Skazanie ławnika za zlekceważenie sądu za poszukiwanie informacji o oskarżonym
w Internecie wbrew wyraźnemu zakazowi sądu: prawo było wystarczająco jasne –
Sprawa Dallas przeciwko
Wielkiej Brytanii (38395/12) – brak naruszenia Artykułu 7 (zakaz karania
bez podstawy prawnej) Konwencji.
Skarżąca była ławnikiem w Królewskim Sądzie (Crown Court). Zanim otworzono
rozprawę sedzia podał instrukcje dla ławy przysięgłych, z których wynikało, że
mają dokonać oceny jedynie na podstawie tego co zobaczą i usłyszą na Sali sądowej.
Sędzia również poinformował o tym, że nie mogą z nikim rozmawiać ani niczego
sprawdzać w Internecie. Sprawa się rozpoczęła i przedstawiono dowody przeciwko
oskarżonemu. W międzyczasie sędzia został poinformowany o tym, że skarżąca
korzystał az Internetu w celu zdobycia informacji o oskarżonym. Skarżącą
oskarżono o popełnienie przestępstwa przeciwko wymiarowi sprawiedliwości
poprzez zlekceważenie nakazu sądu i następnie skazano wymierzając karę sześciu
miesięcy pozbawienia wolności, z czego odbyła trzy.
Skarżąca podniosła, ze przestępstwo zlekceważenia nakazu sądowego nie było
wystarczająco jasne w świetle prawa zwyczajowego (common law).
Trybunał wskazał w szczególności, że zastosowany test czy doszło do
zlekceważenia nakazu sądu w jej sprawie był zarówno dostępny jak i
przewidywalny. Kwestia tworzenia prawa przez sądy nie przekroczyła rozsądnych granic
a wyrok w jej sprawie mógł być odebrany, jako środek do częściowego wyjaśnienia
zasad odpowiedzialności karnej za zlekceważenie sądu w drodze wykładni sądowej.
Rozwinięcie tego prawa leżało w zgodzie z naturą czynu zabronionego i mogło być
rozsądnie przewidziane.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz