Wielokrotne naruszenia
Konwencji w sprawie pozbawienia wolności w zwykłym zakładzie karnym skarżącego
cierpiącego na zaburzenia psychiczne, pomimo orzeczeń sądów krajowych
nakazujących przeniesienie go do zakładu karnego w celu wykonania środków
zapobiegawczych – wyrok ETPC z 24.1.2022 r. w sprawie Sy przeciwko Włochom
(skarga nr 11791/20); jednogłośnie:
naruszenie Artykułu 3 (zakaz
nieludzkiego lub poniżającego traktowania) Europejskiej Konwencji Praw
Człowieka;
brak naruszenia art. 5 ust. 1
(prawo do wolności i bezpieczeństwa osobistego) dotyczącego okresu pozbawienia
wolności od 2 grudnia 2018 r. do 20 maja 2019 r.;
naruszenie art. 5 ust. 1
dotyczącego okresu pozbawienia wolności od 21 maja 2019 r. do 10 maja 2020 r.;
naruszenie Artykułu 5 ust. 5
(prawo do odszkodowania);
naruszenie art. 6 ust. 1
(prawo do rzetelnego procesu sądowego); naruszenie art. 34 (prawo do skargi
indywidualnej).
Sprawa dotyczyła faktu, że
skarżący, cierpiący na zaburzenia osobowości i zaburzenia afektywne
dwubiegunowe, przebywał w areszcie w zwykłym zakładzie karnym pomimo orzeczeń
sądów krajowych stwierdzających, że jego stan zdrowia psychicznego nie da się
pogodzić z takim pozbawieniem wolności i nakazujących przeniesienie go do Ośrodka
Pomocy egzekwowania środków zapobiegawczych (REMS), a później do więziennej
służby psychiatrycznej.
Trybunał zauważył, że pomimo
jasnych, jednoznacznych oświadczeń sądu krajowego stan psychiczny skarżącego
był niezgodny z pozbawieniem wolności w zakładzie karnym oraz że przebywał on w
zwykłym zakładzie karnym przez prawie dwa lata. Nie skorzystał z żadnej ogólnej
strategii terapeutycznej leczenia swojego zaburzenia, na tle złych warunków
przetrzymywania. Trybunał wskazał, że w dniu 21 stycznia 2019 r. sędzia
wykonujący wyroki w Rzymie zarządził natychmiastowe przeniesienie skarżącego do
ośrodka w celu wykonania środków zapobiegawczych na okres jednego roku.
Następnie Departament Administracji Więziennej bezskutecznie wysłał dużą liczbę
wniosków o przyjęcie do REMS w regionie Lacjum i poza nim. Trybunał zauważył,
że w świetle takich odmów władze krajowe nie utworzyły nowych miejsc REMS ani
nie znalazły alternatywnego rozwiązania. Jak Trybunał podkreślał przy kilku
okazjach w przeszłości, rządy powinny organizować swoje systemy więzienne w
taki sposób, aby zapewnić poszanowanie godności osadzonych, niezależnie od trudności
finansowych lub logistycznych. Trybunał uznał zatem, że w przypadku braku
miejsca REMS na rządzie włoskim spoczywał obowiązek znalezienia odpowiedniego
alternatywnego rozwiązania, jak w rzeczywistości wyraźnie stwierdził Trybunał w
swoim środku tymczasowym wydanym na podstawie Reguły 39.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz