G.K. przeciwko Belgii

Niewystarczające gwarancje procesowe przeciwko arbitralności w sprawie senatora, który został rzekomo zmuszony do rezygnacji – wyrok ETPC z 21.5.2019 r. w sprawie G.K. przeciwko Belgii (skarga nr 58302/10); 6 głosami do 1: naruszenie Artykułu 3 Protokołu Nr 1 (prawo do wolnych wyborów) Konwencji.

Sprawa dotyczyła byłej belgijskiej senator, która zarzucała, że została bezprawnie pozbawiona mandatu po tym jak została zmuszona przez członków jej partii do rezygnacji. Cofnęła swoją rezygnację kilka dni później, wskazując, że jej zgoda była nieważna, ale Senat przyjął jej formalną rezygnację i uchwalił przyjęcie innej osoby na jej miejsce.

Trybunał uznał w szczególności, że rezygnacja G.K. z mandatu senatora została zaakceptowana przez Senat pomimo faktu, że nie miała ona żadnych gwarancji procesowych przeciwko arbitralności; to naruszyło samą istotę jej praw pod art. 3 Protokołu nr 1.

Trybunał zauważył, że władza dyskrecjonalna jaką dysponował Senat nie była określona z wystarczającą precyzją przez przepisy prawa krajowego; ani skarżąca ani jej adwokat nie zostali wysłuchani przez Biuro – ciało uprawnione do kontroli ważności rezygnacji skarżącej; że Biuro składało się z senatorów, spośród których dwóch zostało oskarżonych przez skarżącą w udział w wywieraniu presji na nią; oraz że posiedzenie plenarne Senatu, na którym rezygnacja została zatwierdzona, nie zostało przeprowadzone w taki sposób, który naprawiłby te naruszenia w postępowaniu przed Biurem, ponieważ dwóch oskarżonych przez skarżącą senatorów było na nim obecnych, podczas gdy ona nie została wpuszczona do izby przez ochronę Senatu.