Sprawa dotycząca zakazu
udzielania pomocy w samobójstwie oraz dobrowolnej eutanazji w Wielkiej Brytanii
– niedopuszczalna. W swojej decyzji w sprawie Nicklinson i Lamb
przeciwko Wielkiej Brytanii Trybunał jednomyślnie
uznał sprawę za niedopuszczalną.
Decyzja jest ostateczna. Sprawa dotyczy
zakazu w prawie brytyjskim udzielania pomocy w samobójstwie oraz dobrowolnej
eutanazji. Udzielanie pomocy w samobójstwie jest zakazane na mocy artykuł 2(1)
ustawy o samobójstwie z 1961 roku („the Suicide Act 1961”) a dobrowolna
eutanazja jest uznawana za zabójstwo zgodnie z prawem brytyjskim.
Pani Nicklinson, żona Toniego Nicklinsona
(już zmarłego) który cierpiał na zespół zamknięcia i chciał zakończyć swoje
życie, zarzucała, że sądy krajowe nie dokonały oceny zgoności z prawem
brytyjskim udzielania pomocy do samobójstwa z jej i jej męża prawem do
poszanowania życia prywatnego i rodzinnego. Trybunał uznał skargę za oczywiście
bezzasadną, wskazując, że Artykuł 8 nie nakłada proceduralnego obowiązku, który
wymagałby od sądów krajowych do merytorycznego rozpoznania wyzwania
rzuconego prawu pierwotnemu jak w niniejszej sprawie. Nie mniej jednak, Trybunał
podkreślił że większość w Sądzie Najwyższym rozpoznała co do meritum skargę
pani Nicklinson. Pan Lamb, który był sparaliżowany i który również chciał
zakończyć swoje życie, wniósł skargę na brak zapewnienia mu możliwości do
otrzymania zgody na podanie mu śmiertelnych leków za jego zgodą. Trybunał uznał
skargę za niedopuszczalną z uwagi na nie wyczerpanie krajowych środków. Sprawa
Nicklinson i Lamb dotyczy zgodności zakazu udzielania pomocy w samobójstwie i
dobrowolnej eutanazji z Artykułem 8 (prawo do poszanowania życia prywatnego i
rodzinnego) Konwencji a nie z zatrzymaniem leczenia osoby sparaliżowanej w
stanie całkowitej zależności zgodnie z Artykułem 2 (prawo do życia) Konwencji,
która była ostatnio rozpoznawana przez Wielką Izbę Trybunału (sprawa Lambert przeciwko Francji.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz