Retrospektywne prewencyjne aresztowanie skazanego mordercy było uzasadnione w chwili kiedy został umieszczony w ośrodku leczenia psychiatrycznego - wyrok ETPC z 2.02.2017 r. w sprawie Ilnseher przeciwko Niemcom (10211/12 i 27505/14) dotyczącej legalności prewencyjnego aresztowania mordercy; jednomyślnie: brak naruszenia Artykułu 5 § 1 (prawo do wolności i bezpieczeństwa osobistego) czy Artykułu 7 (zakaz karania bez podstawy prawnej) Konwencji w zakresie retrospektywnego prewencyjnego aresztowania skarżącego od chwili gdy został umieszczony w ośrodku psychiatrycznym, tj. od 20 czerwca 2013 r.; brak naruszenia Artykułu 5 § 4 (prawo do wolności i bezpieczeństwa osobistego) w zakresie długości postępowania dotyczącego kontroli prewencyjnego tymczasowego aresztowania skarżącego oraz brak naruszenia Artykułu 6 (prawo do rzetelnego procesu sądowego) w zakresie rzekomego braku bezstronności jednego z sędziów, który zadecydował o retrospektywnym prewencyjnym aresztowaniu.
Skarżący został prewencyjnie zatrzymany w 2008 r., kiedy skończył odbywać karę 10 lat pozbawienia wolności za morderstwo kobiety uprawiającej jogging, które popełnił jako nieletni w 1997 r. Zbrodnia miała seksualne podłoże. Jego aresztowanie zostało retrospektywnie przedłużone późniejszymi decyzjami sądu, opartymi na opiniach psychiatrycznych, które ujawniły wysokie ryzyko ponownego popełnienia przestępstwa z użyciem przemocy o podłożu seksualnym w razie wypuszczenia na wolność.
Trybunał uznał w szczególności, że niemieckie sądy miały rację, ustalając, że zaburzenia psychiczne skarżącego były tak duże, że konieczne było jego aresztowanie jako osoby niepoczytalnej. Trybunał zauważył, że przez to, że prewencyjne aresztowanie zostało orzeczone w związku z jego stanem psychicznym, retrospektywne aresztowanie prewencyjne nie mogło być uznane za „karę” i stąd nie dotyczyła go zasada „zakaz karania bez podstawy prawnej”. Ponadto, Trybunał zdecydował jednomyślnie, skreślić skargę z listy spraw w części dotyczącej prewencyjnego aresztowania skarżącego od 6 maja 2011 r. (od daty kiedy wydano nakaz) do 20 czerwca 2013 r., z uwagi na oświadczenie rządu uznające, że skarżący nie został umieszczony w odpowiedniej instytucji zdrowia psychicznego w tym okresie i przyznał mu zadośćuczynienie z tego tytułu.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz