Szwajcarskie władze powinny były sprawdzić czy listy sankcji ONZ nie były
arbitralne – Sprawa Al-Dulimi i Montana
Management Inc. Przeciwko Szwajcarii (5809/08) – wyrok Wielkiej Izby – naruszenie Artykułu 6
§ 1 (prawo do rzetelnego procesu sądowego) Konwencji.
Sprawa dotyczyła zamrożenia środków w Szwajcarii skarżącego oraz jego firmy
Montana Management Inc. Zgodnie z Rezolucją 1483
(2003) Rady Bezpieczeństwa ONZ, która dotyczyła sankcji przeciwko dawnego
reżimowi w Iraku.
Trybunał uznał, że żadne z postanowień
Rezolucji 1483 (2003) nie zakazywało wyraźnie szwajcarskim sądom sprawdzania,
by zapewnić poszanowanie praw człowieka, powziętych na poziomie krajowym środków
by wprowadzić w życie decyzję Rady Bezpieczeństwa. Włączenie na listę osób
fizycznych oraz prawnych objętych sankcjami ONZ pociągnęło za sobą w praktyce
ingerencję, która mogła być bardzo poważna dla praw konwencyjnych osób nimi
dotkniętych.
W ocenie Trybunału, przed podjęciem takich
środków, szwajcarskie władze miały obowiązek zapewnienia aby lista nie była
arbitralna. Sąd Federalny jedynie sprawdził czy nazwiska (nazwy) skarżących nie
widnieją na liście Komitetu Sankcji oraz czy przedmiotowe środki nie należały
do nich.
Skarżący powinni byli, z drugiej strony, dostać
przynajmniej rzeczywistą możliwość przedłożenia odpowiedniego materiału
dowodowego do sądu, w celu rozpoznania co do meritum, by pokazać, że włączenie
ich na listę mogło być arbitralne. W efekcie, esencja ich prawa dostępu do sądu
została naruszona.
Ostatecznie, odnotowując, że system sankcji
ONZ, a w szczególności procedura umieszczania na liście osób fizycznych i
prawnych, a także sposób, w jaki rozpoznaje się wnioski o usunięcie z listy, były
przedmiotem bardzo poważnej, powtarzającej się i trwałej krytyki, Trybunał
uznał, że dostęp do procedury usunięcia z listy nie mógł zastąpić odpowiedniego
sądowego rozpoznania sprawy na poziomie państwa ani nawet częściowo
skompensować jego braku.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz