Francuskie władze nie wykonały pozytywnego obowiązku ochrony prawa do życia więźnia, który powiesił się w zakładzie karnym – sprawa Isenc przeciwko Francji (58828/13) – naruszenie Artykułu 2 (prawo do życia) Konwencji.
Sprawa dotyczy samobójstwa syna skarżącego dwanaście dni po przyjęciu do zakładu karnego. Trybunał zauważył, że pierwszy początkowy okres po przyjęciu do zakładu karnego po raz pierwszy jest szczególnie delikatny i należy obserwować więźnia. Co więcej, po przyjęciu, funkcjonariusz Policji, odnotował, że syn skarżącego może mieć tendencje samobójcze. Stąd władze powinny wiedzieć o realnym ryzyku samobójstwa. Jedyne, co zastosowano to cogodzinna obserwacja w celi, co jednak zdaniem Trybunału nie było wystarczające.
Trybunał wskazał w szczególności, że przeprowadzenie badania lekarskiego syna skarżącego, kiedy został przyjęty do więzienia stanowiłoby zachowanie minimalnej ostrożności w sprawie. Rząd wskazał, że syn skarżącego został poddany badaniu lekarskiemu, ale nie dostarczył żadnych dowodów na potwierdzenie tej tezy.
W braku dowodu na powyższe badanie, Trybunał wskazał, że władze nie dopełniły ciążącego na nich pozytywnego obowiązku do ochrony prawa syna skarżącego do życia. Nie można było również nie zauważyć, że służba medyczna odpowiedzialna za więźniów nie stanowiła części administracji zakładu karnego. Trybunał zauważył, że współpraca pomiędzy nadzorującym zakładem karnym oraz personelem medycznym należała do kompetencji władz krajowych. Trybunał uznał, że powyższa współpraca, mimo że przewidziana przez prawo krajowe, nie zadziałała w niniejszej sprawie.
Znaczenie dla Polski: przeprowadzenie badania lekarskiego osoby przyjmowanej do zakładu karnego stanowi zachowanie minimum ostrożności. Współpraca między personelem medycznym a nadzorującym go zakładem karnym należy do kompetencji władz krajowych.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz