Taner Kılıç przeciwko Turcji (nr 2)

Bezprawne i arbitralne tymczasowe aresztowanie przewodniczącego tureckiego oddziału Amnesty International: kilka naruszeń

Sprawa dotyczyła wstępnego i dalszego tymczasowego aresztowania pana Kılıça, który w owym czasie był przewodniczącym tureckiego oddziału organizacji pozarządowej Amnesty International. Pan Kılıç został aresztowany w czerwcu 2017 r. pod zarzutem przynależności do organizacji FETÖ/PDY1 . Władze oskarżyły go w szczególności o korzystanie z usługi przesyłania wiadomości ByLock oraz o inne przestępstwa.

Wyrok ETPC z 31.5.2022 r. w sprawie Taner Kılıç  przeciwko Turcji (nr 2) (skarga nr 208/18);  jednogłośnie:

naruszenie Artykułu 5 ust. 1 (brak uzasadnionego podejrzenie uzasadniającego wstępne i dalsze tymczasowe aresztowanie) Europejskiej Konwencji Praw Człowieka.

Trybunał uznał, że Rząd nie był w stanie wykazać, że w dniu, w którym skarżący był tymczasowo aresztowany lub w kolejnych fazach tymczasowego aresztowania, dowody przytaczane przez sędziów krajowych spełniały standard „uzasadnionego podejrzenia” wymaganego przez Artykuł 5 Konwencji, tak aby przekonać obiektywnego obserwatora, że ​​skarżący mógł popełnić przestępstwa, za które został zatrzymany.

Trybunał uznał również, że interpretacja i stosowanie przepisów prawnych, na które oparły się władze krajowe, były nieuzasadnione, tak że pozbawienie wolności Pana Kılıça było bezprawne i arbitralne. Stwierdził, że nie ma uzasadnionego podejrzenia, że ​​pan Kılıç popełnił przestępstwo ani w dniu, w którym został umieszczony w areszcie tymczasowym, ani w momencie jego przedłużenia.

naruszenie art. 5 ust. 3 (brak uzasadnienia decyzji o zastosowaniu tymczasowego aresztowania).

Trybunał powtórzył, że utrzymywanie się uzasadnionego podejrzenia, że ​​zatrzymany popełnił przestępstwo było warunkiem sine qua non ważności jego dalszego aresztowania. W niniejszej sprawie, przy braku takich powodów, uznał, że doszło do naruszenia Artykułu 5 ust. 3.

naruszenie Artykułu 5 ust. 5 (brak środka odszkodowawczego z tytułu nieuzasadnionego tymczasowego aresztowania).

Trybunał uznał, że powództwa o odszkodowanie przewidzianego w art. 141 k.p.k. nie można uznać za środek odszkodowawczy w rozumieniu art. 5 ust. 5 Konwencji w odniesieniu do skarg dotyczących braku uzasadnionych podstaw do podejrzenia osoba popełniła przestępstwo oraz brak istotnych i wystarczających powodów uzasadniających tymczasowe aresztowanie.

naruszenie Artykułu 10 (wolność słowa)

Trybunał uznał, że wstępne umieszczenie Pana Kılıça w areszcie tymczasowym w kontekście drugiego postępowania karnego wszczętego przeciwko niemu, ze względu na czyny, które były bezpośrednio związane z jego działalnością jako obrońcy praw człowieka, stanowił rzeczywiste i skuteczne ograniczenie, a tym samym „ingerencję” w korzystanie z jego prawa do wolności wypowiedzi. W opinii Trybunału ingerencja w wykonywanie praw i wolności Pana Kılıça gwarantowanych przez Artykuł 10 Konwencji nie może być uzasadniona, ponieważ nie była przewidziana przez prawo.