Ogólne pogorszenie bezpieczeństwa w Iraku stanowi realne ryzyko dla skarżących w razie powrotu do kraju pochodzenia - Sprawa J.K. i Inni przeciwko Szwecji (59166/12) - 10 głosami do 7 - naruszenie Artykułu 3 (zakaz tortur oraz nieludzkiego lub poniżającego traktowania) Konwencji, jeżeli nakaz deportacji skarżących zostanie wykonany.
Sprawa dotyczyła trzech obywateli Iraku, którzy ubiegali się o azyl w Szwecji i którym nakazano deportację do kraju pochodzenia.
Biorąc pod uwagę, że ogólna sytuacja bezpieczeństwa w Iraku nie powstrzymała wydalenia skarżącego, jego żony i syna, Trybunał musiał ocenić czy w ich osobistej sytuacji musieliby się zmierzyć z realnym ryzykiem traktowania sprzecznego z Artykułem 3 w razie wydalenia do Iraku.
Trybunał uznał, że zeznania skarżących co do faktów były ogólnie spójne i wiarygodne z informacją dotyczącą ich kraju pochodzenia dostępną z wiarygodnych i obiektywnych źródeł. Biorąc pod uwagę, że skarżący zostali poddani złemu traktowaniu przez al-Kaidę, Trybunał wskazał, że istniało mocne przesłanki aby uznać, że mogą być oni narażeni na kontynuowanie tego typu działań przez uczestników nie związanych z państwem w Iraku. Skarżący należał do grupy osób, który były systematycznie namierzane z uwagi na ich powiązanie z amerykańskimi siłami zbrojnymi, oraz jak został ustalone, był prześladowany do 2008 roku.
Trybunał zauważył, że sytuacja w Iraku w sposób oczywisty uległa pogorszeniu od 2011 i 2012 roku, kiedy to Agencja Migracji oraz Sąd Migracyjny oceniały ich sytuację, dochodząc ostatecznie do przekonania, że władze w Iraku zarówno chciały jak i mogły zaoferować konieczną ochronę tym, którzy jej poszukują.
Na tle ogólnie osłabionej sytuacji bezpieczeństwa, przejawiającej się w przemocy na tle religijnym, atakach i postępach sił Państwa Islamskiego, ogromne obszary terytorium pozostawały poza skuteczna kontrolą irackiego rządu. W świetle złożonej oraz zmieniającej się sytuacji bezpieczeństwa, Trybunał uznał, że zdolność władz irackich do ochrony swoich obywateli jest obniżona. Mimo że obecny poziom ochrony może być uznany za wystarczający dla większości społeczeństwa w Iraku, to sytuacja wygląda inaczej dla osób, które należą do namierzanych grup. Kumulatywny skutek dla osobistej sytuacji skarżących oraz obniżona zdolność władz irackich do ich ochrony prowadzą do stworzenia realnego ryzyka złego traktowania w razie ich powrotu do Iraku.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz