R przeciwko Francji oraz W przeciwko Francji

Niewłaściwa ocena ryzyka związanego z wydaleniem obywateli rosyjskich pochodzenia czeczeńskiego do Rosji: naruszenia art. 3 Konwencji dwa wyroki ETPC z 30.8.2022 r. w sprawach R przeciwko Francji (skarga nr 49857/20) oraz W przeciwko Francji (skarga nr 1348/21).

W wyroku w sprawie R przeciwko Francji (skarga nr 49857/20) Trybunał orzekł jednogłośnie, że doszło do naruszenia Artykułu 3 (zakaz tortur oraz nieludzkiego lub poniżającego traktowania) Europejskiej Konwencji Praw Człowieka.

W wyroku w sprawie W przeciwko Francji (skarga nr 1348/21) Trybunał orzekł, większością, że dojdzie do naruszenia Artykułu 3 (zakaz tortur oraz nieludzkiego lub poniżającego traktowania) Konwencji, jeżeli zostanie wykonana decyzja o deportacji skarżącego do Federacji Rosyjskiej.

Sprawa R przeciwko Francji (nr 49857/20) dotyczyła deportacji do Rosji obywatela rosyjskiego pochodzenia czeczeńskiego po cofnięciu mu statusu uchodźcy. Zauważywszy, że skarżący pozostał uchodźcą, mimo że jego status został cofnięty na podstawie art. L. 711-6 Kodeksu imigracyjnego i azylowego (CESEDA), Trybunał odwołał się do swojego orzecznictwa, zgodnie z którym fakt bycia uchodźcą był czynnikiem, na który władze powinny zwrócić szczególną uwagę przy ustalaniu realności domniemanego ryzyka w przypadku wydalenia jednostki. Trybunał zauważył, że Sąd Administracyjny na dzień przed rzeczywistą deportacją skarżącego odrzucił pilny wniosek o zawieszenie postępowania złożony przez skarżącego, nie podając konkretnego uzasadnienia tej decyzji. W dwóch wyrokach z lutego 2021 r., wydanych po wydaleniu, Sąd Administracyjny oddalił powództwo skarżącego o uchylenie nakazu wydalenia oraz wskazówek określających Federację Rosyjską jako kraj docelowy. Trybunał był zdania, że ​​rozwiązanie to opierało się na dogłębnej ocenie sytuacji skarżącego, ale uznał, że tak jak miało to miejsce po wydaleniu skarżącego, ocena Sądu Administracyjnego z lutego 2021 r. nie mogła naprawić niedoskonałości wcześniejszej analizy ryzyka.

Sprawa W przeciwko Francji (nr 1348/21) dotyczyła nakazu deportacji skarżącego, obywatela rosyjskiego pochodzenia czeczeńskiego, któremu cofnięto status uchodźcy na podstawie Artykułu L.711-4 Kodeksu Imigracyjnego i Azylowego, do Rosji . Skarżący argumentował przed Trybunałem, że jego deportacja naraziłaby go na ryzyko, ponieważ prefektura przekazała konsulatowi Federacji Rosyjskiej szczegółowe informacje na temat jego sytuacji osobistej wraz z wnioskiem o readmisję. W związku z poważnymi i ustalonymi faktami, które pozwoliły mu stwierdzić istnienie rzeczywistego ryzyka leczenia z naruszeniem art. 3 Konwencji, Trybunał uznał, że decyzja o deportacji skarżącego do Federacji Rosyjskiej wiązałaby się z naruszeniem art. 3 Konwencji, gdyby miał być wykonany.