Landi przeciwko Włochom

Władze nie uchroniły kobiety i jej zmarłego syna przed przemocą domową, ale nie stwierdzono dyskryminującego traktowania – wyrok ETPC z 7.04.2022 r. w sprawie Landi przeciwko Włochom (skarga nr 10929/19); jednogłośnie:

naruszenie Artykułu 2 (prawo do życia) Europejskiej Konwencji Praw Człowieka.

W niniejszej sprawie pani Landi twierdziła, że ​​państwo włoskie nie podjęło wymaganych działań w celu ochrony jej i jej dwójki dzieci przed przemocą domową wyrządzoną przez jej partnera, która doprowadziła do zabójstwa jej rocznego syna i usiłowanie jej zabójstwa w 2018 r.

Trybunał zauważył, że władze krajowe nie dopełniły obowiązku przeprowadzenia natychmiastowej i proaktywnej oceny ryzyka możliwości powtórzenia się aktów przemocy popełnionych przeciwko pani Landi i jej dzieciom oraz podjęcia środków operacyjnych i zapobiegawczych w celu zmniejszenia ryzyka i ochrony osób zainteresowanych. W szczególności władze pozostały bierne w obliczu poważnego ryzyka złego traktowania pani Landi, a ich bezczynność umożliwiła partnerowi skarżącej dalsze grożenie, nękanie i atakowanie jej bez przeszkód i bezkarnie. Władze powinny były ocenić ryzyko ponownej przemocy i podjąć odpowiednie i adekwatne środki. Takie środki mogły zostać podjęte przez władze, zgodnie z włoskim ustawodawstwem, bez względu na to, czy wniesiono skargę lub jakakolwiek zmiana w postrzeganiu ryzyka przez ofiarę. Władze nie zareagowały ani natychmiast, jak jest to wymagane w przypadkach przemocy domowej, ani w żadnym innym momencie. W związku z tym nie wykazano wymaganej staranności i nie dotrzymano obowiązku ochrony życia pani Landi i jej syna. Niemniej Trybunał nie uznał, że kwestionowane uchybienia mogą być postrzegane per se jako wskazujące na jakąkolwiek dyskryminującą postawę ze strony władz. Skarga dotycząca art. 14 (zakaz dyskryminacji) w związku z art. 2 była zatem oczywiście bezzasadna. Trybunał przyznał skarżącej słuszne zadośćuczynienie w wysokości 32 000 euro z tytułu szkody niemajątkowej