stron, co do których odmówiono skarżącemu dostępu, to były to strony zawierające informacje o prawach podstawowych, w tym o prawach więźniów. Takie informacje zostały użyte przez sądy krajowe i miały znaczenie dla skarżącego przy ocenie i obronie jego praw w sądzie. Trybunał podkreślił również, że w chwili składania skargi w sądach krajowych, estońskie tłumaczenia wyroków Trybunału były dostępne jedynie na stronie Biura Informacji Rady Europy, do których dostępu odmówiono skarżącemu. Trybunał wskazał, iż władze już zabezpieczyły komputery przed używaniem niedozwolonych stron przez więźniów i poniosły tego koszty. Sądy krajowe nie rozważyły możliwego zagrożenia bezpieczeństwa związanego z używaniem przez skarżącego stron internetowych, biorąc pod uwagę, że były to strony Rady Europy czy domeny państwowe. Przyczyny odmowy nie były więc wystarczające w rozumieniu paragrafu 2 Artykułu 10. To na sądach krajowych ciąży obowiązek wskazania odpowiednich i wystarczających przyczyn jakichkolwiek ograniczeń związanych z dostępem do stron internetowych, mając na uwagę ich naturę i cel.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz