Zawieszenie emerytury pracownika służby cywilnej w związku z kontynuacją zatrudnienia w sektorze publicznym nie naruszyło Konwencji - wyrok ETPC (Wielka Izba) z 5.7.2017 r. w sprawie Fábián przeciwko Węgrom (skarga nr 78117/13); jednomyślnie: brak naruszenia Artykułu 1 Protokołu 1 (ochrona własności) Konwencji; jednomyślnie: niedopuszczalność z uwagi na upływ terminu zarzutu dotyczącego nieuzasadnionego zróżnicowania w traktowaniu emerytów zatrudnionych w różnych domenach sektora publicznego; 11 głosami do 6 - brak naruszenia Artykułu 14 (zakaz dyskryminacji) w związku z Artykułem 1 Protokołu 1 Konwencji w zakresie zarzutu skarżącego dotyczącego różnego traktowania emerytów pracujących w sektorze prywatnym.
Sprawa dotyczyła zawieszenia emerytury skarżącego w związku z kontynuowaniem przez niego zatrudnienia w sektorze publicznym. Skarżącemu, w związku ze zmianą ustawy o emeryturach, zawieszono wypłatę emerytury z uwagi na to, że został zatrudniony w służbie cywilnej. Nowa ustawa odnosiła się do emerytów, takich jak skarżący, którzy korzystali z dwóch różnych źródeł dochodów w tym samym czasie, wypłacanych z budżetu państwa. Jednocześnie reforma nie objęła osób, które pracowały w prywatnym sektorze pobierając emeryturę .
W dniu 15 grudnia 2015 r. Trybunał w składzie siedmioosobowym stwierdził naruszenie Artykułu 14 i Artykułu 1 Protokołu 1.
Trybunał uznał wówczas, że różnica w traktowaniu między emerytami pracującymi w publicznym i prywatnym sektorze z jednej strony, a także pomiędzy różnymi kategoriami pracowników służby cywilnej z drugiej strony (mianowicie, emeryci pracujący jako ministrowie czy burmistrzowie mogli wciąż pobierać emerytury), biorąc pod uwagę ich ciągłe prawo do wypłaty emerytury, nie była obiektywnie ani prawidłowo uzasadniona.
Wielka Izba Trybunału zajęła odmienne stanowisko. Trybunał zauważył na wstępie, że w sposób prawidłowy wyważono wymogi interesu generalnego społeczności oraz wymogi ochrony praw podstawowych skarżącego, który w konsekwencji nie poniósł zbyt dużego ciężaru indywidualnego.
Trybunał zauważył, że umawiające się strony korzystały z szerokiego marginesu oceny w stosunku do metod finansowania systemu zabezpieczenia społecznego oraz że przedmiotowa ingerencja służyła ochronie interesu generalnego: ochronie budżetu oraz zapewnieniu długotrwałej wypłacalności węgierskiego systemu emerytalnego. Dodatkowo, zawieszenie wypłaty emerytury skarżącego było tymczasowe. Ponadto, mógł wybrać między zawieszeniem zatrudnienia w służbie cywilnej i kontynuacją pobierania emerytury a pozostaniem zatrudnionym i zawieszeniem wypłaty emerytury, wybierając ostatecznie to drugie. Należy dodać, iż skarżący nie pozostał bez środków do życia, ponieważ otrzymywał wynagrodzenie za pracę. Trybunał uznał również, że skarżący nie wykazał, aby jako członek służby cywilnej, którego zatrudnienie, wynagrodzenie oraz dodatki socjalne zależały od budżetu państwa, był w odpowiednio podobnej sytuacji do pracowników zatrudnionych w sektorze prywatnym, których wynagrodzenie zależało od prywatnego budżetu pozostającego poza kontrolą państwa.
W dniu 15 grudnia 2015 r. Trybunał w składzie siedmioosobowym stwierdził naruszenie Artykułu 14 i Artykułu 1 Protokołu 1.
Trybunał uznał wówczas, że różnica w traktowaniu między emerytami pracującymi w publicznym i prywatnym sektorze z jednej strony, a także pomiędzy różnymi kategoriami pracowników służby cywilnej z drugiej strony (mianowicie, emeryci pracujący jako ministrowie czy burmistrzowie mogli wciąż pobierać emerytury), biorąc pod uwagę ich ciągłe prawo do wypłaty emerytury, nie była obiektywnie ani prawidłowo uzasadniona.
Wielka Izba Trybunału zajęła odmienne stanowisko. Trybunał zauważył na wstępie, że w sposób prawidłowy wyważono wymogi interesu generalnego społeczności oraz wymogi ochrony praw podstawowych skarżącego, który w konsekwencji nie poniósł zbyt dużego ciężaru indywidualnego.
Trybunał zauważył, że umawiające się strony korzystały z szerokiego marginesu oceny w stosunku do metod finansowania systemu zabezpieczenia społecznego oraz że przedmiotowa ingerencja służyła ochronie interesu generalnego: ochronie budżetu oraz zapewnieniu długotrwałej wypłacalności węgierskiego systemu emerytalnego. Dodatkowo, zawieszenie wypłaty emerytury skarżącego było tymczasowe. Ponadto, mógł wybrać między zawieszeniem zatrudnienia w służbie cywilnej i kontynuacją pobierania emerytury a pozostaniem zatrudnionym i zawieszeniem wypłaty emerytury, wybierając ostatecznie to drugie. Należy dodać, iż skarżący nie pozostał bez środków do życia, ponieważ otrzymywał wynagrodzenie za pracę. Trybunał uznał również, że skarżący nie wykazał, aby jako członek służby cywilnej, którego zatrudnienie, wynagrodzenie oraz dodatki socjalne zależały od budżetu państwa, był w odpowiednio podobnej sytuacji do pracowników zatrudnionych w sektorze prywatnym, których wynagrodzenie zależało od prywatnego budżetu pozostającego poza kontrolą państwa.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz