Tydzień 49 - Ilnseher przeciwko Niemcom

Kolejne tymczasowe aresztowanie skazanego za morderstwo nie naruszyło Konwencji – wyrok ETPC z 4.12.2018 r. w sprawie Ilnseher przeciwko Niemcom (Wielka Izba) (skargi nr 10211/12 oraz 27505/14);

15 głosami do 2: brak naruszenia Artykułu 5 ust. 1 (prawo do wolności i bezpieczeństwa osobistego) Konwencji w zakresie tymczasowego aresztowania skarżącego od 20 czerwca 2013 r. jako wyniku wydania nakazu za uprzednie tymczasowe aresztowanie;

14 głosami do 3: brak naruszenia Artykułu 7 (zakaz karania bez podstawy prawnej) w zakresie tymczasowego aresztowania skarżącego od 20 czerwca 2013 r. jako wyniku wydania nakazu za uprzednie tymczasowe aresztowanie;

Jednomyślnie: brak naruszenia Artykułu 5 ust. 4 (prawo odwołania się do sądu w celu ustalenia bezzwłocznie przez sąd legalności pozbawienia wolności) Konwencji w zakresie czasu postępowania dotyczącego kontroli tymczasowego aresztowania skarżącego;

15 głosami do 2: brak naruszenia Artykułu 6 ust. 1 (prawo do rzetelnego procesu sądowego) Konwencji w zakresie rzekomego braku bezstronności sędziego P w głównym postepowaniu dotyczącym wydania orzeczenia w zakresie tymczasowego aresztowania skarżącego.

Trybunał uznał w szczególności, że tymczasowe aresztowanie skarżącego zastosowano w ramach dopuszczalnej podstawy pozbawienia wolności tj. zgodnie z Artykułem 5 ust. 1 lit. E Konwencji i było w związku z tym zgodne z prawem zgodnie z tym przepisem.

W odniesieniu do Artykułu 7 ust. 1 Trybunał zauważył, że tymczasowe aresztowanie skarżącego zostało zastosowane, ponieważ jego celem było leczenie zaburzenia psychicznego, mając na uwadze jego przeszłość kryminalną. Charakter i cel tymczasowego aresztowania były zasadniczo różne od tych wskazanych w zwykłym tymczasowym aresztowaniu niezwiązanym z zaburzeniem psychicznym. Następnie uznał, że prawo skarżącego do niezwłocznego ustalenia przez sąd legalności pozbawienia wolności zostało zachowane w postępowaniu dotyczącym legalności jego tymczasowego aresztowania.

W końcu, Trybunał uznał, że zachowanie sędziego P, w okolicznościach sprawy, nie ukazało ani, że był osobiście uprzedzony przeciwko skarżącemu , ani że istniały uzasadnione wątpliwości co do jego bezstronności w przedmiotowym postępowaniu.