Albańskie władze muszą odpowiedzieć na
długotrwały problem braku instytucji medycznych dla osób chorych psychicznie,
którym sąd nakazał odbycie terapii – wyrok ETPC z 21.1.2020 r. w sprawie Strazimiri p. Albanii
(skarga nr 34602/16)
Sprawa dotyczyła pozbawienia wolności
człowieka, któremu nie można było przypisać odpowiedzialności karnej z uwagi na
chorobę psychiczną, w zakładzie karnym a nie psychiatrycznym.
Jednomyślnie:
Naruszenie art. 3 (zakaz nieludzkiego lub
poniżającego traktowania) Konwencji z uwagi na brak odpowiednich warunków życiowych w szpitalu
więziennych, gdzie skarżący był przetrzymywany oraz brak odpowiedniej opieki
psychiatrycznej oraz
Naruszenia art. 5 ust. 1, ust. 4 i ust. 5
(prawo do wolności i bezpieczeństwa osobistego / prawo do bycie niezwłocznie
sądzonym / wykonalne prawo do odszkodowania) w szczególności z uwagi na ciągłe pozbawienie wolności w zakładzie karnym
a nie w instytucji medycznej oraz z uwagi na to, że jego zażalenie na pozbawienie
wolności czekało na rozpoznanie przed Sądem Najwyższym od 2016 r.
Trybunał stwierdził istnienie
długotrwałego zaniechania ze strony albańskich władz aby ustanowić specjalne
medyczne instytucje dla osób chorych psychicznie, które zostały pozbawione
wolności z uwagi na konieczność przeprowadzenia zasądzonego przez sąd
przymusowego leczenia. Było to sprzeczne z krajowymi obowiązkami wynikającymi z
ustawy i wskazywało na problem strukturalny.
Trybunał stwierdził na podstawie art. 46
(moc wiążąca i wykonywanie wyroków), że władze powinny nie tylko zapewnić, by skarżący otrzymał
psychoterapię, a nie tylko lekarstwo, a także stworzyć odpowiednie instytucje
dla tych znajdujących się w jego sytuacji.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz