Sankcje sportowe i finansowe nałożone na skarżących przez Turecki Związek Piłki Nożnej: naruszenia Konwencji - wyrok ETPC z 18.5.2021 r. w sprawach Sedat Doğan p. Turcji (skarga nr 48909/14), Naki and Amed Sportif Faaliyetler Kulübü Derneği p. Turcji (skarga nr 48924/16) oraz Ibrahim Tokmak p. Turcji (skarga nr 54540/16); jednomyślnie:
naruszenie art. 6 ust. 1 (prawo do rzetelnego procesu sądowego) Konwencji oraz
naruszenie art. 10 (wolność wypowiedzi) Konwencji.
Trzy sprawy dotyczyły sankcji sportowych i kar finansowych nałożonych na skarżących przez Turecki Związek Piłki Nożnej z powodu oświadczeń w mediach lub wiadomości publikowanych lub udostępnianych w mediach społecznościowych oraz postępowania odwoławczego wniesionego od tych sankcji przez skarżących przed Komitetem Arbitrażowym Federacji .
Odnosząc się do swojego orzecznictwa w wyroku Ali Rıza i Inni, wydanym 28 stycznia 2020 r., Trybunał zauważył strukturalne braki w Komisji Arbitrażowej Tureckiego Związku Piłki Nożnej oraz brak odpowiednich zabezpieczeń chroniących członków Komisji przed naciskami z zewnątrz . Stwierdził, że Komitetowi Arbitrażowemu brakowało niezależności i bezstronności oraz stwierdził naruszenie art. 6 ust. 1 Konwencji w każdej z trzech spraw.
Trybunał zauważył również, w każdej z trzech spraw, że uzasadnienie przedstawione przez organy krajowe w ich decyzjach o nałożeniu sankcji na skarżących wykazało brak odpowiedniego wyważenia, z jednej strony, prawa skarżących do wolności słowa, a z drugiej strony prawo kierownictwa TFF do poszanowania ich życia prywatnego i inne interesy, takie jak utrzymanie porządku i pokoju w społeczności piłkarskiej. W każdej z tych spraw Trybunał uznał, że władze krajowe nie przeprowadziły odpowiedniej analizy, biorąc pod uwagę wszystkie kryteria ustanowione i stosowane przez Trybunał w jego orzecznictwie dotyczącym wolności wypowiedzi. W opinii Trybunału Rząd nie wykazał, że powody podane przez władze krajowe w celu uzasadnienia kwestionowanych środków były właściwe i wystarczające oraz że środki te były konieczne w demokratycznym społeczeństwie. Wynikało z tego, że w każdym z trzech przypadków z tych samych powodów doszło do naruszenia Artykułu 10 Konwencji.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz