Tydzień 47 - Selahattin Demirtaş przeciwko Turcji (nr 2)

Trybunał stwierdza wiele naruszeń Konwencji i zarządza uchylenie tymczasowego aresztowania polityka opozycji Selahattina Demirtaşa - wyrok ETPC z 20.11.2018 r. w sprawie Selahattin Demirtaş przeciwko Turcji (nr 2) (skarga nr 14305/17); jednomyślnie:

brak naruszenia Artykułu 5 ust. 1 (prawo do wolności i bezpieczeństwa osobistego) Konwencji;

naruszenie Artykułu 5 ust. 3 (prawo do niezwłocznego postawienia przed sędzią) Konwencji;

brak naruszenia Artykułu 5 ust. 4 (prawo odwołania się do sądu w celu ustalenia bezzwłocznie przez sąd legalności pozbawienia wolności) Konwencji;

naruszenie Artykułu 3 Protokołu nr 1 (prawo do wolnych wyborów) Konwencji;

oraz 6 głosami do 1: 

naruszenie Artykułu 18 (granice stosowania ograniczeń praw) w związku z Artykułem 5 ust. 3. 

Sprawa dotyczyła zatrzymania oraz tymczasowego aresztowania pana Selahattina Demirtaşa, który w czasie tamtych zdarzeń współprzewodniczył Demokratycznej Partii Ludowej (HDP), lewicowej prokurdyjskiej partii politycznej. 

Trybunał zaakceptował to, że skarżący został zatrzymany i aresztowany z uwagi na „uzasadnione podejrzenie” popełnienia czynu zabronionego. Mimo to, mając na względzie uzasadnienie podane przez sądy krajowe, Trybunał uznał, że władze sądowe przedłużały areszt skarżącego na podstawach, które nie mogły być postrzegane jako „wystarczające” aby uzasadnić utrzymanie aresztu. Mimo że skarżący utrzymywał swój status posła w toku kadencji, Trybunał uznał, że jego niezdolność do brania udziału w pracach Parlamentu była wynikiem tymczasowego aresztowania, co stanowiło nieuzasadnioną ingerencję w prawo do swobodnego wyrażania opinii ludzi oraz w jego prawo do bycia wybranym i zasiadania w Parlamencie. 

Trybunał stwierdził, że zostało bez wątpienia ustalone, że przedłużenie aresztowania skarżącego, w szczególności w toku dwóch kluczowych kampanii, a mianowicie referendum oraz wyborów prezydenckich, zmierzało do dominującego ukrytego celu dławienia pluralizmu i ograniczania wolność debaty politycznej, która leży u podstaw koncepcji demokratycznego społeczeństwa. 

W związku z powyższym Trybunał uznał, jednomyślnie, że pozwane państwo powinno podjąć wszelkie konieczne środki aby zakończyć areszt skarżącego.