Dwa naruszenia Konwencji z powodu tymczasowego
aresztowania dziennikarki Nazlı Ilıcak – wyrok ETPC z 14.12.2021 r. w sprawie Ilıcak przeciwko Turcji (nr
2) (skarga nr 1210/17):
Sprawa dotyczyła zatrzymania i
tymczasowego aresztowania Nazlı Ilıcak po próbie zamachu stanu z 15 lipca 2016
r. w Turcji. Pani Ilıcak jest znaną dziennikarką, znaną ze swoich krytycznych
poglądów na politykę obecnego rządu.
Trybunał stwierdził, sześcioma
głosami do jednego, że doszło do naruszenia Artykułu 5 ust. 1 (prawo do
wolności i bezpieczeństwa osobistego) Konwencji.
Trybunał uznał, że nie istniał
żaden wiarygodny powód, by podejrzewać panią Ilıcak o popełnienie przestępstwa
przynależności do organizacji terrorystycznej lub próby obalenia rządu lub
utrudniania jego funkcjonowania. W szczególności Trybunał zauważył, że pisma,
na których opierały się zarzuty wobec skarżącej i jej aresztowania, dotyczyły
kwestii interesu publicznego, związanych z faktami i zdarzeniami, które były
już znane, wchodziły w zakres wolności konwencyjnych i nie wspierały ani nie
promowały stosowanie przemocy w sferze politycznej. Nie odzwierciedlały też
żadnego możliwego zamiaru ze strony skarżącej, aby przyczynić się do
nielegalnych celów organizacji terrorystycznych, a mianowicie użycia przemocy i
terroru do celów politycznych, ani do obalenia rządu lub porządku
konstytucyjnego. Nie można zatem uznać za dopuszczalne, aby władze w niniejszej
sprawie oparły swoje oskarżenia o działalność terrorystyczną jedynie na pracy
skarżącej jako dziennikarki w niektórych mediach, a w szczególności na jej
tweetach wyrażających wątpliwości co do możliwych sprawców próby zamachu stanu
.
Trybunał orzekł stosunkiem sześciu
głosów do jednego, że doszło do naruszenia Artykułu 10 (wolność wypowiedzi).
Trybunał stwierdził, że
tymczasowe aresztowanie nałożone na panią Ilıcak – w kontekście prowadzonego
przeciwko niej postępowania karnego za przestępstwa, które zostały surowo
ukarane i były bezpośrednio związane z jej pracą dziennikarską – stanowiło
„ingerencję” w jej prawo do wolności ekspresji. W opinii Trybunału ta
ingerencja nie była przewidziana przez prawo.
Trybunał orzekł jednogłośnie, że nie doszło do naruszenia Artykułu 5 ust. 4 (długość postępowania przed tureckim Trybunałem Konstytucyjnym). Trybunał zauważył, że okres podlegający rozpatrzeniu trwał 15 miesięcy i dwa dni w stanie wyjątkowym. Jego ustalenia w sprawach Mehmet Hasan Altan, Şahin Alpay oraz Sabuncu i in. były również ważne w niniejszej sprawie, a zatem nie doszło do naruszenia art. 5 ust. 4 Konwencji
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz