Tydzień 8 - Libert przeciwko Francji

Pracodawca może przejrzeć pliki na firmowym komputerze pracownika chyba że pracownik jasno określił je jako prywatne” - wyrok ETPC z 22.2.2018 r. w sprawie Libert przeciwko Francji (skarga nr 588/13); jednomyślnie: brak naruszenia Artykułu 8 (prawo do poszanowania życia prywatnego i rodzinnego) Konwencji.

Sprawa dotyczyła zwolnienia z SNCF (francuska narodowa spółka kolejowa) pracownika po tym jak po zajęciu jego firmowego komputera okazało się, że zawiera foldery z pornografią oraz sfałszowanymi zaświadczeniami stworzonymi przez osoby trzecie. 

Trybunał odnotował, że przejrzenie plików przez pracodawcę skarżącego służyło uzasadnionemu celowi - ochronie praw pracodawcy, który mógł zasadnie chcieć upewnić się, że jego pracownicy korzystali z komputerów, pozostawionych do ich dyspozycji zgodnie z ich umownymi zobowiązaniami i przepisami prawa. 

Trybunał zauważył, że francuskie prawo zawierało mechanizm ochrony prywatności, pozwalający pracodawcom otwierać pliki związane z pracą, jednocześnie zakazując potajemnego otwierania plików określonych jako prywatne. Pracodawcy mogli jedynie otworzyć prywatne pliki w obecności pracownika. Sądy krajowe orzekły, że wskazany mechanizm nie powstrzymałby pracodawcy przed otwarciem przedmiotowych plików z uwagi na fakt, że nie zostały odpowiednio opisane jako prywatne. W końcu, Trybunał stwierdził, że sądy krajowe odpowiednio oceniły zarzuty skarżącego naruszenia jego prawa do poszanowania życia prywatnego a ich orzeczenia zostały oparte na odpowiednich i wystarczających podstawach.

Tydzień 8 - X przeciwko Rosji

Naruszenie praw w sprawie osoby zamkniętej w szpitalu psychiatrycznym po „napastowaniu” nastolatka - wyrok ETPC z 20.2.2018 r.w sprawie X przeciwko Rosji (skarga nr 3150/15); jednomyślnie: naruszenie Artykułu 5 ust. 1 (prawo do wolności i bezpieczeństwa osobistego) Konwencji.

Sprawa dotyczyła przymusowego zamknięcia skarżącego w szpitalu psychiatrycznym skarżącego na podstawie stwierdzenia policji że napastował nastolatka bez jakichkolwiek więcej szczegółów. 

Trybunał stwierdził, że lekarze oraz sądy krajowe w głównej mierze oparli swoje decyzje o umieszczeniu skarżącego w szpitalu na zarzucie, że napastował nastolatka, którego szukał przemierzając całe miasto. Mimo to, władzom nie udało się ustalić odpowiednich szczegółów zarzutu molestowania ani ocenić czy istniał odpowiedni materiał dowodowy to potwierdzający. Wyciągnięto również niewłaściwe wnioski ze stwierdzenia skarżącego, że lubi przebierać się w damskie ubrania. Ogółem władze nie wykazały, aby skarżący stanowił zagrożenie dla siebie czy dla innych ani by jego stan miałby ulec pogorszeniu, gdyby nie zamknięto go w szpitalu. W związku z tym władze nie spełniły wymogów testu wynikającego z orzecznictwa Trybunału co do tego, że stan skarżącego był tego rodzaju czy stopnia, że uzasadniał przymusowe pozbawienie wolności. 

Tydzień 8 - Ramanauskas przeciwko Litwie (nr 2)

Nie było prowokacji w sprawie litewskiego adwokata – wyrok ETPC z 20.2.2018 r. w sprawie Ramanauskas przeciwko Litwie (nr 2) (skarga nr 55146/14); jednomyślnie: brak naruszenia Artykułu 6 ust. 1 (prawo do rzetelnego procesu sądowego przed niezależnym i bezstronnym sądem) Konwencji.

Sprawa dotyczyła skazania skarżącego za łapownictwo w okresie kiedy pracował jako adwokat oraz jego zarzutu, że został nakłoniony oraz zmuszony do jego popełnienia czynu zabronionego przez zastosowanie prowokacji.

Trybunał stwierdził, że skarżący, który wcześniej wygrał sprawę przeciwko Litwie w podobnych okolicznościach,  wykazał istnienie autentycznego i poważnego sporu w sprawie prowokacji. Mimo to, żadna prowokacja właściwie nie miała miejsca a skazanie było uzasadnione. Skarżący sam zainicjował swoją przestępczą działalność, a tajna operacja mająca na celu zebranie dowodów przeciwko niemu miała charakter pasywny. 

Tydzień 8 - Mehmet Günay i Güllü Günay przeciwko Turcji

Przewlekłość postępowania dotyczącego powództwa o odszkodowania w związku z błędem medycznym – wyrok ETPC z 20.2.2018 r. w sprawie Mehmet Günay i Güllü Günay przeciwko Turcji (skarga nr 52797/08); jednomyślnie: naruszenie Artykułu 6 ust. 1 (prawo do rzetelnego procesu sądowego w rozsądnym czasie) Konwencji.

Sprawa dotyczyła  zarzutów błędu lekarskiego w związku ze śmiercią córki skarżących dziesięć dni po operacji.

Trybunał uznał w szczególności, że okres 7 lat i 4 miesięcy osądzenia sprawy skarżących o odszkodowanie nie spełnił wymogu „rozsądnego czasu”. Trybunał jednocześnie odrzucił skargę dotyczącą naruszenia Artykułu 2 (prawo do życia) Konwencji z uwagi na jej oczywistą bezzasadność. Zauważył, że ocena opinii biegłego lekarza oraz wnioski sądów krajowych, które zostały odpowiednio uzasadnione, wykluczyły możliwość popełnienia błędu medycznego czy zaniedbania. Trybunał przypomniał, że nie jest jego celem kwestionowanie ustaleń wynikających z opinii biegłych. 

Tydzień 7 - Ghedir przeciwko Francji

Zatrzymanie na stacji przez służby ochrony kolei: brak wystarczającego czy przekonującego uzasadnienia dla późniejszych obrażeń skarżących - wyrok ETPC z 15.2.2018 r. w sprawie Ghedir przeciwko Francji (skarga nr 20579/12); jednomyślnie: naruszenie Artykułu 3 (zakaz nieludzkiego lub poniżającego traktowania) Konwencji z uwagi na brak wystarczającego uzasadnienia przez władze obrażeń doznanych przez Abdelkadera Ghedira oraz brak naruszenia Artykułu 3 w odniesieniu do przebiegu śledztwa. 

Sprawa dotyczyła zarzutów złego traktowania w czasie zatrzymania przeprowadzonego na stacji przez funkcjonariuszy służby ochrony kolei francuskiej narodowej spółki kolejowej (SNCF) i Policji. 

Trybunał zauważywszy, że śledztwo oparło się na sprzecznym i niewiarygodnym materiale dowodowym, stwierdził, że francuskie władze nie zapewniły wystarczającego ani przekonującego wyjaśnienia obrażeń skarżącego, symptomów doznanych w czasie, gdy był na komisariacie policji i uznał, że istniały wystarczające powody by uznać naruszenie Artykułu 3. Mimo to, stwierdził, że skarżący nie wykazał aby przeprowadzone śledztwo nie spełniało wymogów skutecznego śledztwa. 

Tydzień 7 - Butkevich przeciwko Rosji

Zatrzymanie dziennikarza w czasie protestu antyglobalistów w Sankt Petersburgu naruszyło Konwencję - wyrok ETPC z 13.2.2018 r. w sprawie Butkevich przeciwko Rosji (skarga nr 5865/07); jednomyślnie: naruszenie Artykułu 5 ust. 1 (prawo do wolności i bezpieczeństwa osobistego) Konwencji; dwa naruszenia Artykułu 6 ust. 1 (prawo do rzetelnego procesu sądowego przed bezstronnym sądem) Konwencji oraz naruszenie Artykułu 10 (wolność wyrażania opinii) Konwencji. 

Sprawa dotyczyła zatrzymania dziennikarza w czasie protestu antyglobalistów w dniu 16 lipca 2006 r. w Sankt Petersburgu. Zabrany na komisariat policji, wytoczono przeciwko niemu postępowanie w sprawie o wykroczenie za niezastosowanie się do zgodnego z prawem nakazu policji. Sprawa była rozpoznana w postępowaniu przyspieszonym przez sąd, który tego samego wieczoru uznał go za winnego zarzucanego wykroczenia. Wymierzono mu karę trzech dni aresztu. W dniu 18 lipca 2006 r. sąd apelacyjny skrócił jego karę do dwóch dni i nakazał jego natychmiastowe wypuszczenie. 

Trybunał uznał w szczególności, że ani sądy krajowe ani rosyjski rząd nie uzasadniły zatrzymania skarżącego oraz sześciogodzinnego opóźnienia w wypuszczeniu go. Dodatkowo, postępowanie, w którym został uznany winnym naruszyło wymóg obiektywnej bezstronności z uwagi na brak oskarżyciela na rozprawie. Postępowanie było również nierzetelne z uwagi na to, że nie przesłuchano na rozprawie funkcjonariuszy policji, którzy zatrzymali skarżącego i sporządzili protokoły, na podstawie których doszło do uznania go za winnego. W końcu, Trybunał uznał, że sądy krajowe nie wyważyły między prawem skarżącego do wolności wyrażania opinii oraz przeciwdziałaniem nieporządkowi, ignorując jego argument, że działał jako dziennikarz i nie dokonały odpowiedniej oceny, czy demonstracja miała pokojowy charakter, czy nie. 

Tydzień 7 - Aydoğan and Dara Radyo Televizyon Yayıncılık Anonim Şirketi przeciwko Turcji

Odmowa wydania certyfikatu narodowego bezpieczeństwa spółce telewizyjnej bez podania przyczyn naruszło jej prawo do wolności wyrażania opinii - wyrok ETPC z 13.2.2018 r. w sprawie Aydoğan and Dara Radyo Televizyon Yayıncılık Anonim Şirketi przeciwko Turcji (skarga nr 12261/06); jednomyślnie: naruszenie Artykułu 10 (wolność wyrażania opinii) Konwencji. 

Sprawa dotyczyła postępowania administracyjnego na skutek wniosku o wydanie certyfikatu krajowego bezpieczeństwa dla udziałowców i dyrektorów “Aydoğan and Dara Radyo Televizyon Yayıncılık Anonim Şirketi”, spółki telewizyjnej, której głównym celem była emisja programów w języku kurdyjskim. Nie otrzymawszy przedmiotowego certyfikatu (który jest warunkiem wstępnym do uzyskania licencji na nadawanie) skarżąca spółka nie była uprawniona do emisji programów telewizyjnych. Podstawy do oddalenia wniosku nie zostały ujawnione spółce z uwagi na poufność śledztwa. 

Trybunał uznał w szczególności, że kontrola sądowa nie była wystarczająca z uwagi na fakt, że główna przyczyna odmowy nie była znana skarżącym, co uniemożliwiło im wniesienie skutecznego środka odwoławczego przed sądami administracyjnymi. Ponieważ sądy krajowe nie sprawdziły prawdziwości uwag przekazywanych samym sądom przez organy administracyjne, nie były w stanie wypełnić zadania wyważenia różnych konkurujących interesów dla celu Artykułu 10 Konwencji, ani ich wykonać obowiązku zapobieżenia nadużyciom po stronie władzy podejmującej środki ograniczające wolność wyrażania opinii.

Tydzień 7 - Portu Juanenea and Sarasola Yarzabal przeciwko Hiszpanii

Dwóch członków organizacji terrorystycznej ETA poddanych nieludzkiego i poniżającemu traktowaniu po ich zatrzymaniu - wyrok ETPC z 13.2.2018 r. w sprawie Portu Juanenea and Sarasola Yarzabal przeciwko Hiszpanii (skarga nr 1653/13); jednomyślnie: naruszenie Artykułu 3 (zakaz nieludzkiego i poniżającego traktowania) Konwencji w zakresie materialnym i proceduralnym. 

Sprawa dotyczyła zarzutów złego traktowania jakiemu poddani zostali skarżący, gdy zostali zatrzymani w 2008 r. przez funkcjonariuszy Guardia Civil oraz na początku ich aresztu w odosobnieniu. 

Trybunał uznał w szczególności, że obrażenia opisane w zaświadczeniach przedstawionych przez skarżących zostały przez nich doznane w czasie gdy znajdowali się w rękach Guardia Civil. Stwierdził, że władze krajowe nie przedstawiły przekonujących ani wiarygodnych argumentów aby wyjaśnić czy usprawiedliwić doznane obrażenia, co stanowiło nieludzkie i poniżające traktowanie. 

Trybunał następnie zauważył że Sąd Najwyższy nie dał wiary wersji skarżących co do tego, czy użycie wobec nich siły fizycznej przez funkcjonariuszy w czasie zatrzymania było konieczne i proporcjonalne oraz czy najpoważniejsze obrażenia doznane przez jednego z nich można było przypisać funkcjonariuszowi odpowiedzialnemu za jego areszt i nadzór nad nim. Te zaniechania nie pozwoliły sądom krajowym na ustalenie faktów w sposób najpełniejszy, tak jak powinno to być zrobione.

Tydzień 7 - Ivashchenko przeciwko Rosji

Skopiowanie danych z laptopa fotoreportera przez rosyjskich celników naruszyło Artykuł 8 Konwencji - wyrok ETPC z 13.2.2018 r. w sprawie Ivashchenko przeciwko Rosji (skarga nr 61064/10); jednomyślnie: naruszenie Artykułu 8 (prawo do poszanowania życia prywatnego) Konwencji.

Sprawa dotyczyła skopiowania danych z laptopa fotoreportera przez rosyjskich celników.
Trybunał uznał, że prawo celne w zakresie przeszukiwania rzeczy ani inne regulacje nie przewidywały podstawy prawnej dla skopiowania elektronicznych danych zawartych w laptopie. Nie istniał wymóg dokonania oceny czy środek był proporcjonalny ani czy został przeprowadzony bez istnienia uzasadnionego podejrzenia popełnienia czynu zabronionego. Dane zostały przeszukane na podstawie ustawy o przeciwdziałaniu ekstremizmom, ale sądy nie podjęły żadnego wysiłku aby znaleźć podstawę prawną czy też odnieść ją do okoliczności faktycznych sprawy. Sprawa ujawniła braki w rosyjskim prawie w zakresie tego typu przeszukań. Władze krajowe, łącznie z sądami, nie uzasadniły odpowiednio przyczyn usprawiedliwiających skopiowanie danych, nie były zobowiązane do sprawdzenia, czy środki służyły jakiemukolwiek uzasadnionemu interesowi i były stosowane w sposób proporcjonalny i nie wzięto w ogóle pod uwagę faktu, że materiały skarżącego były związane z jego zawodem - dziennikarstwem.

Tydzień 6 - Cacciato przeciwko Włochom oraz Guiso i Consiglio przeciwko Włochom

Trybunał odrzuca skargę na opodatkowanie we Włoszech odszkodowania za wywłaszczenie nieruchomości - decyzja ETPC z 16.1.2018 r. w sprawach Cacciato przeciwko Włochom (skarga nr 60633/16) oraz Guiso i Consiglio przeciwko Włochom (skarga nr 50821/06); jednomyślnie skarga uznana za niedopuszczalną. Decyzja jest ostateczna. 

Sprawa dotyczyła wywłaszczenia nieruchomości przez władze miejskie, a w szczególności 20% podatku, którzy skarżący musieli zapłacić od uzyskanego odszkodowania. 

Skarżyli się pod Artykułem 1 Protokół 1 Konwencji (ochrona własności). 

Trybunał uznał, że podatek nie naruszył równowagi, która musiała zostac utrzymana między prawami skarżących i interesem publicznym związanym z pobieraniem podatków, w szczególności biorąc pod uwagę pole manewru (margines swobody), jakie państwa mają w polityce fiskalnej. Podatek, łącznie z jego wysokością i środkami egzekucji, był zgodny z dyskrecjonalną oceną włoskiego ustawodawstwa. Poziom 20% nie był również nieprzystępny. Dodatkowo, podatek nie skutkował zniwelowaniem wysokości odszkodowania ani nie był niemożliwy do zapłaty z uwagi na trudną sytuacją skarżących. 

Tydzień 6 - Smajić przeciwko Bośni i Hercegowinie

Trybunał odrzuca skargę dotyczącą skazania prawnika za obraźliwe posty w Internecie - decyzja ETPC z 8.2.2018 r. w sprawie Smajić przeciwko Bośni i Hercegowinie (skarga nr 48657/16); jednomyślnie skarga uznana za niedopuszczalną. Decyzja jest ostateczna. 

Sprawa dotyczyła skazania skarżącego za publikację kilku postów w 2010 r. na forum internetowych opisujących militarne akcje, które mogłyby zostać podjęte przeciwko serbskim wioskom w okręgu Brčko na wypadek kolejnej wojny.

Zarzucał, że został skazany za wyrażenie swojej opinii w sprawach publicznej wagi, czym naruszono Artykuł 10 (wolność wyrażania opinii). Skarżył się również na naruszenie Artykułu 6 ust. 1 i 3 lit. c (prawo do rzetelnego procesu sadowego i prawo do bronienia się przez ustanowionego przez siebie obrońcę) w toku postępowania karnego przeciwko niemu. 

Trybunał uznał, że sądy krajowe starannie rozpoznały sprawę skarżącego, odpowiednio uzasadniając jego skazanie, a mianowicie, że użył bardzo obraźliwych stwierdzeń w stosunku do Serbów, dotykając w ten sposób bardzo wrażliwej materii stosunków etnicznych w bośniackim społeczeństwie dotkniętym uprzednio konfliktem. Dodatkowo, Trybunał nie dostrzegł przyczyn by się nie zgodzić z nieuwzględnieniem przez sądy krajowe zarzutów skarżącego dotyczących rzetelności postępowania karnego przeciwko niemu. Zastosowanie przepisów krajowych nie było arbitralne ani nierozsądne a skarżący, reprezentowany przez obrońcę, jednoznacznie skorzystał z prawa do bronienia się za pomocą obrońcy w czasie pierwszego przesłuchania w sprawie. 

Tydzień 6 - Charron i Merle-Montet przeciwko Francji

Wniosek o medycznie wspomaganą reprodukcję złożony przez parę jednopłciową: skarga niedopusczalna - decyzja ETPC z 16.1.2018 r. w sprawie Charron i Merle-Montet przeciwko Francji (skarga nr 22612/15); jednomyślnie: skarga jest niedopuszczalna. Decyzja jest ostateczna. 

Skarga dotyczyła pary dwóch kobiet, które ubiegały się o medycznie wspomaganą reprodukcję w drodze sztucznego zapłodnienia. Ich wniosek został odrzucony przez szpital w Tuluzie na tej podstawie, że „aktualne prawo bioetyczne obowiązujące we Francji nie pozwalało na skorzystanie z pomocy medycznej parom jednopłciowym”. 

Pani Charron i Pani Merle-Montet skarżyły się na odrzucenie ich wniosku, wskazując na naruszenie Artykułu 8 (prawo do poszanowania życia prywatnego i rodzinnego) oraz Artykułu 14 (zakaz dyskryminacji) Konwencji. 

Zauważając wagę zasady subsydiarności, Trybunał uznał, że brak odwołania się przez skarżące do sądów administracyjnych od decyzji szpitala w Tuluzie na niedopełnienie obowiązku skutkował niewykorzystaniem środków krajowych. 

Tydzień 6 - Ben Faiza przeciwko Francji

Środki inwigilacyjne podjęte przeciwko osobie zaangażowanej w przemyt narkotyków przed wejściem w życie ustawy z dnia 28 marca 2014 r. - wyrok ETPC z 8.2.2018 r. w sprawie Ben Faiza przeciwko Francji (skarga nr 31446/12); jednomyślnie: naruszenie Artykułu 8 (prawo do poszanowania życia prywatnego i rodzinnego) Konwencji w zakresie geolokalizacji samochodu skarżącego w czasie rzeczywistym za pomocą narzędzia GPS w dniu 3 czerwca 2010 r.; oraz brak naruszenia Artykułu 8 w zakresie nakazu sądu skierowanego do operatora telefonii komórkowej w dniu 24 lipca 2009 r. w celu uzyskania listy wież komutacyjnych połączonych z telefonem skarżącego w celu późniejszego śledzenia jego kroków. 

Sprawa dotyczyła środków inwigilacyjnych przedsięwziętych przeciwko Mohamedowi Ben Fazie (geolokalizacja jego samochodu oraz nakaz sądowy dotyczący nagrań operatora telefonicznego) w postępowaniu przygotowawczym w związku z jego udziałem w czynach związanych z przemytem narkotyków. 

Trybunał uznał, po pierwsze, że w sferze środków dotyczących geolokalizacji w czasie rzeczywistym, przed wejściem w życie ustawy z 24 marca 2014 r., francuskie prawo nie przewidywało z wystarczającą przejrzystością do jakiego stopnia oraz w jaki sposób organy krajowe były upoważnione do skorzystania ze swojej władzy dyskrecjonalnej. Po drugie, nakaz sądu skierowany do operatora telefonicznego stanowił ingerencję w życie prywatne skarżącego, ale był zgodny z prawem i służył uzasadnionemu celowi (zapobieganie nieporządkowi lub przestępstwom, itd). Ponadto, środek ten był konieczny w demokratycznym społeczeństwie, ponieważ zmierzał do rozstrzygnięcia wielkiej operacji dotyczącej przemytu narkotyków. Dodatkowo, uzyskana informacja została użyta w śledztwie oraz postępowaniu karnym, w czasie których skarżący miał zagwarantowaną skuteczną kontrolą zgodną z rządami prawa. 

Tydzień 5 - M.K. przeciwko Grecji

Pozbawienie matki możliwości sprawowania opieki nad jej synem żyjącym w Grecji i uniemożliwienie mu powrotu z matką do Francji nie stanowiło naruszenia - wyrok ETPC z 1.2.2018 r. w sprawie M.K. przeciwko Grecji (skarga nr 51312/16); 5 głosami do 2: brak naruszenia Artykułu 8 (prawo do poszanowania życia prywatnego i rodzinnego) Konwencji. 

Sprawa dotyczyła niemożności M.K., matki dwójki dzieci, sprawowania opieki nad jednym z jej synów (A.), pomimo decyzji greckich sądów przyznających jej stałą opiekę. Jej były mąż mieszka w Grecji z jej dwoma synami, podczas gdy M.K. mieszka we Francji.

Trybunał uznał w szczególności, że greckie władze podjęły środki, których można było od nich rozsądnie oczekiwać w celu spełnienia swojego pozytywnego obowiązku zgodnie z Artykułem 8 Konwencji. Między innymi wzięły pod uwagę całą sytuację rodzinną, sposób w jaki zmieniła się z czasem oraz najlepsze interesy obu braci, w szczególności A. Ten ostatni, który miał wówczas 13 lat, wyraźnie wskazał greckim władzom, że woli pozostać ze swoim bratem i ojcem w Grecji. 

W ocenie Trybunału, życzenia wyrażone przez dziecko, które miało odpowiednie zrozumienie sytuacji, były kluczowym czynnikiem do wzięcia pod uwagę w postępowaniu sądowym czy administracyjnym dotyczącym go. 

Prawo dzieci bycia wysłuchanym oraz włączonym w proces decyzyjny w każdym postępowaniu rodzinnym ich dotyczącym zostało również zagwarantowane kilkoma międzynarodowymi instrumentami prawnymi. 

W szczególności Artykuł 13 Konwencji Haskiej stanowi, że władza sądowa lub administracyjna może również odmówić zarządzenia powrotu dziecka, jeżeli stwierdzi, że dziecko sprzeciwia się powrotowi oraz że osiągnęło ono wiek i stopień dojrzałości, przy którym właściwe jest uwzględnienie jego opinii.

Tydzień 5 - M.A. przeciwko Francji

Wydalenie do Algierii: Trybunał stwierdza naruszenie ale nie przyznaje odszkodowania - wyrok ETPC z 1.2.2018 r. w sprawie M.A. przeciwko Francji (skarga nr 9379/15); 6 głosami do 1: naruszenie Artykułu 3 (zakaz tortur oraz nieludzkiego lub poniżającego traktowania) Konwencji; naruszenie Artykułu 34 (prawo do skargi indywidualnej) Konwencji. 

Sprawa dotyczyła wydalenia do Algierii Algierczyka skazanego we Francji za udział w organizacji terrorystycznej.  

Trybunał uznał w szczególności, że wydalenie skarżącego, o którego skazaniu za czyny terrorystyczne władze algierskie wiedziały, naraziło go na poważne i realne niebezpieczeństwo traktowania sprzecznego z Artykułem 3 Konwencji. Powyższe ryzyko zostało szczegółowo opisane w raporcie Komitetu Przeciwko Torturom i kilku organizacji pozarządowych wskazującym na alarmującą sytuację w Algierii. Trybunał zauważył, że władze francuskie przygotowały wydalenie skarżącego do Algierii w ten sposób, że miało ono miejsce siedem godzin po poinformowaniu o tym skarżącego. W ten sposób umyślnie stworzyły sytuację, w której skarżący miał mieć duże problemy ze złożeniem wniosku o środek tymczasowy do Trybunału i obniżyły poziom ochrony zgodnie z Artykułem 3 Konwencji.

Trybunał potwierdził, że jest świadomy stopnia niebezpieczeństwa jakie terroryzm stanowi dla społeczeństwa oraz że uzasadnionym przez państwa - strony było podjęcie odpowiednich kroków mających na celu powstrzymanie tych, którzy brali udział w działaniach terrorystycznych. 

Tydzień 5 - V.C. przeciwko Włochom

Włoskie władze nie zapewniły ochrony uzależnionej od narkotyków ofierze zorganizowanej grupy przestępczej zajmującej się prostytucją dziecięcą - wyrok ETPC z 1.2.2018 r. w sprawie V.C. przeciwko Włochom (skarga nr 54227/14); jednomyślnie: naruszenie Artykułu 3 (zakaz nieludzkiego lub poniżającego traktowania) i Artykułu 8 (prawo do poszanowania życia prywatnego i rodzinnego) Konwencji.

Sprawa dotyczyła małoletniej osoby uzależnionej od alkoholu i narkotyków, ofiary zorganizowanej siatki zajmującej się dziecięcą prostytucją i zbiorowymi gwałtami. Zarzucała, że włoskie władze nie podjęły wszystkich koniecznych kroków by ochronić ją jako małoletnią ofiarę gangu zajmującego się prostytucją. 

Trybunał uznał w szczególności, że władze nie działały z należytą starannością i nie przedsięwzięły wszystkich rozsądnych środków w odpowiednim czasie by zapobiec naruszeniom wobec V.C. Choć sądy karne działały sprawnie, sąd dla nieletnich oraz pomoc społeczna nie podjęły żadnych środków ochronnych, mimo że wiedziały że V.C. (która miała 15 lat w tamtym czasie) była podatna na skrzywdzenie a postępowanie dotyczące jej seksualnego wykorzystywania a także śledztwo w sprawie zbiorowego zgwałcenia już się toczyły. 

Tydzień 5 - Enver Şahin przeciwko Turcji

Niemożność uzyskania dostępu do budynku uniwersyteckiego przez paraplegika: dyskryminacja w zakresie prawa do edukacji - wyrok ETPC z 31.1.2018 r. w sprawie Enver Şahin przeciwko Turcji (skarga nr 23065/12); 6 głosami do 1: naruszenie Artykułu 14 (zakaz dyskryminacji) Konwencji w związku z Artykułem 2 Protokołu 1 (prawo do edukacji).

Sprawa dotyczyła niemożności skarżącego - cierpiącego na paraplegię (schorzenie neurologiczne polegające na porażeniu dwukończynowym) uzyskania dostępu do budynków uniwersyteckich, aby móc studiować z uwagi na brak odpowiednich urządzeń. 

Trybunał uznał w szczególności, że rząd nie wykazał, aby władze krajowe, w szczególności uniwersytet czy sądy zareagował z należytą starannością w celu zapewnienia skarżącemu możliwości kontynuowania studiów celem skorzystania z jego prawa do edukacji na równych zasadach z innymi studentami. Po pierwsze, propozycja biura rektora aby zapewnić mu osobę towarzyszącą nie została zrealizowana po dokonaniu oceny potrzeb skarżącego oraz uczciwej ocenie potencjalnego wpływu na jego bezpieczeństwo, godność i niezależność. Po drugie, sądy krajowe nie sprawdziły czy w sposób odpowiedni wyważono między konkurującymi interesami skarżącego (jego potrzeby edukacyjne) oraz społeczeństwa jako całości. Ponadto, zaniechano poszukiwania innych rozwiązań, który umożliwiłyby skarżącemu podjęcie studiów na warunkach tak bliskich jak to możliwe do tych, które zapewniono studentom pełnosprawnym, bez nakładania nieodpowiedniego czy też nieproporcjonalnego ciężaru na administrację.