Podwójne skazanie za ataki terrorystyczne w Paryżu w 1995 r. oraz uzasadnienie
szczególnego składu sądu przysięgłych są zgodne z Konwencją – wyrok ETPC z
19.12.2017 r. w sprawie Ramda
przeciwko Francji (skarga nr 78477/11); jednomyślnie: brak naruszenia
Artykułu 6 ust. 1 (prawo do rzetelnego procesu sądowego) oraz brak naruszenia Artykułu
4 Protokołu nr 7 (zakaz ponownego sądzenia lub karania) Konwencji.
Sprawa dotyczyła uzasadnienia
wyroku skazującego skarżącego przez sąd przysięgłych złożony wyłącznie z
sędziów zawodowych oraz zgodności z zasadą ne
bis in idem prawomocnego skazania przez zwykłe sądy karne po skazaniu przez
sąd przysięgłych.
Trybunał orzekł, że skarżący w
niniejszej sprawie dysponował odpowiednimi gwarancjami procesowymi umożliwiającymi
mu zrozumienie wyroku skazującego ogłoszonego przez sąd przysięgłych w
szczególnym składzie, biorąc pod uwagę łącznie
trzy szczegółowo uzasadnione akty oskarżenia, debatę na rozprawie, w których
skarżący uczestniczył, podobnie jak liczne i precyzyjne pytania zadawane przez
ławę przysięgłych. Skarżący nie mógł więc udawać, że nie zna przyczyn swojego
skazania (art. 6 ust. 1 Konwencji). Między innymi, Trybunał uznał, że skarżący
nie był ani ścigany ani karany w postępowaniu karnym za te same czyny, które
były podstawą jego prawomocnego skazania (art. 4 Protokołu nr 7). Trybunał
przypomniał, że państwa-strony są uprawnione do zajęcia zdecydowanego
stanowiska przeciwko osobom zaangażowanym w akty terrorystyczne, których w
żadnym wypadku nie może tolerować, a zbrodnie pomocnictwa w morderstwie oraz
usiłowania morderstwa, za które skarżący został skazany stanowią ciężkie
naruszenia praw podstawowych wyrażonych w art. 2 Konwencji.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz