Dyskryminacja w obliczaniu zasiłku dla osób niepełnosprawnych w Szwajcarii – sprawa di Trizio przeciwko Szwajcarii (7186/09) – naruszenie Artykułu 14 (zakaz dyskryminacji) w związku z Artykułem 8 (prawo do poszanowania życia prywatnego i rodzinnego) Konwencji.
Sprawa dotyczy odmowy przez Szwajcarski Urząd Ubezpieczenia Osób Niepełnosprawnych kontynuowania płacenia 50% zasiłku dla osób niepełnosprawnych po tym jak skarżącej urodziły się bliźniaki. Pani di Trizio początkowo pracowała na cały etat, a następnie zrezygnowała z pracy z uwagi na ból pleców. Otrzymała 50% zasiłku dla osób niepełnosprawnych za okres od czerwca 2002 roku do urodzenia się jej bliźniaków. Wypłata zasiłku została następnie wstrzymana po zastosowaniu złożonej metody, która wychodziła z założenia, że nawet gdyby nie była niepełnosprawna, skarżąca i tak by nie pracowała na pełen etat po urodzeniu dwójki dzieci. Skarżąca odwołała się wskazując na dyskryminację płciową.
Trybunał zgodził się z rządem, że celem zasiłku dla niepełnosprawnych było zabezpieczenie jednostek przeciwko ryzyku stania się niezdolnym do płatnej pracy albo do wykonywania zwykłych czynności, które mogliby wykonywać gdyby byli zdrowi. Mimo to, Trybunał uznał, że powyższy cel powinien zostać oceniony w świetle równości płci.
Trybunał zauważył, że pani di Trizio otrzymywałaby prawdopodobnie zasiłek gdyby pracowała na pełen etat albo poświęciła się całkowicie pracy w domu. Pracując wcześniej na pełen etat, otrzymała początkowo zasiłek, który wstrzymano z chwilą narodzin jej dzieci. Było więc oczywistym, ze decyzja odmawiająca jej prawa do zasiłku została oparta na założeniu, że skarżąca zmniejszyłaby godziny swojej pracy aby zajmować się dziećmi i domem. W praktyce, dla znacznej większości kobiet chcących pracować na niepełny etat po urodzeniu dzieci, ta złożona metoda, która w 98% była stosowana do kobiet, była źródłem dyskryminacji.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz