Brak kluczowego świadka oznaczał, że skazania rosyjskiego zabójcy było niesprawiedliwe, ale przepisy dotyczące zeznań były wystarczająco solidne - wyrok ETPC z 12.12.2017 r. w sprawie Zadumov przeciwko Rosji (sprawa nr 2257/12); jednomyślnie: naruszenie Artykułu 6 ust. 1 i 3 d) (prawo do rzetelnego procesu sądowego oraz prawo do żądania obecności i przesłuchania świadków) Konwencji.
Skarżący Roman Zadumov zarzucał, że został uznany winnym zabójstwa na podstawie decydującego zeznania świadka odczytanego przed sądem, który ostatecznie się przed nim nie stawił.
Trybunał uznał, że sądy krajowe nie uczyniły wszystkiego co w ich mocy by zapewnić stawiennictwo świadka na rozprawie. Trybunał zauważył, że świadek chorowała psychicznie i była już zdolna do opuszczenia szpitala psychiatrycznego w czasie rozprawy. Jej nieobecność nie była więc uzasadniona. To naruszenie było kluczowe jako że jej zeznania miały charakter decydujący dla skazania skarżącego. Pomimo stwierdzenia naruszenia Trybunał nie uznał, aby problem nieobecności na rozprawie miał charakter systemowy czy strukturalny i stwierdził, że w tamtym czasie skarżący miał odpowiednie gwarancje procesowe. Nie było więc konieczne wskazywanie władzom rosyjskim możliwych środków generalnych na rozwiązanie tego problemu. Trybunał nie przyznał również słusznego zadośćuczynienia skarżącemu jako że mógł wnosić o wznowienie postępowania karnego.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz