Środki inwigilacyjne podjęte przeciwko osobie zaangażowanej w przemyt narkotyków przed wejściem w życie ustawy z dnia 28 marca 2014 r. - wyrok ETPC z 8.2.2018 r. w sprawie Ben Faiza przeciwko Francji (skarga nr 31446/12); jednomyślnie: naruszenie Artykułu 8 (prawo do poszanowania życia prywatnego i rodzinnego) Konwencji w zakresie geolokalizacji samochodu skarżącego w czasie rzeczywistym za pomocą narzędzia GPS w dniu 3 czerwca 2010 r.; oraz brak naruszenia Artykułu 8 w zakresie nakazu sądu skierowanego do operatora telefonii komórkowej w dniu 24 lipca 2009 r. w celu uzyskania listy wież komutacyjnych połączonych z telefonem skarżącego w celu późniejszego śledzenia jego kroków.
Sprawa dotyczyła środków inwigilacyjnych przedsięwziętych przeciwko Mohamedowi Ben Fazie (geolokalizacja jego samochodu oraz nakaz sądowy dotyczący nagrań operatora telefonicznego) w postępowaniu przygotowawczym w związku z jego udziałem w czynach związanych z przemytem narkotyków.
Trybunał uznał, po pierwsze, że w sferze środków dotyczących geolokalizacji w czasie rzeczywistym, przed wejściem w życie ustawy z 24 marca 2014 r., francuskie prawo nie przewidywało z wystarczającą przejrzystością do jakiego stopnia oraz w jaki sposób organy krajowe były upoważnione do skorzystania ze swojej władzy dyskrecjonalnej. Po drugie, nakaz sądu skierowany do operatora telefonicznego stanowił ingerencję w życie prywatne skarżącego, ale był zgodny z prawem i służył uzasadnionemu celowi (zapobieganie nieporządkowi lub przestępstwom, itd). Ponadto, środek ten był konieczny w demokratycznym społeczeństwie, ponieważ zmierzał do rozstrzygnięcia wielkiej operacji dotyczącej przemytu narkotyków. Dodatkowo, uzyskana informacja została użyta w śledztwie oraz postępowaniu karnym, w czasie których skarżący miał zagwarantowaną skuteczną kontrolą zgodną z rządami prawa.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz