Alıcı i inni przeciwko Turcji

Kontrola tożsamości wykorzystywana jako pretekst do uniemożliwienia skarżącym wzięcia udziału w demonstracji: naruszenie Konwencji – wyrok ETPC z 24.5.2022 r. w sprawie Alıcı i inni przeciwko Turcji (skarga nr 70098/12)

Sprawa dotyczyła skarżących, którzy zostali zatrzymani podczas podróży autobusem z Adany do Ankary w celu wzięcia udziału w demonstracji i którzy ukarali grzywną za zatajenie swojej tożsamości policji, która zatrzymała ich autobus.

Jednogłośnie:

naruszenie art. 5 ust. 1 (prawo do wolności i bezpieczeństwa osobistego) Europejskiej Konwencji Praw Człowieka.

Trybunał stwierdził, że głównym powodem aresztowania i zatrzymania skarżących było uniemożliwienie im podróży do Ankary, a tym samym udziału w demonstracjach, które zostały uznane za niezgodne z prawem. W szczególności Trybunał zauważył, że skarżący nie zostali zwolnieni przed godziną 14.50. w dniu 28 marca 2012 r., podczas gdy ich tożsamość została ustalona do godziny 4.50. Nic nie uzasadniało ich zatrzymania po ustaleniu ich tożsamości. W każdym razie ich zatrzymanie przestało być uzasadnione w celu zapewnienia spełnienia obowiązku identyfikacji i nie podlega już art. 5 ust. 1 lit. b) Konwencji. Trybunał sprecyzował również, że materiał zawarty w aktach sprawy nie wskazywał na spełnienie wszystkich warunków aresztowania i zatrzymania skarżących w celu zmuszenia ich do wypełnienia konkretnego i konkretnego obowiązku już na nich ciążącego, którego do tej pory nie wykonywali. usatysfakcjonować. Trybunał powtórzył, że zatrzymanie byłoby dopuszczalne tylko wtedy, gdy wypełnienie „obowiązku przewidzianego przez prawo” nie może być zapewnione łagodniejszymi środkami. W związku z tym zatrzymanie i dalsze aresztowanie skarżących nie było zgodne z Artykułem 5 Konwencji.

naruszenie Artykułu 11 (wolność zgromadzeń i zrzeszania się)

Trybunał powtórzył, że władze mają obowiązek podjęcia odpowiednich środków w odniesieniu do zgodnych z prawem demonstracji, aby zapewnić ich pokojowy przebieg i bezpieczeństwo wszystkich obywateli. W tej sprawie wydawało się, że jedynym środkiem faktycznie podjętym wobec skarżących i innych demonstrantów było uniemożliwienie im bezpośredniego wyjazdu do Ankary, co Trybunał uznał za nieproporcjonalne i niepotrzebne w celu zapobieżenia nieporządek i ochrona praw innych osób (uzasadnione cele władz).