M.A.M. przeciwko Szwajcarii

Wydalenie do Pakistanu obywatela tego kraju, który nawrócił się na chrześcijaństwo w Szwajcarii, groziło naruszeniem jego praw wynikających z Konwencji – wyrok ETPC z 26.04.2022 r. w sprawie M.A.M. przeciwko Szwajcarii (skarga nr 29836/20)

Sprawa dotyczyła ewentualnego wydalenia skarżącego do Pakistanu. AM jest obywatelem Pakistanu, który przeszedł z islamu na chrześcijaństwo podczas pobytu w Szwajcarii, gdzie przybył w 2015 roku i gdzie jego wniosek o azyl został odrzucony.

Jednogłośnie: w przypadku wykonania decyzji o wydaleniu skarżącego do Pakistanu doszłoby do naruszenia art. 2 (prawo do życia) i art. 3 (zakaz tortur, nieludzkiego lub poniżającego traktowania) Europejskiej Konwencji Praw Człowieka, wobec braku oceny ryzyka, na jakie narażony był skarżący ze względu na ogólną sytuację chrześcijańskich nawróconych w Pakistanie oraz jego własną sytuację osobistą.

Trybunał orzekł, że ocena przez władze szwajcarskie zagrożenia dla skarżącego w związku z jego nawróceniem na chrześcijaństwo w przypadku wydalenia do Pakistanu była niewystarczająca, aby podtrzymać odrzucenie jego wniosku o azyl, także biorąc pod uwagę, że nie był reprezentowany przez prawnika na każdym etapie postępowania krajowego. Stwierdził ponadto, że skarżący wykazał, że jego wniosek o azyl, który był oparty na jego nawróceniu, powinien był zostać zbadany bardziej szczegółowo przez władze krajowe, które w szczególności powinny były wziąć pod uwagę wszelkie możliwe zmiany w ogólnej sytuacji nawróconych chrześcijan w Pakistanie oraz szczególne okoliczności sprawy skarżącego.

Trybunał zdecydował również, zgodnie z Regułą 39 Regulaminu Trybunału (środki tymczasowe), że w interesie prawidłowego toku postępowania pożądane jest, aby skarżący nie został wydalony do czasu uprawomocnienia się wyroku.